Waldi heeft dinsdag 27 oktober 2009 een vrije dag gekregen van zijn baas om te gaan vissen. Dat zou hij wel hebben verdiend maar voordat we te water gaan moet hij eerst nog heel wat telefoon gesprekken voeren tijdens de boot klaar maken. Kwam goed uit, ik de broodjes smeren en de BassMeister de boot gereed maken. De elektromotor is stuk, een lekke ring in het staartstuk dus die moet worden gerepareerd en we zouden ons gewoon laten driften kijken waar we uitkomen. En dat we spijt zullen we krijgen zo zonder elektromotor dat wisten we al van te voren. Zo’n spijt dat Waldi er gelijk ‘s avonds eentje zou bestellen en de helft mee dokt voor een nieuwe. Maar dat voor later.

We komen om 11.00 uur op ons stekkie aan en de wind valt reuze mee. We laten ons sjetje zwemmen en eigenlijk allebei hebben we gelijk een aanbeet maar ook allebei missen we. We zien beide glinsterende oogjes aan de andere kant van de boot. Het zou toch niet en jawel hoor. Zodra we over de rand van 12 mtr. komen is het raak. Bij mij dan, en dan langzaam omhoog en vooral niet te snel i.v.m. de waterdruk. Vandaar de vele losser heel even geen druk, kontakt en je bent em kwijt. Zelfs als Waldi er als eerste over de stek heen komt krijg ik de ram.

Onbegrijpelijk soms met vadertje glasoog. Daarom kan het ook zo zijn dat je met meerdere boten zit te vissen en er maar één boot goed vangt. Het is de kleur, vorm van de staart en natuurlijk en veel belangrijker de beweging die je maakt. En hoe je die beweging dan ook uitleg aan je maatje, hij kan het zien blijft dit fenomeen onbegrijpelijk. De “Zander” blijft een mysterieuze vis.

Heb er een donkerpaarse sjet bijna zwart met een blauw glimmertje aan dus gelijk goed gegokt. Waldi krijgt op zijn voorkeur en eigenlijk de mijne ook (Fox) maar we beginnen te vissen natuurlijk niet met beide niet dezelfde kleur. Totdat je weet welke je moet hebben zodra er aanbeten komen. Heb er al twee in het mandje met de nodige losers als Waldi er ook zo’n paarse Salt Shaker rakker (www.lunkercity.com of gewoon bij Mario) aan doet en of het komt door die grote staart….

En nu krijg Waldi ook de nodige aanbeten en hebben we zelfs af en toe beide tegelijkertijd vis. Dat is lang geleden. Er moet wel een hele grote school vissen liggen. Maar alleen op de rand van 12mtr. en de wind staat er pal op dus de aanbeten zijn er dan op een vierkante meter. 

Gelukkig hebben we boeien uitgegooid waartussen we moeten zitten. We hebben in ons boekje nergens een stek staan waar een rand op deze diepte met de wind in de goede richting dus gaan we maar ankeren en diogonalen. Want steeds motor starten en terugvaren gaat een hoop tijd zitten voor één meter vissen.

Maar hoe we het ook doen. Vanaf 12 tot 20 meter diepte die we nu bestrijken met gooien, we krijgen geen tik meer. Zo goed als het eerste uur was zo slecht is het nu. Dit was het dus ook niet en na een uurtje gooien gaan we weer driften maar ze doen het niet meer. We gaan verkassen. De wind is een beetje gedraaid en we laten ons afzakken langs het natuurgebied aan de Hellevoetse kant van het Haringvliet zoekende naar vis en plotseling nu op 9 meter hebben we beide weer een kromme hengel. 

