De Punt en de vuurtoren

Eerst nog wat fotografie lessen voor m’n maatje.

Woensdag 29 mei 2019 komt Joey na schooltijd langs en ik voel em natuurlijk al. Die wil gaan vissen. Na wat mee te hebben gegeten komt het hoge woord er dan natuurlijk uit. We kunnen ook ff gaan vissen. Wil ik wel en dan wel vanaf de kant. Ik heb helemaal geen zin om de boot te traileren. Er was wat tegen stribbeling maar er werd dan uit eindelijk toch ingestemd.

We beginnen bij de vuurtoren maar dat is niet mijn plekkie. Joey heeft daar in het verleden goed gevangen maar ik ga er eigenlijk alleen okt. dec. feb. heen als het te druk is op de Punt. Je moet er gewoon in geloven in je kunstaas en dat geld ook voor je stekken. We vertrekken dus na een dikke drie kwartier want we zien dat er niemand op de Punt zit.

De eerste is gelijk een dreumes.

Op de Punt daar zit je gewoon heerlijk zeker nu met westen wind in de rug. Je gooit tot Middelharnis met 10 grams loodkopjes. Ik doet er een Fox aan m’n shadje voor hier al jaaaren en wordt sceptisch aan gekeken door m’n maatje. Wat moet je met die oude troep.

Maar die oude troep werkt nog.

Het is eventjes weer heerlijk en oude tijden gloren. Elke worp een ferme tik, missen en eventjes laten liggen, dan flink binnen halen en meestal heeft hij dan de shad nog in de bek. Ze zijn niet groot. Klein zelfs maar de lol is er niet minder om. Vadertje glasoog gaat helemaal los vanavond. Ze hebben de shad in de staart of plat in de bek want de meeste laten los na een worsteling van enkele meters. Er zijn er die zelfs tot aan de oppervlak vast weten te houden. Wat een agressiviteit in dit jaargetijde ook onder die dreumesen dus.

Er zit zo af en toe een mooie bij maar net met de dreg in het lipje.

Elke worp geeft wel een reactie aan tikken best harde maar ik kan ze niet haken. En dan die natte scheten levert vis op. De shad laten liggen en een stukje slepen. Als hij dan wordt tegen gehouden sla dan maar wat dan is het hangen. Lijkt of ze de staarten van de vissen af bijten uit agressiviteit om later terug te komen om te foerageren. Ze hebben natuurlijk honger geleden en Snoekbaarzen doen dat nu eenmaal. Uit agressie op jacht gaan. Een voorraadje aanleggen voor moeilijke tijden. ie vissen kunnen zonder staart niet meer vluchten maar blijven wel leven. Daarom vang je ook altijd de grootste rond om de school jagende vissen met dood aas of je shad zo rustig mogelijk bewegen. Ik zie m’n Oma ook niet horden lopen of polsstokspringen. Dus die oudere vissen gaan ook niet moeilijk doen als het makkelijk kan en die zijn niet vies van verse levende visjes zonder staart die hulpeloos tegen de bodem spartelen.

Maar de meesten hebben dit formaat je mag het niet eens een dreumes noemen.

Maar we zitten lekker daar in het zonnetje en de rest, er zijn er inmiddels meerdere vissers aangesloten maar we kunnen ze niet verstaan. Die willen een Punt-ganger met al zijn ervaring geleerd van de tovenaar van de Punt “de Hugo” te verslaan. Die kon elk mosselbankje, richeltje, gaatje, ondiepte, heuveltje vertalen bij elke weersgesteldheid of stroming hier op deze plek. Terwijl ik zo af en toe wat vang al is het niet groot kijken die toe. Hier vissen is een discipline apart en niet zo makkelijk. Best wel strakke stokken een soort bezemstelen die een haak kunnen zetten op meer dan tien meter diepte op een half voetbalveld ver weg. Dan ook nog een tachtig meter een twintig grams shadje weg kunnen zetten met of zonder wind. En als de sluis open staat en het stroomt er dan doet vijfendertig gram ook mee om de bodem te bereiken op die afstand. Ga er maar aan staan heb er menig hengel voor aangeschaft voordat ik de goede had. Voor mijn dan want een ieder ander die naast me zit zal een andere stok adviseren.

Ma

We hebben weer heerlijk gevist en Joey een stuk wijzer. Die zit ik natuurlijk naast me en ik zit em te plagen want hij krijgt geen tikkie, stootje, aanbeet, nano niets om op te slaan. Heel frusterend natuurlijk terwijl ik elke worp wel een riedeltje voelt zo dat ik weet dat ze er zijn. En vissen dat kan hij wel dat hoef ik em niet bij te brengen. Geduld misschien want de vis is er. Dat moet hij nog onder de knie krijgen want zelfs met mijn shadje kan hij ze niet activeren tot een aanbeet. En dan is het natuurlijk gezeik wat hij moet aanhoren op de terugweg. Er komt natuurlijk een tijd dat dat andersom is en die gaat snel komen ben ik bang van….

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *