Met Guus gezellie vissen

Jullie en John zijn weer een paar dagen in Hellevoetsluis en natuurlijk gaan we ook ff vissen op zijn geliefde plek donderdag 9 mei 2024 op Land van Paling.

Dan slapen ze bij Dickie en Frans Riedijk op de Weergors en Julie werkt dan bij ons op kantoor. Henny doet haar ding en zorgt voor de catering en wij moeten dan maar ons zien te vermaken.

Maar er vertrekken al mensen aan onze favoriete kant in de hoek tot aan de weg. Voor het sluisje zijn er vanmorgen vier gevangen maaar de manneen richting onz geliefde plekje hebben allemaal geblankt. Dat zijn geen beste berichten maar we komen niet alleen om vissen te scoren. Saampjes er op uit is altijd feest. We kennen elkaar al 44 jaar hoor ik van John. Die houd zulke dingen bij dus volgend jaar een extra feesie.

Maar de tweede voermethod verder heb ik er al eentje aanhangen. Dat gaat lekker maar na enkele runs door de vestinggracht heen schiet deze los. Dat is balen maar ze ze zijn vandaag dus wel te foppen. Buiten de gezelligheid dus misschien ook wel een fotootje met een vis erop.

Ik zeg maak maar een plaatje ervan dan hebben we in ieder geval wat om op te scheppen voordat die weer los schiet. Dan komt de reportage fotograaf in em boven. En hoppa hier wat plaatjes van de drill.

Het is een mooie schubkarper. En ik maak een dansje voor de overkant want daar staan toeristen te kijken hoe ik die vang, ermee op de foto gaat en de schub weer laat zwemmen. Niet zo moeilijk dat dansje want er is live muziek aan de overkant bij het Barbiertje. Wij, ik en John kunnen elkaar amper verstaan als het windje ff opsteekt. En daar bij die ene karper en die losse zal het vanmiddag ook bij blijven. Dat stinkt ons niets zegt Guus dan altijd. We hebben een heerlijke tijd aan het water ook zonder wat te vangen. We hebben elkaar genoeg te vertellen.

Dan legt John alles uit aan onze ICT specialist die naast ons zit en al vier weken niets heeft gevangen. Spulletjes gekocht bij de Action. Is al een paar keer komen kijken wat we aan het doen zijn. Hij vist met een korf en wormen aan een haak. John is de beroerdste niet en wil dat wel uit leggen.

We rijden terug langs de Camping ’t Weergors van de nazaten van Dickie en Frans en natuurlijk dan ff naar het Karrewiel. Het restaurant daar op de camping waar nog steeds GertJan de scepter zwaait om onze dorst te lessen. Als van ouds die gezelligheid als van voor het millennium daar aan de bar. Waar je in gesprek komt met dames naast me op de kruk die al voor de tweede keer kilo zaken friet komen halen en tijdens het wachten dan maar een drankje nemen. Tja zeggen ze. We zetten die zakken friet neer op tafel en binnen notime op. Dus we komen voor nieuwe frietjes. Maar of we zo dadelijk na twaalf kinderen te bedde hebben gestopt bij het klaverjassen nog mee kunne passen dat weten we niet. Mooi is dat toch. Heerlijk zo’n camping bar. De gezelligheid hangt er al. Was weer en dag om bij te schrijven. Weer een mooie herinnering er bij voor de BassBuster.