Buckaroo’s naar Gendt

Komt bij dat het in september nog nooit zo warm is geweest. Heel de week al naar de dertig graden die we gisteren dan ook aantikte. Met een beetje mazzel wordt het vandaag 32 graden en dat aan een vijver ver in het oosten des lands.

Om kwart voor acht afgesproken want de poort gaat om acht uur open maar als ik op de aangesproken tijd arriveert ben ik net niet de laatste. Vorig jaar nog stonden Piet en ik waar ik toen met mee reed om die tijd voor een gesloten deur. Maar Piet haalt met zijn grote bus Peter op dat gaat makkelijker met zijn rolstoel. Nee de laatste vandaag dat zijn de twee Tjeerten netjes om acht uur die ik onderweg halverwege al inhaalde. Alle visplekken op het diepe gedeelte zijn al vergeven het is net als in een hotel op vakantie waar de handdoeken op de beste ligbedden al liggen voor dag en douw. Zal toch niet als op de Sprong gaan lijken dat ik er met een handvol scharminkels van gaat afkomen en de rest allemaal dikke vissen gaan vangen zoveel als ze maar willen. Daarom vindt ik “t Mun leuker vissen. Daar zijn de kansen dat iedereen evenveel vangt wat gelijker verdeeld. Is ook geen grote ronde plas maar daar zie je door de ligging iedereen zitten. Maar dat is ook al zo ver rijden vanuit Hellevoetsluis.

Ontvangst is weer goed natuurlijk op zijn Arno’s. Koffie met appeltaart en slagroom. Heerlijk.

Theo en Nico zitten naast elkaar. Maar onze samenwerking vorige keer in de Vossenkuil is ons goed bevallen dus vraagt Theo of ik weer naast hem komt zitten. Prima want zijn koffie is meer dan prima te slurpen. Wil je op de vlonder of in het gras. Ik ben blij de vlonder te hebben gekozen want anders moet ik waarschijnlijk nu nog beet krijgen. Kan ik nog eventjes het kleinste kamertje opzoeken voor een grote boodschap. Dat is hier allemaal prima geregeld en schoon. Een grote pluspunt met de vorige uitstap waar een voordat we al begonnen een wel hele smerige dixie stond je op te wachten. Ik zit dus op een prima plek beetje schaduw van dat boompje is net genoeg om de plu niet te hoeven opzetten.

Aan de overkant zitten vanaf links René en Marcel die als laatste waren om de overgebleven stek in te nemen. Daarnaast Tjeer en Tjeer JR met naast ze de kampioen vaste stok van Overijssel. Links van me dan de buddy’s Theo en Nico. Rechts van me tegen het zonnetje in dat ging met dat Nikonnetje beter maar die kon niet zo goed tegen een vochtige borstzak dus moeten we het doen met deze Olympus Stylus maar die wel waterproof is tot zelfs 10meter. Naast me zit dus Mike die aan de wandel is voor zijn paraplu dobber, daarnaast natuurlijk zijn maatje Kees. Dan Piet, Peter, Arno En Alex met zijn vader Cor voor mij helemaal achteraan aan het begin van de vijver.

Maar het is dan toch al tien uur en een zak pellets verder als dan eindelijk Nico naast me een vis pakt en eigenlijk gelijk met Mike zijn tweede kan netten. Terwijl vanaf Piet to en met Arno ze al aan de tientallen ingaan en allemaal dikke jongens. Wij hier in de hoek krijgen ze niet aan de praat en ook aan de overkant niet. Alleen de beide Tjeerds kunnen ze vanaf de grond met de method vangen maar die gooit dan ook een stuk de vijver in naar rechts in het midden.

Dan heeft Theo er ook eentje en gelijk een mooie dikke vlijtiger. Theo die rode lantaarn ook niets en geeft em dus door. Aan deze kant ben ik nog de enigste zonder vis. Het moet toch eens tijd worden dat ik ook mijn schepnetje nat kan maken. Wat gaat het hier miserabel slecht. Ik zit al weken in een neerwaartse spiraal. De de goede flow is ver weg voor de BassBuster. Staat al weken droog en eindigt met alle competitie wedstrijdjes onderaan. Dat ben ik niet gewent. Ben ik “het” nu helemaal kwijt.

Dan eindelijk na Theo kan ik de lantaarn doorgeven aan Theo en René en Marcel die tegenover ons zitten. Mijn eerste F1 tje is een feit. Hehehe ze zijn nu hopelijk op de stek aangeland. Nu moet ik ze aan de praat houden en pellets blijven schieten. Die vis weet het nu onderhand ook wel na al die wedstrijden van de laatste dagen. Die laten zich niet makkelijk foppen. Zelfs niet met de wonder plu van Peter kan ik ze maar slecht voor de gek houden. Mijn paraplu blijft heel eventjes drijven en zakt dan tergend langzaam naar beneden. Dat moet toch goed zijn zou je denken.

