Dan hoor je er helemaal bij

Ik gaat nog eventjes 18 oktober 2019 naar de Punt einde van de dag. Het snoekbaarzen staat echt op een laag pitje aan deze kant van het delta gebied. Maar thuis blijven is sowieso niets vangen. Geen snoekbaarzen in ieder geval.

Mijn maatje in crime Leo is er natuurlijk ook. Samen kunnen we het goed vinden en of we nu wel of niets vangen. Saampjes daar op die stenen hebben we het best naar ons zin en komt er van alles voorbij. Alle ins en outs van het leven kennen we van elkaar en dat blijft ook op de punt. Burn out, wel of niet veranderen van baan, overwerk, wat schaft de pot vanavond we zitten nooit zonder gesprekstof als ik er dan plotseling uit het niets een verschrikkelijke beuk op krijg en dan weet je dat je aan de bak moet. We wilden net kappen en dan zal je het altijd zien. We zeggen ook vaak de laatste worp of zetten onze pet andersom op de kop zodat de vis denkt dat je gaat vertrekken. Runs die ik kan pareren en meters lijn wordt er dan genomen richting Melissant. Maar dan moet de vis toch capituleren en komt er uit het donker een mooie goudgroene rakker tevoorschijn. Gelukkig in zijjn scharnier van de bek gehaakt want anders land je die nooit niet met al die tandjes en onze 35mm inviseble nylon lijn. En dan ben je blij met z’n tweeën te zijn op die schuine kant om hem te netten. Als je op de punt als bijvangst een snoek van over de meter vangt dan hoor je er pas echt bij.