Buckaroo’s naar de Sprong

Maar vandaag wordt ik opgehaald. Helemaal en weelde natuurlijk in Piet zijn nieuwe Mercedes. Wat een gaaf karretje is dat dan. Met alles er op en er aan. Een computer er in die zelfs met je praat. Niet alleen de brandstof maar je moet nog een goedje bijvullen zodat je verantwoord schoon en zuinig rijdt.

Er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Ik die in een 15 jaar oude auto rijdt twee jaar geleden aangeschaft en die hoeft alleen maar de BassBuster naar het Haringvliet te brengen. De vorige was van tweeduizend 22 jaar oud dus en zie dingen in de auto vandaag gebeuren, het lijkt wel Science Fiction film samen met Lack Reacher naar een impossible mission. Maar niets is minder waar. We gaan lekker vissen

Dit keer is het dus makkelijker alle molens er op te krijgen als je relaxt op de bijrijders stoel zit. Ik maak elke keer als ik hier langs komt een plaatje als herkenningspunt van de beginnende visdag

Als we aankomen worden we door Manuel verwelkomt met koffie. De Rest zit al aan de waterkant te vissen. Eerst een bakkie hoor zegt Piet. Rustig aan het is geen werken. Plan plan dus en we zitten heerlijk op het terras te kijken hoe de rest zich installeert

De app is volop in beweging en we zien dat iedereen al een plekje heeft. Er zijn er zelfs al die zitten te vissen. Zullen we dan maar want ik heb toch wel enige visdrang. Zin in strakke lijnen

Als we al een uurtje zitten te vissen vangen ze naast ons het snot voor de ogen. De ene na de andere wordt daar geland. Hoe doen ze dat dan maar dan zegt Piet dat Peter de Boef en nieuw systeem heeft uitgedokterd. Zoals ik begrijpt van em lijkt het op die plastic balletjes waar we vroeger mee op de zeebaars visten met een witte delta visje er onder aan een fluor Carbon lijn. Dan kon je de zeebaars belagen op verschillende waterdiepten vanaf de kust richting bv zo dicht mogelijk bij de blokkendam te werpen. Door middel van meer of minder water in zo’n balletje te doen dreef of zonk die dan. En je dan een perfect werpgewicht. Dat gooide als een jecco. Veel beter dan een dobber. Dat merkte je zeker als je zij of tegen wind had. Tot nu toe werkt dat balletje van Peter dus mirakels want wij moeten nog de eerste vangen terwijl naast ons al in de dubbele cijfers zitten

Piet kent Peter al en heeft ook zo’n eigengemaakt balletje van em gekregen en doet die er nu ook aan en jawel hoor. De eerste komt ook binnen op onze steiger. Hehe het is toch afzien als er naast je wordt gevangen en dan bedoel ik om de vier vijf minuten hoor je die molens de slip gieren. En dat is incl. de vissen landen. Dan gaat je twijfelen of deze tak van sport, deze hengelsport wel wat voor jouw is

Zo eindelijk dan na een dik uur vissen ook onze eerste vis de we kunnen netten. Ik gaat ook veranderen van techniek. Wel met de Waggler maar gaat die verzwaren met lood zodat die heel langzaam zinkt tussen de aangeschoten korrels pellets die we constant schieten om onze dobbers heen. Maar ik snap ook dat die ene korrel met haakje die niet zakt niet wordt gegrepen door de linkmiegels. Als je daar al een keertje aan ben gehaakt en neem van me aan dat alle vissen minstens 20 keer in een netje zijn beland dat die die stilstaande korrel niet meer pakken. Alleen maar die zakkende exemplaren zijn veilig. En wij maar schieten met de katapult. Zakken vol gaan er in maar op onze steiger blijft het schepnetje angstvallig droog

We verspelen wel nog een paar aanbeten ook na een verschrikkelijke dril. Soms sjezen we de hele vijver door. En zelfs vlak bij de steiger een meter ov drie verlieze we ze. Ik zeg tegen Piet ik denk we dat daar een rand zit. Ik loop daar geregeld vast met de nu zinkende waggler en later ook met de Bomberta, de Sbirolino van Spro. Eigenlijk een forellen dobber voor hert vissen vlak onder het wateroppervlak. Maar naast me vangen ze ook regelmatig vissen met dit systeem. Ze gooien in en zetten de hengel in de steun en schieten korrels bij. Dus hun aas zakt ook langzaam mee met de gevoerde pellets. Goed idee maar bij mij lukte het niet. Denk dat mijn Sbirolino te zwaar is en te snel zinkt. Maar dan toch nog kan ik er ook eentje netten voor de omelet. Ben er reuze blij mee. Wel geen reus maar het begin is er

Die omeletten zijn ook altijd een heel avontuur bij de Buckaroo’s. Een heel verhaal apart weer en heel leuk om het voor je te zien gebeuren. Kan er een boek over schrijven. Er zijn er bij die precies weten wat te bestellen bij welke vijver. Of kopen de sjef om en zeggen welke eerst moeten gebakken worden. Omelet met bruin brood, met ham, met spek wel of geen kaas er op. Met of zonder rauwkost. Doorbakken of omgedraaid. Roerei. Verzin het en het wordt geserveerd. Maar in de keuken met twee pitten kunnen we nooit allemaal tegelijkertijd eten. Die weten dan precies na al die jaren er vissen waar de kok dan mee begint. En als je als laatste aan de beurt bent zit de rest al aan zijn derde biertje of al op zijn vis stekkie en vangt zijn derde van de middag

