Wicket 2019

We hebben er zin an, voor mij de eerste keer dat ik een Streetfish wedstrijd mee doet maar voor Joey is het gesneden koek. Dus op zaterdag 28 september 2019 zijn we dik op tijd om ons in te schrijven. Weliswaar de één na de laatste, er waren er dus meer die er niet van konden slapen en er dus vroeg bij waren

De gehele parkeerplaats staat vol dus zet ik em maar half op de vluchtheuvel. We schrijven ons in als de BusterBoys verzonnen door mijn maatje en na een bakkie leut pakken onze spulletjes uit de auto.

Als dan na een welkomst woord door Mario van de Catfish de toeter gaat stiefelt iedereen naar “zijn” geheime stek. Ik denk dat er twee tactieken zijn. Of je maakt een heleboel meters en werpt de vesting grachten af in stilstaand water waar de roofvissen hun territorium hebben of je gaat naar het Voornse Kanaal en wacht daar op de vis want die zwemt langs het talud i.p.v. ze dus te zoeken.

Wij kiezen voor het laatste. Ben deze week een paar keer gewest een paar uurtjes in de middag en ving er weliswaar met grote tussenpozen van de aanbeten toch gemiddeld twee tot drie mooi snoekbaarzen. Allemaal dik in de zestig centimeter. Het moet dus gek lopen als ik over de gehele dag geen twee meter roofvis vang. Komt bij dat mijn conditie is als een postbode. Heel de dag lopen in een rijtje mede vissers langs de grachten dan kan je me opvegen eind van de dag.

Als we aankomen zitten er te vissen met dood aas. Dat is jammer want ze zitten natuurlijk op de beste stekken. We sluiten aan maar brutaal vraag ik of ik dan op het uiterste puntje mag zitten en ze hebben geen enkel bezwaar. Joey neemt aan de andere kant plaats van de luie vissers en we gaan aan de slag. FF kijken hoe hun lijnen liggen en dan kunnen we er precies tussen door gooien met de shads. Dat is als je het ter plekke kent. En dat had ik dus nooit moeten doen…. Want in de havenmonding van tien meter en een bult van zeventien meter weliswaar aan de overkant bij de dukdalven buiten die kan je onmogelijk aangooien met deze wind loopt het naar diep water en kan je natuurlijk een vis treffen die daar vandaan komt.

Degene die dus naast me zit te diogonalen ziet in zijn ooghoek dat hij beet heeft aan zijn dood aas hengel. Dat is Joey die met zijn aangeslagen vis door zijn lijn zwemt. Hij stekt zijn hengel tussen de stenen en rent naar zijn andere stok. En terwijl dit afspeelt in mijn og hoek zie ik zijn hengel naast me zo uit met een ruk tussen de sten uit het water in schieten. Of dat een aanbeet was, de wind, een golf of weide maar hij heeft mazzel dat ik net weer wilde in gooien en kan nog net mijn shad in zijn lijn gooien. Zo vang ik eerst een hengel vandaag maar denk dat die niet mee doet. Ergste natuurlijk voordat die uit het water is en mijn lijn afbreekt af door al dat geweld. Voordat ik weer een onderlijn er aan heb geknoopt want je verspeel eigenlijk niets op die plek. Weet namelijk inmiddels elk kuiltje, randje en mossselbank op die stek te vinden. Zo mis je dus weer een kwartier in de wedstrijd. Jawel fanatiek zijn we wel natuurlijk.

Joey verspeelt een mooi vis als die dus na de aanbeet in de lijn zwemt van de dood aas visser. Dat is jammer en even later krijg ik een ferme tik maar mis ik die en verspeel ik er ook eentje die los schiet half water. Ze zijn er dus wel en we rekenen ons als rijk. Maar dan eindelijk na een uurtje vissen kan ik een aanbeet verzilveren een mooi vis die dik in de zestig meet. We doen goede zaken. Maar Joey is er zo blij mee dat hij gaat slepen met de vis in het net mede door de organisatie moet hij op het gras bij de weg worden gemeten. Ik weer terug om een bedje te halen want tegenwoordig mag die niet meer op het gras liggen. Dan terug om de registratie kaart te halen en in het net spartelen vis op de kant spuugt de vis zijn eerdere gegeten maaltijd uit met natuurlijk zijn maag. Er staan twee Marshalls om heen te springen met een telefoon en we worden gediskwalificeerd. De vis is te diep gevangen. Kan natuurlijk op het puntje van de uiterwaarden. Regels zijn natuurlijk regels maar was de vis op mijn plek gemeten en gefotografeerd zwom hij alweer zonder te spugen van de stress. Ik gooi de vis met een boog weer terug in het lel eerder uit frustratie. De vis met een plons weer terug gooien met de kop vooruit zodat die direct weer naar het diepe terug zwemt.

Joey wil in ieder geval wat op de kaart zetten van deze ochtend en we gaan vroeger dan geplant richting vesting om wat te eten. We vissen in de haven waar Joey en Timo veel baarsjes vingen vorig jaar maar ik was liever op de punt gebleven. Je bent met z’n tweeën en als de ander vindt dat we moeten veranderen dan moet je dat in overweging neme. En na een uurtje kan ik het niet meer rekken we lopen richting Fortess waar we een broodje gaan krijgen. We vangen helemaal niets nog geen aanbeet en komen langs de winkel van Mario en Mirabel. Eerst maar en bak koffie en m’n onderlijn opnieuw knopen want mijn plugje en de rest zit vast onder de brug. Zo zegt Mirabel dat was kort. We begrijpen het niet maar de vis wordt niet gediskwalificeerd maar wij. Helemaal verkeert begrepen dus. Was ook duidelijk naar iedereen gemaild volgens Mirabel. En na de uitleg van Mario begrijpelijk. Dat is pijnlijk. We hadden het helemaal naar de zin en dachten mee te doen.

Joey heeft het helemaal gehad. Ik vindt het sneu voor em. Die had dat ook zo begrepen en zegt me dat hij me nooit dan daar op het puntje had laten vissen. Die begrijpt ook dat overdag met die felle zon, lekker weer natuurlijk voor ons, maar vadertje glasoog houdt daar niet van. Onze vriend de zander zit dan wat dieper en als die dan trek krijgt in een snack komt die van die dieper water tegen het talud omhoog om een lekkere versnapering halen. Ik zeg em dat de beste stekken bezet waren maar daar op het puntje in de haven is het niet veel dieper, ik heb er deze week gevist en geen enkele die zijn maag inhoud uitspuugde. Tuurlijk die vang je en maak er een foto van en dan gaat die terug. Dat duurt vijf minuten maar nu met dat gezeul met die vis is die nog gestrester en is het wachten er op dat die moet overgeven. Denk dat dat net teveel was voor onze mooie snoekbaars Moet jij eens na een flinke maaltijd een sportprestatie doen. Je moet snel meten en een foto maken. Ik kan het niet meer goed maken en hij vertrekt op zijn nieuwe scooter.

Foto

Tja ik ga nog maar ff vissen. Heb er de dag vrij voor gemaakt en ga weer naar de punt. Als ik aankomt zit er niemand. Het waait ook een beetje harder dan vanochtend en dat was ons voordeel geweest. Het is een specifieke visserij daar op die uiterwaarden. Met mooi weer kan iedereen daar een visje vangen maar als het tegen zit met verkeerde wind of regen dan is het een stukje moeilijker om er aanbeet überhaupt te voelen laat staan aan te tikken. Er komen nog twee Duitsers aan die toen we vertrokken en gelijk m’n plekkie in namen twee mooie snoekbaarzen vingen. Ze doen niet mee met de wedstrijd en daar vergiste een Marshal zich ook al in vanochtend. Leuk die floot ze terug dat ze niet mochten vissen bij de vuurtoren. Maar hij moest om fietsen en toen hij aan de overkant was met een rode biet deden ze helemaal niet mee. Dat zijn de leuke anekdotes die nog jaren mee gaan. Ik ken die Marshall en dat is een prima peer. Aan die twee meter vis zouden we dus wel gekomen zijn. Was dus een goede keuze geweest om mee te doen aan de prijzentafel. Zo nu en dan komen er wel die aan de wedstrijd mee doen maar allemaal met verkeerd materiaal. Met Bfr. 7 met een loodje van tien gram en een dropshot stokje red je het hier niet. Ze vertrekken weer allemaal. Wat me wel opvalt ik heb heel de middag dat ik er zat geen Marshall gezien. Terwijl ze vanochtend met z’n tweeën aanwezig waren. Jammer is dat dan. Wel een deelnemer die naast me een snoekbaars vangt, hem wel direct opmeet, een foto maakt en terug gooit. Zie dat hij boven blijft drijven en even later voorbij drijft. Zal ik dat melden maar dat voelt ook niet lekker. Ben je zo’n NSB-er en denken ze je eigen straatje schoon te schrobben. Hoor van Chris dat die goosert nog in de prijzen viel ook. Mazzelaar dus. Heb eigenlijk geen zin meer terwijl ik het met dit weer droog en veel te harde wind het naar de zin heb op dit water. Extreme Fishing. En daar gokten we ook op want voor de eerste keer mee doen met deze visserij met honderd man op zo’n klein parcours is niet mijn ding. Je zit elkaar alleen maar in de weg en elk stukje in de vesting wordt zeven keer uitgegooid. Dus op die extreem moeilijke plek waren we denk ik goeden ogen aan het gooien waren. Maar mocht niet zo wezen en zit dus al vroeg aan de Ballantinnes…