Voornse Kanaal Bieb

De mannen hebben gister ochtend in de Bernisse gezeten en geen enkele aanbeet gekregen. ’s middags aan het Voornse Kanaal op steiger 80 ging dat een stuk beter. Allemaal dikke brasems. Ze zitten een week in Citta Romana en vanmiddag na de wielercourse gaan ze weer huiswaarts. Of ik interesse heb in twee liter maden want die zijn over… Dus van de week maden genoeg om te vissen en pinky’s om te voeren.

Het is het enigste stuk waar je en beetje uit de wind zit door de bomen en huisjes is op stek nummer twintig. Want waaien doet het wel vandaag. Thomas is op Land van Paling geweest om te kijken en aan het einde van het lange stuk vanaf het Haringvliet slaan de golven dertig centimeter hoog tegen de muur. Het is er ook verschrikkelijk druk en wordt goed gevangen. Ik zit hier lekker alleen in het zonnetje. Goed gekozen dus en uit de wind.

Ik heb best wel gelijk de vis er op zitten maar allemaal blieken en de grote vissen mist mijn vriend als die de hengel oppakt uit mij steun. Komen even van de bodem dat ziet ik aan de top en schieten los. Frustatie natuurlijk bij Thomas en dan komen de discussies los. Je trekt te hard de eerste meters zeg ik maar nee dat is het niet enz.enz.

Thomas gaat even verder kijken en vervolgt zijn ronde langs de waterkant en ik blijf maar kleine vis vangen terwijl aan zo af en toe de zwiepen die mijn top maken grote vis veraden op de stek. Dan maar de trukendoos open en heb wat anders al een tijdje in mijn kist liggen.

En wat is dat dan. De eerste is een blijvertje, tuurlijk een mooie platte maar slijmerig en een oude rakker terwijl dan de tweede een nieuwkomer is uit het Haringvliet vol met paaipukkels en die heeft er zin an zal ik maar zeggen en amper in mijn netje past. Wat een krachtpatsers zijn dat dan. En als het dan stilvalt terwijl er vis op de stek aanwezig is vang ik met wormen of maden waar ook wat door mijn voer zitten alleen maar kleine vis. Zijn die grote vissen niet hongerig voordat de daad moet gaan gebeuren zo dadelijk in het riet. Komen ze wel kijken op de voerplek maar pakken automatisch een kleurtje wat er niet hoort. Bij het uitspugen haken ze zichzelf automatisch met dit systeem. Zie het in mijn aquarium in de tuin de goudvissen missen heel veel omdat ze de laatste centimeters missen met hun zicht. Bij ons zit de neus niet in de weg. En e pakken iets omdat anders het iemand anders heeft. Zo’n gekleurd dingetje is interessant en ze hebben geen vingers om te kijken. Ze pakken het op om te zien wat het is en spugen het weer uit en bamm in de onderlip gehaakt.

Je moet wel de haak helemaal er uit laten steken anders mis je ze met de aanbeet. Misschien is dat spul toch niet zacht genoeg.

En even later komt Thomas weer voorbij en die heeft warempel koffie bij hem. Krijg ik natuurlijk weer beet en dan moet die aan de bak. Maar deze verspeelt die dus maar weer een dikke vis. Hoe kan dat nu.

Moet zeggen zodra je er maden aan doet vang je dit formaat voorns. Ook niet verkeerd toch maar dar zitten we niet voor. We zoeken die bakken van brasems uit het Haringvliet die scholen komen vormen om hogerop te paaien.

Aan de andere kant een paar dagen geleden met de wedstrijd van de veteranen aan de overkant zou ik blij geweest zijn met een paar blieken. Wat was dat een slecht dat stuk Voornse Kanaal tijdens het vissen met de veteranen van vereniging het Voornse Kanaal.

Om dan tien minuten later uit het niets weer zo’n platte te vangen die amper in je schepnetje past. Wat ben je er dan weer blij mee. wat een lappen zijn dat.

