Veel aanbeten weinig vis met Martin

Dinsdag 18 augustus 2009 met Martin het Haringvliet op want die heeft na de vangst van 6 augustus  anderhalve week geleden ook het virus opgedaan. Bedoel ik niet de Mexicaanse griep maar het vertikalen. Die was niet meer te houden en iedereen weet er van want de foto’s van zijn PR heeft hij dag en nacht bij zich.

Deze keer niet Mario vergeten want wilde we ook eerst aasvisjes vangen en na die domper met onze lunch van vorige week wat maden gehaald. Een sjetje samen met een weliswaar dood aasvisje deed wonderen de laatste keer op het Haringvliet. Persoonlijk werden de maden uitgezocht door Mirabel. Niet voor alle klanten die er om komen maar voor sommige zoekt ze ze nog echt uit. En dat scheelt nogal al wat hoor, alleen de beste maden doen het goed.

En dat was te merken ook. Binnen een kwartiertje was de emmer vol aasvisjes.

Dus konden we erin uitgezwaaid door de gehele familie die op het klein strandje lagen naast de helling. Er was vakantie in huize Jobse en die waren een paar daagjes logeren. Altijd reuze gezellig en natuurlijk weer volle ijskasten en aanrecht maar dat komt wel goed. Martin had er zin in. In vissen wel te verstaan. Dat aanrecht is een karwei voor later. We beginnen op 10 meter driftend naar 4. Binnen een kwartier stond z’n hengel hoepeltje rond en na een paar bonkende runs steeds weer naar de bodem lijn nemend die we net van em hadden gewonnen. Maar we krijgen steeds meer de overhand en uiteindelijk kwam er een mooi snoekbaars naar boven zeilen.

Dat ging goed en snel gevonden ook hoog tegen het talud aan. Een goed begin is …. Maar wat we ook probeerden. Ze waren vandaag wel heeeel voorzichtig.

Op de sjet van die knabbel beten en met slepend of af en toe huppelend langs het talud op de goede hoogte met dood aas werd deze wel gegrepen maar dat was het dan toch wel. Ze beten er in de visjes flink beschadigt achterlatend met diepe diepe wonden.

Klein dregje, groot, haakje door de staart. Het leverde genoeg aanbeten op maar geen vis. Ze waren heeel voorzichtig. Dus op naar de volgende stek en net wat Martin zegt. Tis best zo. Ik vermaak me opperbest zo in mijn vakantie.

Lekker weer, verkoeling op het water, een pafke en een drankje. Wat wil je nog meer behalve dan toch graag wat aanbeten die vis opleverde dan want dat zou wel fijn zijn. Je kan natuurlijk ook met je hol omhoog staan en stenen sjouwen. Hij is namelijk stratenmaker. En ik moet em daar helemaal gelijk in geven.

We gaan het dieper proberen en dat levert eigenlijk het zelfde resultaat op. Paar flinke agressieve tikken op het dode aas en sjet met vis leverde dan toch nog een vis op die vakkundig door Martin wordt geland. Zie het filmpje.

We krijgen trek en vanaf het thuisfront wordt er gevraagd wanneer we ruimte komen maken op het aanrecht. Want m’n zusje kan haar appel-, abrikozen taarten en kersen-, en kruimelvlaaien enz. niet meer kwijt. We kijken mekaar aan en we ruiken de burito’s met lof en kaas en zitten beide te kwijlen. Ongemerkt zitten we toch alweer een uurtje of zes op het water en we krijgen trek. We gaan op huis aan. Daar wacht ons ook nog een zware taak met appeltaart en slagroom toe.