Yamaha Pro Fishing Cup 2023

Het begint al te kriebelen als maandagmiddag de spulletjes binnen komen. Het petje waar we mee op de foto moetn met gevangen vis. Eén stikker en dat is jammer want nu maar één zijde van de boot beplakt en zo’n colletje. Die zijn fantastisch om je nek warm te houden. je pet op je kop vast te zetten of de zon te weren.Op de dag zelf zal er een app vertuurt woren en die moet bij de gevangen vis en meetlint liggen. Het meetlint moet op een onthaakmat liggen en dat vindt ik een beetje dubbel op. Zal aan mijn leeftijd liggen maar wat kan er gebeuren met de vis op dat pvc. Afijn,

Waar we aan het meetlint een kunststof opstaande rand vast lijmen om de vis tegen aan te leggen. Dat werkt wel zo makkelijk mochten we er eentje netten natuurlijk.

Het weer is niet best om op die grote plas water het Haringvliet te vissen. Regen en de witte koppen staan buiten de haven door de Zuid, Zuidwest storm af en toe Bfr7. Dus we kiezen om op het Spui onze slag te gaan slaan. windje mee op de heenweg en dat lukt driekwart gas maar terug zal dat lastiger zijn. Maar dat is voor vanmiddag. Ons plan is eerst baarzen en een mooie roofblei vangen op onze stek en als we tijd over hebben gaan we naar een snoekbaars zoeken. Morgen gaan we naar de Oude Maas gericht op de snoekbaars en misschien een Zeebaars voorbij Spijkenisse. Dat zou dan echt een bonusvis zijn voor de score lijst.

En mooi zo, we doen mee vandaag want al na een dik kwartier en dat is vlug want we waren door het weer vijf minuten later begonnen op de stek aangekomen. Wim pakt daar een dikke baars van 43 cm. Dat is en lekker begin zo. We zijn van de nul af

En dan eindelijk om kwart voor negen kan ik een dikke dreun pareren op een chubby in de regen. Wat een geweld weer maar met mijn zachte hengel heeft deze 70er geen schijn van kans. Het stroomt verschrikkelijk nu op het Spui en de Front troller 36V/112 moet zo nu en dan naar tandje 10 om stil te blijven liggen. Wat een geweld is dat dan met zo’n Rfb die het hazepad kiest en naar het wijd vlucht. Alle zeilen bij maar deze moet toch het onderspit delven. Is een “kleintje” hier op het Spui maar beter upgraden dan blanken niet waar.

Dan na tienen een mooie baars van veeritg het is niet wild voor deze stek maar de omstandigheden zijn ook niety jofel te noemen. Het water is nog koud en het seizoen is laat begonnen. De aasvis is ronde de vier a vijf centimeter langs de stenen kant en kleiner.

Om dan pas om kwart voor één de volgende Baars te vangen. Nota bene onder het eten van een boterhammetje en de plug zo nu en dan te bewegen in de felle stroming boven het onder water begroeide dammetje.

En die wedstrijd vissers, geen goed woord voor over. Die zien je vis vangen en gaan gewoon boven op je stek liggen. We laten de plug met de stroom meedrijven en trekken die terug over en dammetje heen. Zo verstoor je de stek niet met afstand houden. Die gasten willen dan tegen de wind in onze richting in gooien en de stroom tegen. Zinloze aktie maar ze verzieken wel je stek. We zitten ons op te vreten. Dat is wedstrijdmentaliteit. Schijt aan de rest want we moeten vis vangen. Hoe dan ook. Tja het water is van iedereen en de onderlinge afstand moet minstens 100 meter zijn is de afspraak op de briefing. Ik heb daar ook aan mee gedaan met die wedstrijden maar je er aan houden is een tweede voor die “grote” jongens met dikke gesponsorde boten die hebben er sch.. euhhe poep aan. Wij kunnen de aanbeten wel vergeten op dat dammetje.

Eten we maar wat want we willen wel blijven liggen. Die gasten liggen met deze stroom en wind helemaal verkeerd dus die zullen zo wel opkrassen. Wij willen hier blijven om de kaart vol te maken met een laatste baars. We moeten er vier hebben . Wie weet een mooie bones vis met dit jaargetijde op een snoekbaars en een grotere roofblei zou mooi zijn. De dikke Haringvliet baarzen zijn lastig te vinden op het Haringvliet dus we blijven op deze topstek. Die gok nemen we maar. Blijf bij je plan heb ik geleerd uit het verleden.

Maar dan slaat het noodlot toe. Plotseling gaat de front troller richting de kant en ik kan nog net op tijd de hoofdmotor laten zakken en aan zetten. En vol gas achteruit. Dat is gelukt maar de front troller kraakt en piept en heeft het niet naar zijn zin. Wat nu. Ik gaat Marco van Evin bellen. Gelukkig voor mij krijg ik em aan de lijn. Die is een paar dagen eerder terug gekomen van vakantie. Zijn middelste dochter Lizzy was namelijk geslaagd voor haar master diploma en dat feestje was in Leiden.