We hebben ze weer gevonden en het gaat plotseling weer fantastisch. Als we nu toch een elektromotor gehad hadden en echt boven de rand konden blijven dan zou het werelds zijn geweest. Of het nu kwam of de wind iets is gedraaid maar we vingen ze weer nu tussen de 9 en 10 meter om dan plotseling weer te stoppen na een uurtje. Echt, daarna geen tik meer krijgen. We gaan richting de helling en komen langs de plek eerder die dag. Proberen het nog even maar nu op 12 meter en we vangen weer af en toe een snoekbaars en over de gehele dag allemaal volle ronde vissen rond de 60cm. Er zit geen dreumes bij en dat is het Haringvliet op zijn best. Het is inmiddels na 17.00 uur en we vinden het wel best zo. Het is plotseling windstil en of het daardoor komt is de vis ook weer vertrokken. Heel af en toe nog een aanbeet maar de dag kan bij ons niet meer stuk. En zeker als er twee stekkenpezers zien aankomen. Één ervan is een volgens Waldi best een aardige Belg en heeft nog niets gevangen. We hebben em al die tijd zien vissen aan de Stellendamse kant van het Haringvliet. Zijn ogen rollen uit de kassen als hij hoort wat we hebben gevangen terwijl we er weer eentje met een grote boog terug gooien zodat hij direct weer naar het diepe gaat. Hij heeft de mooiste spullen aan board (Lund) maar kennis van omgeving is minstens net zo belangrijk. En dat vandaag zonder elektromotor. Bizar.

Vanmorgen woensdag 14 oktober 2009 aangekomen bij dageraad op de Punt en Ben Willem was er al en had al 3 tikken gehad na vijf worpen. Ik ga naast hem zitten en de eerste worp bij neervallen gelijk een ram erop. Was nog maar net wakker en twee snelle bakkies koffie op dus sla hopeloos mis. Na een paar slagen weer een tikkie en laat de sjet even liggen waarna ik en hem eerst zachtjes beweeg als zijnde een aangeslagen visje en de tweede keer weer omhoog beweeg en bwam. De aanbeet is daar. Gelijk een mooie snoekbaars. Willem haakt daarna de hele wereld en moet opnieuw gaan knopen en is even uit de running. Ik krijg nog een paar mooie aanbeten als ook Arie erbij komt zitten. Gelijk met de aalscholvers en het is gedaan met de snoekbaars. Ze kunnen zoveel witvis eten als ze willen want een 30 meter verderop zitten altijd wat witvissers die zich klem vangen aan de brasems en voorns maar baars en snoekbaars vinden ze waarschijnlijk lekkerder.

Komen ze weer boven met een vis van ±40cm en die krijgen ze na een kwartiertje zwoegen nog binnen ook. Moeten ze wel een half uurtje met een rechte nek zwemmen. Maar bij ons is het over en uit. Arie en Ben Willem krijgen geen aanbeten meer en ik vang er nog eentje. Het is inmiddels na negenen en ik ga naar de eieren met gebakken spek. Heb met Floris afgesproken om naar de Oude Maas te gaan en zou op de helling aan de Lindsedijk in Zwijndrecht staan op 11.30 uur. Dat werd dan 12.00 uur door de file’s en dat midden op de dag maar goed daar had Floris ook last van want die was een kwartiertje later.

Het was lekker weer een een plekkie uitgezocht met onze stekkenkennis daar ter plaatse uit de wind. Het hoog water naar afgaand zonder stroming dus theoretisch niet zo’n best tijtstip maar het was heerlijk weer. En we driften nog geen 5 minuten of Floris pakt een mooie 55+ op een sjet uit zijn nieuwe collectie. En welke kleur ik er ook aandoet Floris heeft er al drie in het mandje en ik moet de eerste tik nog krijgen. Gelukkig is hij de beroerdste niet, dat is zijn broer en krijg ik ook zijn vanger. Ben natuurlijk eigenwijs maar na nog een twee vissen en ik heb zelfs nog geen aanbeet gehad ga ik overstag.

En gelijk vis. Soms is een kleur dus heel belangrijk. Ik heb het meer met de vorm dus het herrie maken over de bodem en natuurlijk de beweging die je kan maken maar vandaag deed de kleur ook mee. En vooral de bodem niet raken was het advies voor deze dag. Vrij snel driften en de sjet 5 a 10 cm boven de bodem houden. Een drift was daar ongeveer een 120 meter en we vingen elke gang “beide” minstens vijf vissen. Het was fantastisch en vooral die aanbeten. Snoeihard. We zaten er midden in. Nadeel was wel dat geen enkele vis boven de 40cm zou uitkomen op een enkele uitschieter na.