Mike naast me pakt zo nu en dan wel een visje. Het gaat al beter bij Kees die daarnaast zit maar bij Piet, Peter en Arno is het echt bal. Als Mike dan aan het uit drillen is gooi ik richting zijn stek zo’n beetje halverwege tussen onze voerplek in en jawel hoor ik heb gelijk mijn tweede karpertje. En daar wil Theo wel eventjes zijn luie stoel uit om dat fenomeen vast te leggen. Overigens hij heeft toch alle tijd want tot nu toe is het slecht gesteld daar in de hoek met vangen.

Zo mijn tweede is een feit en nu heb ik er toch altijd maar een stuk of drie ’s morgens op die commercials dat is zo vreemd en na de middag loop ik dan door naar de tientallen. Dus ik zit hier best zo als enigste zonder paraplu. Dat ielige boompje naast me daardoor zit ik precies in de schaduw en omdat ik oversteek zal ik maar zeggen op dat vlondertje in die vijver ook in de wind die er zo af en toe is. Zit er heerlijk. Bedankt Theo.

11:55 uur.

Om dan toch nog voor de lunch mijn derde te netten. Wat een weelde hier aan deze kant van de plas.

En jawel een vreugde kreet aan de overkant. Na een dikke misser van Marcel is het voorzichtig landen met een vis van René. Voorzichtig an natuurlijk want die karpervissers hebben eigenlijk een te klein netje meegenomen voor dit werk. En terwijl ik dit vast legt gaat het naast me gewoon door met vangen. Aan de rechterkant wel te verstaan. Want Theo die als laatste zit heeft nog niets gezien om op te reageren. We zitten op een fiets route dus er kmen ook mensen langs om eventjes de benen te strekken , een kop koffie te drinken of een ijsje te eten. Wel leuk hoor staan er plotseling mensen achter je te vragen en kijken wat we aan het doen zijn. Wat is er dan leuker om zo’n kleine die het aan durft een vis terug te laten zetten. Beetje hulp van grote zus en mamma gaat dat wel lukken. Maar een ijsje zit er niet in vandaag voor ze. Die hebben we thuis ook in de vriezer horen we papa zeggen van de oudste. Mooi is dat het hoort er allemaal bij met zo’n dag in de regio we kunnen ze nog net verstaan hier in het Oosten van het land. Heerlijk. Mike pakt er nog eentje voor het broodje bal of tosti en Marcel en Theo zijn de enige die zijn nog vangst loos. Ik had bijna naast Theo gezeten helemaal in het hoekje maar nu we weten dat dar nog geen vijftig centimeter water staat met dit warme weer zou dat een kansloze missie zijn denk ik. Horen we dat er zijn ook wedstrijden geweest deze week dan is er zoveel voer in gegooid. Goed voor de uitbater maar die vissen zijn niet gek.

Lekker hoor een balletje met brood en wat zalf zou mijn veel te vroeg overleden zwager zeggen. Dat was een horeca man en woorden als zalf voor mayo, kachel als fornuis kwamen dan dagelijks aan board. Maar dan krijgt Theo nog een tosti want er zijn er over. Tja en die vraagt of ik ook een broodje wil. Kijk daar wordt ik nu blij van. Eerst vanmorgen koffie op de stek toen ik eindelijk op mijn kanis gesetteld was en die was over heerlijk. Daar kunnen ze hier wat van leren en dan nu een tosti. Die goosert kan bij de BassBuster niet meer stuk. Kon die toch al niet hoor want we liggen elkaar wel.

Na de lunch eventjes langs Cor en Alex. Die zitten waar ik vorig jaar zat met Piet. Hij met de vaste stok en ik met de dobber. Toen zat op de steiger waar Cor nu zit Arno en ik op de plek van Alex. Piet toen met de vaste stok helemaal in de hoek bij die strandhuisjes. Het riet stond een meter hoog.

Arno zit aan de andere kant van het frietkot. Met zijn geheel nieuwe uitrusting. Van hem heb ik die Cresta Identity vaste stok over genomen. Die paste niet in die oranje kleuren. ik ben daar in ieder geval blij mee.

Daarnaast zitten Peter en Piet zich het snot voor de ogen te vissen. Van Piet heb ik die Rive visplateau overgenomen en nu hij zijn setje Shimano wagler hengels heeft vernieuwd voor Daiwa kan ik die ook overnemen. Zo wordt ik steeds completer te zitten in mijn spullen voor deze vorm van visserij het Commerciële karper putjes peuteren.

