Er zijn van die dagen die vergeet je niet

Het is al heel de week bingo dus gaat ik zondagmiddag 26 februari 2006 toch nog eventjes een shadje leren zwemmen. Isa is er natuurlijk en Leo komt ook nog eventjes ons vereren met een bezoekje als die weet dat ik gaat

Het is al na drieën als ik aanschuif naast Isaac. Het is best frisjes en zoals altijd wordt de wereldproblematiek hier luchtjes besproken. Isaac zit hier niet zomaar te vissen dat zou die liever “thuis” doen. Die moet zijn tijd maar zien te overleven daar op die asielboot wachtend op een woning. Met alle ellende in zijn hoofd hoe het thuis vergaat met familie en zijn woning daar. Dus we lullen eigenlijk met z’n allen daar wat af onder het vissen. Er worden deze week geen aantallen gevangen maar wel allemaal mooie vissen. Dikke exemplaren weer in dit jaargetijde die voor de haven liggen te foerageren

En de Tovenaar van de Punt is de eerst die mag gaan scheppen. Wat een mooie vis is dat weer

Dan moet naast me Leo aan de bak. De vist gaat eerst naar het diepe en als hij daar dan de strijd moet opgeven na enkele runs vertrekt die naar de palen. Dan weet je dat het een mooie is. Dat doe de grotere exemplaren allemaal. Of ze het doorgeven of dat het dreseur is ik weet het niet maar je weet wel dat je aan de bak moet en em daar weg houden. Volle druk erop dus. Maar dat hoef je Leo niet meer wijs te maken. Die is pepokkelt en gemazeld hier op ons stekkie. En jawel hoor weer een hele mooie snoekbaars wordt er geland in ons netje

Maar dan knalt er weer eentje bij Isa erop en dat allemaal binnen een half uurtje. Je moet hier uren maken maar wij komen precies op tijd oor het gouden uurtje. Weer na een dikke dril naar de palen en de Tovenaar van de Punt weet dat te pareren en we kunnen deze bak evenlater netten

Maar als ik er dan een niet te missen dreun op krijg staat de wereld eventjes stil. Alsof je vast slaat aan een dikke balk, een houten biels met een dikke locomotief er op, en eventjes is er een patstelling. alles staat vast maar dan begint er beweging in te komen. “Het” beweegt, zwemt op de bodem naar het diepe. Alsof die locomotief wakker wordt. Nu de boel heel houden want ik heb nog niets in te brengen. De mannen herkennen het direct en Leo haalt al binnen om met netten zo dadelijk… te assisteren. Deze willen we zien maar erst zien te stoppen en langzaam aan gaat dat lukken. Ik krijg een aantal meters maar die worden nog sneller weer terug genomen maar na enkele verschrikkelijk spannende drilss gaat ik terrein winnen al blijft de vis gevaarlijk dicht bij de bodem. Er hoeft maar een richel, schelpen rand of een ander obstakel mijn dunne gevlochten hoofdlijn te raken en uit is de dikke pret. Het lijkt een eeuwigheid maar dan zien we hem eindelijk aan het oppervlak komen. Wat een mooie snoekbaars is dit en die komt dicht bij mijn PRmetervis.

Ik pak de laatste van de middag en wat ben ik er blij mee. Ik kan er weer ff tegen zou ik zeggen maar morgenmiddag gaat ik het weer proberen. Dit blijft naar meer smaken. Als de temperatuur zo blijft en de aasvis blijft rond de haven zwermen dan is het hier op de Punt goed vertoeven. Ook de gezelligheid doet mee natuurlijk