En als het dan rustig is aan de overkant let je op de omgeving om je heen. Die dame ligt gewoon te slapen naast mijn landingsnet en als ik die oppak gaat er één oog open van wel ff uitkijken natuurlijk. En even later komt het mannetje er dan ook maar bij liggen. Fantastisch toch. Meestal komt dat vrouwtje bijna uit je hand eten terwijl dat mannetje alles in de gaten houd en ook alles weg jaagt.

Even later eentje die zelfs blind is. Ziet er ook niet best uit en is mager. Die komt zeker niet vanaf het Haringvliet af en is een blijvertje die de snoeken dus nog te vlug af is. Al die blieken zien er gezond uit..

En dan krijg ik hoog bezoek met wat lekkers. Iets van deegvellen met groente, kip en heel veel kruiden. Het is heerlijk.

En terwijl ik die rolletjes naar binnen werkt gaat de top van de hengel al weer schuddend richting de overkant. En terwijl Henny de vis drilt stoppen er zelfs een paar fietsers die dat schouwspel wel willen zien. En alsof het dagelijks werk is met een beetje hulp wanneer wel en wanneer niet draaien kan ik de vis netten.

Jammer genoeg op het gras springt de brasem want dat is het uit het net die hangt helemaal over de rand. Ik staat ook een beetje te hannesen met dat fototoestel in mijn andere hand. Wat een exemplaren met recht platte genaamd. Met de vis op de foto was toch niet gelukt dus autorelease zeggen we dan. Wel applaus voor mijn meissie van de fietsclub. We hebben hem gezien hoor roepen een paar dames.

En dan maakt Henny er gelijk een reportage van. Je bent natuurlijk de vrouw van een fotograaf.

Het is weer een heerlijke dag aan de waterkant herinneringen sparen. Wat is er leuker dan dat samen doen. En de volgende biedt zich alweer aan tien minuten later.

Helemaal tevreden hoor over die hengels die ik over heb genomen van Piet. Ben lelijk gevallen met mijn Shimano Heavy Stradic op de steiger met vissen met de BP-Buckaroo’s vorig jaar zoals te lezen was. Samen met mijn scheenbeen en enkel ook het kurk en de molen flink beschadigt. Maar deze hengel is een waardige opvolger.

Heb de bonnetjes nog toen ik het vissen weer oppakte dus kan zo zien hoelang ik er plezier van heb gehad.

En dan valt het helemaal stil. Thomas komt nog wel langs die volgt alles aan de waterkant. Heeft zelfs een karper mogen vangen in Land van Paling aan de hengel van familie uit Spijkenisse die we beiden kennen. Maar de aanbeten blijven hier helemaal uit. En na twee uur heerlijk in het zonnetje the hebben gezeten met een enkele bliek houdt ik het voor gezien. Vul de laatste korf met nog wat wormen en het allerlaatste voer en gaat opruimen. Als laatste doet ik altijd mijn hengel opruimen. Maar met de spullen inpakken zie ik toch beweging in de top en schep nog een dikke gepukkelde platte. Er zit nog een stukje worm op de haak en gooi dit met een lege korf op de stek. Wil strak draaien en hupsakee. Moet m’n hengel vast houden anders was die weg geweest. Deze heeft allemaal blazen op zijn huid. Lijken wel blazen zoals wij ze hebben van brandplekken en zo voelt het aan ook. Vreemd. En zo met dat stukje worm pak ik nog vier stuks. Bizar. Het is dat ik trek heb gekregen anders zou je weer uitpakken en weer voer aanmaken. Ze zitten er nu duidelijk op de stek.

Maar als ik thuis kom ligt op de aanrecht mijn mooiste vangsten van de dag. Heerlijk vindt ik dat. Beetje roomboter op de witte broodjes en paling er tussen. Maak me gek..

En ook de Goldy’s zijn weer blij die krijgen een paar dagen ook een rondje maden van die Belgen gekregen. Daar zijn ze dol op.