Kantoor aan board..

Vrijdag 18 september 2009 tegen de middag belt Waldi me op of ik zin heb om te vissen. Na een weekje van 14 uur per dag zonder reistijd gerekend was hij daar wel aan toe. Hij zou nog wat eten in de kantine op de zaak en naar me toe komen. Gelukkig kon ik ook en gaatje vrijmaken in mijn drukke werkzaamheden en zou zorgen dat de boot startklaar zou staan om 14.00 uur. Aan de helling was het druk en Jan Baars stond ook in de rij. Weliswaar waren wij de enige visbootjes want het was nog niet zo best de laatste tijd. Het water stond al een paar weken erg laag. De bootjes waren nauwelijks te traileren door die waterstand. En waldie had vanaf de helling alleen nog belangstelling voor zijn telefoon. Er was wat fout gegaan op de zaak. Een lasfout op een compensator die volgens de ene binnen de normen viel en de ander…. natuurlijk. Ik hoorde vanaf die tijd alleen maar Duits, Frans en Engels voor in de boot. En dat was jammer want het was als van ouds vandaag

Ze waren echt los en allemaal mooie zware vissen en één dreumes. Die moet toch uitkijken in zo’n school grote vissen zou je denken. Net als snoeken wil een snoekbaars zich ook wel eens vergrijpen aan een soortgenoot. Het was twee uur hard werken. De meeste gehaakt aan de dreg dus dat misslaan op de punt is zo gek nog niet. Ze zijn voorzichtig en pakken het aas als eerste bij de staart. Van bovenaf (vertikalen) kan je toch beter vissen dan vanaf de kant. Het contact met de sjet is natuurlijk veel beter van bovenaf. Veel dunnere lijnen en uitgekiende vertikaal stokken die elke trilling waarnemen. Dan is die kanthengel ermee vergeleken een bezemsteel.

Het waaide best wel hard dus elke keer weer de goeie helling opzoeken en de boot zo langs het talud manoeuvreren want ze lagen echt geconcentreerd op een vierkante meter. Er werden dus nu al scholen gevormd en dat is vroeg dit jaar. En Waldi moest dit met lede ogen aanzien. Die zat niet geconcentreerd te vissen met die Amerikanen, Franse en Duitsers aan de lijn. Die heb ik meerdere malen horen zeggen nee ik ben nu niet op de zaak maar zit in een bootje te vissen. Hoor maar en dan gierde de slip van m’n molen weer “m’n maatje heeft er weer één”. Het was fantastisch en zelfs en keertje dat ik em liet zakken en maar geen bodem kreeg. Zat hij er al aan. De snoekbaars had em gewoon opgevangen. Zo gretig waren ze.

Allemaal aan de sjet en maar eentje aan de selfmake verzonnen dropshot. De vissen lagen echt op de bodem. Gelukkig pakt Waldi ook nog zijn vis mee tussen zijn beste Frans en Engels door en we moeten wel zeggen dat de vissen weer flink partij gaven vandaag. Drie vier keer door de slip bonkend op 12 meter geeft toch wel de nodige sport op deze dunne gevoelige hengeltjes.

Want we moeten toegeven dat er ook dagen bij zijn en dan vooral ’s winters dus wanneer ze minder actief zijn dat ze als een vaatdoek naar boven komen. Deze tijd tot ver in november is het fantastisch verticalen

Maar dan na een misser van mij en direct daarop weer een knal komt er de eerste baars van de dag naar boven. Dat was ook het sein dat het was afgelopen en of dat nu komt door die school baarzen. We hebben al een paar weken mooie baarzen gevangen en weinig tot geen snoekbaarzen maar nu kon het niet stuk. We hebben af en toe nog een aanbeet en we gaan verkassen maar het is niets meer. We proberen nog wat kleuren en houden het daarna voor gezien. We krijgen trek het is inmiddels ook al 19.00 uur als we aan de Ballantines zitten. Het waterpeil was zeker een have meter hoger toe we er bij de helling uit gingen en denk dat dit er alles me te maken heeft gehad met deze goeie dag. Het is voor waldi te hopen dat die nog aan zijn nachtrust toe komt. Die moet nog een kraan regelen op vrijdagavond in Neurenberg. Een overleg doen met Larry in Houston en in Frankrijk voor de koppeling zorgen. Gelukkig is de was al gestreken en ligt opgevouwen in de kast