Naar beneden dan. Ik heb één mooie 60+ maar de rest is maat dreumes. Maar de hoeveelheid is overweldigend en hoopvol voor de volgende jaren. Dat zit wel goed met die snoekbaars bestand en met die hoeveelheden witvis want dat is abnormaal hoeveel jongbroed er is kunnen die mooi uitgroeien tot grote volwassen vissen. Aan de overkant zien we een politieboot varen en laten ons links liggen maar op de terugweg krijgen we toch kontrole.

Het is de AIVD en vragen hoeveel vissen we hebben gevangen. Nou zeg Floris een stuk of 25-30 stuks terwijl hij er weer eentje aanslaat. Ik dacht dat die man een hartverzakking kreeg. Die zag natuurlijk een berg papierwerk op em afkomen maar nadat zijn maten aan boord hem weer rechtop hadden gehesen zei Floris “U bedoelt zeker hoeveel we bij ons hebben.

Het ijs was natuurlijk gebroken en nadat Floris met de kibbeling rond was gegaan van de vissen van gisteren ochtend die ‘s middags gelijk de arachideolie in waren gegaan begrepen ze gelijk dat er wel eens een visje mee naar huis gaat. Er werd knap geproefd en de doos kwam mijn richting op en ik kon het niet laten en zij dat ik niet hoefde. Die agenten raar kijken toen ik zei dat ik er van aan de diarree raakte en al twee keer overboord had gehangen. Die kerel achterin de boot wilde snel zijn mond leeg spugen en bij die ander zag ik grote ronde ogen en Floris…… die lag gestrekt in de boot. Die heb ik zuurstof moeten toedienen. Die kwam niet meer bij en het eerste half uur had ik niets aan hem. Die zag die agenten al zitten met z’n drieën over de rand van die boot. Ze hebben van die mooie waterdichte overalls aan waarmee ze zo het water instappen. Nadeel is wel dat je er niet even snel uitstapt. Nadat ik me verontschuldigde werd er dan schoorvoetend nog een stukje genomen en verteld dat ze op jacht waren naar palingvissers. Het was immers gesloten seizoen voor de paling ook voor de beroepsvissers en ze gingen alle kreken in op zoek naar fuiken want sommige kunnen het toch niet laten. Maar ja grijpen ze er eens eentje die er nog een kleine honderd had staan op de Noord, komt die er onderuit door te zeggen dat hij op de witvis zit. Maar goed, die jongens doen ook maar hun werk en met dit weer is dat natuurlijk  niet verkeerd. “Technisch weer” zouden ze in de bouw zeggen.

Wij gaan daarna nog even door en ik vang nog wel een heel mooie getekende vis met allemaal groene vlekken i.p.v. vlakken maar allemaal wel zo’n beetje van dit formaat.

Het is 16.00 uur en wordt tijd om eruit te gaan. Terugvarend naar de helling komen we weer de Veerhaven IV en de IX tegen waarover we het al eerder hebben gehad die maken een heel rare hekgolf die nog lang na ebt over het water.

Het blijft wel opletten hier op de Oude Maas. Het vrachtvervoer is gigantisch heen en terug het binnen land in vanuit de Rotterdamse havens

We hebben weer heerlijk gevist en heel goed gevangen. Geen grote maar wel heel veel. Op onze thuishaven het Haringvliet zijn ze over het algemeen wel groter. Daar is de standaardmaat rond de 60 cm maar zijn de aantallen beduidend minder.

Ik ga nog even door naar Dubbeldam m’n vader gedag zeggen en Floris duikt nu al de file in. Dat doet hij goed want even later gebeurt er een ongeluk op de A16 zodat ik op de terugweg een paar uurtjes later een file ziet richting Breda tot aan Hoogvliet. Pffft en dat is zeker pffft maar dan voor Janke. Die is vandaag uitgerekend voor de tweede en papa Floris zal weinig nachtrust krijgen denken we. Allebei sterkte en dan natuurlijk voral Janke.