En dan om twee uur kan ik mijn vierde F1 vangen. Moet wel vermelden dat ik over de gehele dag zes haken ben kwijtgeraakt gelijk bij de aanbeet. Ik heb die lijntjes zelf gemaakt en als we die vast houden en er aan trekken krijgen ze de haak niet los. Ik doet de lijn door het oog, dan een lus en zeven keer erom heen draaien en aantrekken met een beetje spuug. Doet dat zo al van kinds af aan. En hier gelijk bij de aanbeet die verschrikkelijk hard zijn dat dan weer wel is de haak van de lijn getrokken. Nu komt Nico waarschijnlijk met de oplossing in het water zit zeker de knoop losser die moet je aantippen met 3 seconden lijm. Piet stelt voor als ik de hengels komt halen we eens er naar kijken. Ik denk dat het aan de nylon lijn ligt.

Dan om kwart over twee een grote boeg golf naast mijn steigertje. Nico kan zijn derde van de dag vangen.

En aan de rechterzijde van ons is het vandaag werken. Mike gaat maar eens kijken en komt terug met zijn verjaardag kadootje een parapluutje. Issie nu alweer jarig.

Als dan eindelijk Marcel van de rode lantaarn af kan komen. René zal wel ff helpen scheppen. Juist scheppen want we horen Marcel nog zeggen niet scheppen naar de vis maar je begrijpt het al het gaat volledig mis bij onze profi karpervissers. Mijn net zat vast aan een boomstronk hoeren we Marcel zich nog verontschuldigen van deze rooki fout. Altijd de vis brengen boven het net maar de twee vrienden kunnen er wel om lachen en zelfs Tjeerd senior komt eventjes onder zijn plu vandaan om het boeltje nog wat verder op te stoken. Het is een heerlijk groepje Buckaroo’s om een daagje mee te gaan vissen.

Mike is pellets bij Piet gaan halen. Die heeft een baaltje van vijftig kilo bij em maar is er toch al driekwart doorheen met dat continue schieten. Die kan wel een kilootje missen. Het zijn rode door de grill en geven verschrikkelijk de kleurstof af. En of dat het is maar Mike pakt er nog een paar en als die aan het drillen is gooi ik mijn pellet wat meer naar rechts en warempel ik krijg nu ook beet. Weliswaar zwemmen er een paar met een los haakje in hun lip maar en blijft er ook eentje plakken.

En terwijl aan de rechterkant van me alle stokken krom staan zitten wij hier in de hoek waar geen klappen vallen. Nico, Theo en aan de overkant Marcel en René we zitten op het ondiepe van de vijver te vissen hoorde we tussen de middag onder het broodje bal. De rand zal tussen mij en Mike liggen want als Marcel en René meer de vijver in gooien naar het brede gedeelte krijgen ze ook aanbeten. Vanaf Mike en aan de overkant Tjeerd zijn er duidelijk meer aanbeten hoeveel pellets je er ook inschiet.

Met dat warme weer en die zon, het licht dus zitten ze meer in het diepere gedeelte. Raar natuurlijk want ze worden gevangen in de bovenste laag van het water. Ze komen dus duidelijk van de bodem af om het op te halen wat er in wordt geschoten. En dat is behoorlijk wat. Vanmorgen bruiste het water ook bij Arno van de luchtbellen. De vissen die de grond omwoelde op zoek naar pellets.

En dan je gelooft het niet vangt Marcel zijn eerst vis va de dag…. aan de hengel van René genet door Tjeerd. Die moest eventjes een boodschap wegbrengen. En dan de discussie van ie dan die vis is. Is Marcel nu wel van de nul af. En de complimenten aan Tjeerd die wel een vis in dat kleine netje kan krijgen. Maar nu ze naar links in het brede stuk zijn gaan gooien pakken ze beide toch nog een paar karpertjes. Iedereen heeft in ieder geval wat gevangen vandaag de ene wat minder en de ander heel veel.

Dan opruimen, alles de auto in en je even verfrissen. En na een afzakkertje met z’n allen naar Brambachtelijk in Haalderen om een hapje te eten.

Elke keer toch weer één van de hoogtepuntje van de dag en dan alle verhalen over vorige keren en de anekdotes van het werk. Fantastische uurtje zijn dat weer. Je weet het de BassBuster spaart herinneringen en die vandaag is er weer zo eentje om te bewaren.

En weer 210km terug rijden naar huis en als we een beetje doorkachelen dan kunnen we de hele wedstrijd bekijken van het Nederlands Elftal tegen Ierland. Want de eerste tien minuten zijn cruciaal en komen we op 10 achter. Gelukkig hebben we weer een Kieft momentje als troef .

En zomaar 40 reacties die ons via Facebook bij staan hoe we die 32 graden gaan trotseren om een visje te vangen. Grandioos toch.