Lizzy van harte gefeliciteerd natuurlijk. Zou niet kloppen, gek zijn als je daar als vader niet bij bent. Afijn ik dus mazzel dat ik em aan de lijn krijgt. Hij hoort mijn relaas en zegt afblijven nu anders is je moederbord naar de kl*&^te en gaat het je echt geld kosten. Kom zo dadelijk maar langs dan kijk ik er naar en denk dat ik dat wel kan repareren. Als Marco dat zegt; dat denk ik dan komt het helemaal goed weet ik uit ervaring. Dat word zo dadelijk een ritje van 95km naar Nieuwkoopse plassen.

Het is nog ff vissen maar met een anker en op het Spui vissen als je een MinnKota gewent ben is niet te doen. Die gasten hebben onze stek verziekt en de baarzen zullen wel ff een ander gebied hebben opgezocht. Mijn maatje haalt alles binnen en morgen weer een dag. Het zit deze keer niet mee. We gaan naar de trailer helling en dan op naar Nieuwkoop.

En dan natuurlijk. We zagen ze al varen maar we horen dat dat een andere boot is op het Spui. Deze P10 komt vanaf Stellendam. Dan hebben ze nog geen goede verbinding om alles te checken en zo liggen we weer een half uur stil. Vriendelijk blijven natuurlijk ze doen ook maar hun werk. Maar ik staat daar allang geregistreerd. Ze weten alles van me. Maar mijn nummer van de boot en ben ik het. Dat duurt dus wel ff. Gezellig blijven Freek maar zit me op te vreten. Wie in in een boot vaart van de prijs van een dikke auto heeft alles best wel voor elkaar. Te hard varen of geen zwemvest. Je dodeman koortje oké maar alles opvragen is van de zotte. Wat een tijdverspilling. En dan geen verbinding hebben. Heel, heel veel gemeenschapsgeld gaat naar die verbinding met alle hulpdiensten. Wij moeten er snel uit naar Marco in Nieuwegein maar onder een wedstrijd zit je er helemaal niet op te wachten. Mijn bloeddruk moeten ze nu niet meten. Weer dik een half uur verder.

En dan, dat is helemaal van de zotte. We maken wel weer wat mee vandaag. Wat een grootsheidswaanzin. Staat er op de helling iemand zijn motor te repareren. Of we ff een half uurtje kunnen wachten want ze willen er zo in begrijp ik uit zijn Duits. Want Engels wil die niet begrijpen of dat die niet een paar meter naar achteren wil gaan. We kunnen er niet uit. Snap je dat nu als redelijk mens. Waarom doet die dat hier. Ik vraag of die niet een paar meter naar achteren wil met zij n combinatie maar hij blijft gewoon staan. Ik wordt er helemaal gek en Wim houd me tegen. Wat een asociaal gedrag. Geen woorden voor. En iedereen durft me niet aan te kijken en gaan gewoon door met reparatie werkzaamheden. Ik wil mijn koevoet uit de auto halen maar het is dat Wim de verstandigste is.

Al met al zijn we dus pas om half acht bij Marco op de koffie. Heerlijk, eindelijk een rust momentje voor vandaag.

Marco heeft een uurtje nodig en als hij alles uit elkaar haalt hebben we geluk volgens de specialist in elektro varen en bij behorende fishfinders. Er is een klein tandwieltje die zijn tandjes waarschijnlijk niet goed heeft gepoetst want die is kuis rond. We dachten de lagers die kapot waren (fotolinks onder) maar dat zijn al de nieuwe glijlagers die in deze versie Riptide zitten. Gelukkig maar. Maar waarom zo’n overbrenging. Dat kleine tandwieltje van kunststof is dat is me een raadsel voor een apparaat van dik vierduizend eurootjes. Trouwens als het uit elkaar ligt dan ziet het er simpel uit. Een paar tandwieltjes die het werk doen.

We staan met 192 cm net niet in de top twintig. Maar we hebben nog geen snoekbaarzen gevangen. Met nummer vijf scheelt het maar drie snoekbaarsjes van 60 cm. Dat moet toch wel gaan lukken. Een baarsje erbij als bonusvis. Dat gaat dus morgen gebeuren op de Oude Maas. Dan moeten we zo in de top tien binnen kunnen wandelen. We hebben er enorm veel zin in ondanks alle tegenslag van vandaag. Wat een pechdag, erger kan ons toch niet gebeuren lijkt me. We zijn vol goede moed en het is al donker als we weer thuis zijn. Een koud biertje en huppa onder de wol. Dromen van strakke lijnen…