Eindelijk gelukt

Maar blij zijn we er niet mee met dit record. Blanken, grrrr. Het is al een paar weken goed vanaf de kant op het Haringvliet. Natuurlijk goed te zien van mijn nieuwe PR vorige week die meterbak Zander. Maar ook zijn er mooie 80+ en zelfs een dikke 90 er gevangen.

Maar verticalen vanuit de boot zijn de berichten heel magertjes. Iedereen klaagt steen en been vanuit de boot en je hoort alleen maar verhalen dat dat ligt aan dat kierbesluit. Dat de Haringvlietsluizen nu op een kier staan en de trekvissen nu onbekommerd het Haringvliet op kunnen en natuurlijk verder naar boven. En dat “boven” is natuurlijk richting Duitsland of nog verder. Natuurlijk verzout het Haringvliet hier door. Maar als het zo goed is van af de kant snappen we niet dat het op de rest van de taluds op die grote plas zo slecht is. Vandaar dat ik het tegen beter weten misschien toch wil proberen en Ries Baal uit Utrecht die ik nu 10 jaar ken en heb ontmoet op een reis door Maleisië en nog steeds contact heb, mee ben bevriend gebleven wil graag mee.

We beginnen heel laat om 14.00 uur voor de Haringvlietsluizen. Ik moest om 11.30 omdat het eindelijk droog was vandaag nog een groepsfoto maken van alle kinderen van de basisschool het Anker in Brielle. Vandaar dus in de middag van de dag waar ik eerst de hengel van Ries klaar maak en em uitleg wat verticalen inhoud. Wat de shatjes moeten doen en waarom de variëteit aan kleuren en gewichten vertel. Het is heerlijk weer en we zitten in het zonnetje. Wat een verschil met gisteren toen het heel de dag miezerde. Al dik een week windkracht 6 maar dat is niet zo’n ramp. Elk jaar dit fenomeen de herfst stormen in het begin van oktober en dan worden ook de mooiste formaat snoekbaars gevangen vanaf de kant weliswaar.

Na een half uurtje uitleg gaan we naar de eerste stekken en lopen de welbekende taluds af op zoek naar vadertje glasoog. Maar wat we ook uit de doos halen we kunnen geen aanbeet verzilveren en na een uurtje gaan we het trollend proberen langs het natuurgebied van Hellevoetsluis tot aan de haven aan toe. Onderweg horen we in ieder geval dat trollend twee snoekjes zijn gevangen en dat geeft de burger moed. Maar wij krijgen geen aanbeten.

We krijgen trek dus varen we de haven in waar we natuurlijk Mario treffen voor zijn winkeltje achter een Marlboro. Het frietkot is nog dicht. Ze zijn net overgegaan op wintertijd en zijn pas over een kwartiertje open om 16.00 uur dus even wachten dan maar en klessebessen met z’n drieën.

En na wat broodjes frikadel en kroket kunnen we het weer even uit houden op het water en gaan richting vuurtoren en werkhaven maar ook daar is het afzien en Ries gooit de handdoek in de ring eeuuhe boot. Niet dat hij het niet naar de zin heeft want het is heerlijk op het water en geen vis vind hij niet zo erg. Hij zit heerlijk en wil zo snel mogelijk nog een keertje mee en dat moet ik meerdere keren aan horen maar ik kan daar niet zo goed tegen. Bij mij gaat dat kriebelen als ik niet weet wat ik verkeerd doe. Het is inmiddels dik over vijven en we gaan naar de overkant toe en vanaf vandaar gaan we trollend terug. Altijd goed voor in iedergeval baars maar vandaag geven die ook niet thuis. We gaan naar de borrel en net voor donker stappen we binnen waar m’n duifje de glazen vult. Morgen weer een dag en dan ga ik zeker weer. ‘s morgens is tot nu toe toppie dus sta ik om zeven uur weer m’n tanden te poetsen. Maak koffie en drink met Henny een bakkie wachtend op het ochtendgloren. Het heeft gevroren vannacht en het dak is helemaal wit. Isolatie van m’n nieuwe dak hebben ze dus prima gedaan vorig jaar.

Het is koud met een Oosten wind en het gras is glad. Leo is er ook en dat is gezellig. Maar wat we ook proberen we kunnen geen aanbeten verzilveren. Geen tikkie en Leo heeft het gezien na een uurtje. Hij moet eerst naar de markt boodschappen halen en dan leuke dingen doen met Monica. Heel andere dingen die dan weer zou bedenken maar familie bezoek e.d. Maar niet getreurd hij heeft twee weken vrij dus die dozen op Europoort moeten het even zonder hem doen om een plekkie te vinden op dat immens grote terrein. Als die de weg dan maar niet kwijt raken.

Week één is al helemaal vol geplant door zijn duifje er is fotowerk zat te doen voor me. Maar er zal genoeg tijd over blijven om achter de schubben van de zander aan te zitten hem kennende. Onder ons verslaafde zit Leo zeker in de top drie. Even later wordt Leo alweer afgelost door Ernst collega van Roy die bij van den Ban werken. En zo zit je dus van de containers midden in de banden als gesprekstof aan het water.  En als er dan wat bootjes komen die ook niets vangen hou ik het ook voor gezien. Het is tien uur en tijd voor een gebakken ei met spek en tomaatjes van Floris alias de TroutBuster.

En onderweg spreek ik Jan de spruitenkoning die mijn plekkie alweer zou overnemen. Die kan je er ook uit tekenen tegenwoordig. Die is ook helemaal leip geworden van die tikken die tot in je elleboog, wat schouder door dreunen op 12mm gevlochten lijn. In een paar jaar tijd verslaafde van het virus. Kan ook geen dag meer overslaan. Tja het is ook wel een erg gewild plekkie zo geworden natuurlijk daar aan de waterkant. Maar bere gezellig natuurlijk.