Oude Maas

Om twaalf uur varen we de Oude Maas op vanuit het Spui. We hebben nog hier en daar op het Spui met snelle pluggen, spinners, lepels en ASP’s in alle kleuren gevist maar geen baars of roofblei te trickeren op de zandplaten naast het riet en de schuine taluds.

Zat is anders op het OM. Ik krijg de ene na de andere ram er op en sla steeds een gat in de lucht. Of het is een natte scheet aanbeet en komt een metertje mee en spuugt de shad uit zoiets van die hoef ik niet. Krijg m’n kunstaas terug zonder staart of omgekruld om de haak. Hoe doen ze dat toch. Het is geen wedstrijd dus we doen er geen staart dreg aan als ze het zo goed doen. Ze zijn loss dus de vis komt nog wel aan boord.

Het kan natuurlijk niet lang duren. Die harde aanbeten moeten vis opleveren. Die zachte scheten zijn de betere vissen dat weten we die zijn wat voorzichter nu er zoveel aasvis is. Vreten is er genoeg in dit jaargetijde dus die weten wel hoe de vissen reageren als ze een staart af bijten. En dan na vele missers zowel ik als Joey eindelijk een paar dreumesen aan board. De haak zit net achter de lip of de shad is verdwenen. Het staart bijten is even over.

Snoekbaars scholen zijn gewoon jagers en als die vol zitten en de agressiviteit die er dan nog bijten ze staarten af van aasvis en komen die dan later ophalen. Om zo’n school vissen en dat kan best om tientallen of meer gaan zitten dan de grotere de big mamma’s de oma vissen en die profiteren hiervan. Daarom en dat is mijn visie pak je op dood aas de mooiste snoekbaarzen. Vooral als het aasvis seizoen voorbij is en we naar de winter toegaan en ze reserve gaan opbouwen. Maar dat is mijn gedachte er over.

De shad is volledig genomen en ik moet zeggen dat die halve meter glasogen sport geven op de rivier op die lichte stokkies. Je hebt immer geen obstakels te over winnen dus alleen maar plezier. Ga niet te licht vissen want anders doet het wel lang reanimeren met de vissen terug zetten. Nu is het in een grote boog in het water en weg zijn ze weer.

Dan pakt Joey ook zijn eerste snoekbaars op de rivier. Dat is een hele vracht nieuwe voor hem kennis. Het is niet zo makkelijk dat verticalen. En als je denk het te begrijpen op het Haringvliet dan kan je die kennis allemaal overboard gooien op de Oude Maas. Daar ligt de boot nooit stil. Das wat anders nu je shad stil te houden zoals een vis zwemt in de stroming. Komt meer gevoel bij kijken en de lichte loodkoppen kunnen over board als je wilt vissen op zeven tot negen meter. Want daar waar de nering is en de aasvis in de problemen is moet onze glasogen zoeken. Daar waar de boot ligt hoef in niet eens te ankeren. Die licht stil maar recht e en links van de boot kan je met moeite 30gram aan de bodem houden en aan beide kanten van de boot stroomt het een ander richting op. Hier moet je niet te water raken zonder zwemvest.

De vis blijft klein allemaal dreumesen en zo af en toe een mooie dikke vijftiger. Huilen met wat we vingen, jaren geleden toen we nog met visten met de Linder maar de lol op zo’n dag is niet minder. De tijden zijn gewoonweg veranderd.

De kamera staat nog op wintertijd dus we moeten er een uurtje bij optellen met wat op de foto’s staat. Dan heeft Joey een goeie tik op zijn stok. Of wordt de vis gegrepen door iets heel groots want de aangeslagen vis komt direct na het aanslaan van de bodem en een metertje mee, of een meervalletje maar onderweg misschien gegrepen door een dikke snoek. In ieder geval laat het Joey de hele boot zien soms de top van de hengel diep in het water om vervolgens gedag te zeggen en zijn spoel leeg te trekken. Er is niets aan te doen om het tegen te houden. En los is de aanslag. Wat zouden we die alleen al graag hebben gezien.

We hebben trek gekregen want Joey heeft zijn brood vergeten. Denk dat dat zijn pakketje nu tosti’s zijn in de auto. Brood met boter en dito krentenbollen door de krenten dat moet tie niet. Kieskeurig is die niet volgens hem. Die heeft dus best trek gekregen na de hele dag op het water. Het frietkot wat die heeft gevonden op zijn telefoon ligt toch een beetje ver uit onze richting ergens voorbij Spijkenisse. Dus we speren gelijk door naar Hellevoet maar voor de haven van Zuidland gooien we nog een shadje uit. Die moet je gewoonweg niet voorbij varen. Ik positioneer de boot terwijl Joey al richting  de oever heeft gegooid zit te verticalen Echt de eerste worp van me is gelijk raak. Wat een mazzel heb ik toch zegt m’n maatje. Ik schijn dus een gouden pik te hebben volgens hem. We vissen het stukje uit en geen enkele aanbeet meer. We gaan verder.

En dit trucje herhaalt zich bij het licht van Oudenhoorn. Ook z’n stek die je gewoon weg ff moet meepakken. En nu ook weer de eerste worp naar het ondiepe lang het Talud daar wat heel stijl afloopt en niet zo makkelijk is om te bevissen. Je moet er namelijk lijn geven omdat het er zo stijl afloopt en die techniek het op spanning houden van de lijn zodat je de aanbeet kan registreren hoe zacht dan ook vergt heel wat uurtjes vissen. Daar pakken we eindelijk een redelijke vis die net over de zestig centimeter gaat. De mooiste glasoog van de dag.. We hebben heel veel gaten in de lucht geslagen vandaag, natte scheet aanbeten en lossers het meekomen van de bodem en na een dikke meter spugen ze de shad weer uit. We zitten wel in de dubbele cijfers en we gaan een vissen tellertje kopen dat is wat makkelijker. Beide zitten we er niet mee hoeveel we er hebben gevangen maar in de dubbele cijfers zitten makkelijk vandaag.

Voor de werkhaven op het Freek Oosterhuis plein kunnen we niets trickeren. Op de fish finders zien we ook niet veel meer dan wat spelt aas op half water en zo af en toe springt er een roofbleitje uit het water die er op jagen. Joey wil met alle geweld ook nog bij de vuurtoren vissen en zo hebben we allemaal je stekken waar je heilig in geloof. Nou ik nu ook op deze uitgekauwde stek. De shad van Joey raakt niet eens de bodem, net ervoor een dikke beuk er op en na een lange dril, vele malen onder de boot door zodat ik die steeds moet draaien en zachtjes naar dieper water zodat de lijn niet langs die verraderlijke mosselranden afsnijd kunnen we deze wel scheppen. Een mooie groene rakker. De mooiste vis van de dag, de kers op de taart van deze fantastische middag vissen. Een mooiere afsluiting kan ik niet bedenken.

Er zijn vandaag best wel wat shads gesneuveld in de strijd. Staartjes afgebeten of helemaal van de haak verdwenen maar die oude vertrouwde kunstaas helemaal rauw van de aanbeten die hebben je vertrouwen. Daarom pak je die steeds. Toch maar weer wat seconden lijm er op en volgende keer ligt die weer op zijn plekkie aan board…