Het is ook je plekkie opzoeken waar het eerste bord aankomt want het is een sport geworden om als eerste je omelet te krijgen. Het gaat echt nergens om maar heerlijk om te aanschouwen

De Buckaroo’s die vandaag meekonden zijn Peter, Arno Mike, Kees, Piet, Manuel, Tjeerd, Tjeerd Jr. en Theo vandaag aan de Sprong een heerlijke groep om mee te vissen

Geef mij dat historische kastje ff dan maak ik van jouw ook eens een foto. Moet alles uitleggen natuurlijk want die hebben allemaal zo’n hiepermoderne telefoon met alles er op en er aan. Elk jaar een nieuwe van de baas en dan valt het niet mee om op een cameraatje te drukken. Ff doordrukken, je hoort em scherpstellen en dan doordrukken. Het lukt dus na vier pogingen

En zelfs waar ik geen vissen kon vangen de vorige jaren achteraan bij het riet in de bocht doet Tjeerd het voor hoe je dat doet.

Maar aan de ander kant van de treurwilg wordt ook goed gevangen door Kees en Mike. Kees vangt er 17 en dit zijn de mooiste exemplaren. Wat een bakken

Maar je heb altijd baas boven baas en Mike vangt 18 karpers vandaag. En dat op één steiger. Saampjes 35 stuks scheppen. Dat gaat op werken lijken

En Piet moet ik ook nog een fotocursus geven. Eerst het toestel scherp laten stellen en doordrukken voor de foto

Maar als we een redelijke vis haken dan verliezen we em als die vast loopt op een rand ofzo voor onze stek. Als dan Piet door heel de vijver wordt geloodst en na een kwartier ik denk em te kunnen netten loopt die weer vast vlak voor onze voeten. Maar nu na veel gesjor en geen vis komt er een tak boven water. We proberen van alles en naast ons staat een medewerker kijken bij Peter en die kan er ook niets aan doen. Die vindt Peter belangrijker met zijn ingenieuze visserij. We zoeken het zelf maar uit

Ik ga naar de kantine en krijg van mevrouw een lange hark mee. En met hulp van Nol wel een aardige goosert die al gelijk goed in de groep lag tijdens de omelet, die wil wel ff helpen. Die eerste medewerker zou ik lozen. Je bent er en daar zouden ze blij mee moeten zijn. Maar al veel dikke vissen verspeelt en nu dan toch toch een uurtje niet kunnen vissen omdat je het zelf moet oplossen. En daar zijn we hier toch voor gekomen vanuit Hellevoetsluis driehonderd kilometer sturen. Afein..

Maar de vangsten zijn minimaal hier op de steiger en als Piet met het balletje toch weer aanbeten krijg ben ik om

Ik heb al wat ballen voer voor de rietkraag gegooid en met de method er gelegen met allerlei soorten aas maar geen enkele reactie op de top. Ze zitten op dieper water vandaag. Meer zuurstof en kouder water denken we

Ik gaat ook vragen of ik ook zo’n balletje aan mijn stok van em kan krijgen. Geen probleem zegt hij en friemelt er van alles aan. Ik zit boven op zijn vingers te kijken wat het is en hoe het werkt. Heel logisch, en dat is het altijd. Je aas moet net zo snel zinken als de korrels die je schiet en dat balletje zorgt daar voor. Die kan je precies afstellen met wat naalden. Jaja halve naaispelden zelfs zo gevoelig is dat balletje. Magnifiek natuurlijk en heel goed uit gedokkerd achter de keukentafel. De ene korrel met veel vet, met veel vismeel, met, tja wat doen ze er allemaal niet in. Je eigen korrel aan de lijn zakt al snel sneller totdat die gestopt wordt op de dobber. Op de hoogte waar je denkt dat ze azen vandaag. Nu zakt het mee op dezelfde snelheid tot aan de bodem. Je vist alle lagen dus af en dat is te merken aan de aanbeten. En altijd een dikke ram. Houd je stok vast mensen want anders ben je die onherroepelijk kwijt. Wat een aanbeten zijn dat dan. Uit het niets rammen ze je hengel uit de steunen

Peter doet er niet moeilijk over en voorziet ook de andere over zo’n balletje, balletje en iedereen gaat daarna vissen vangen. Theo gaat zelfs van niets in de ochtend naar veertien in de middag. Bizar

Hij laat nog verschillende technieken met bijbehorende dobber varianten aan me zien maar het begint al te duizelen voor mij. Deze tak van de visserij kan ik nog heel veel leren. En als je dan dit allemaal zit uit te dokteren achter de keukentafel. Petje af natuurlijk maar nu gaat ik ermee vissen. Hoppa

Blijven schieten maar dat kreeg ik al vijf jaar geleden te horen van de locals toen ik een wereld dag meemaakte met Joop. Maar vandaag hebben we alsnog een fantastisch einde van de dag. We vangen toch nog een paar vissen en kunnen met een goed gevoel deze sessie afsluiten dankzij Peter

Was weer een heerlijk dag vissen op de Sprong. We hebben genoten. Wat jammer dat het steeds zo’n end rijden is. Vandaar dat we altijd na het vissen wat eten met z’n allen. Dat is beter dan in de file staan is het weerwoord. Nee het is gewoon beregezellige afsluiting van een geslaagde dag met vismaten

We hebben Peter de Boef in ons midden en die kan vertellen. Dat is fijn hoe die alles uitlegt en hij heeft bij ons groepje een geluisterd oor. Wat die uit de doeken doet met zijn zelf gemaakte korrels en voer klinkt allemaal heel logisch. Dat is het natuurlijk altijd. De oplossingen liggen meestal onder handbereik. Weet nog een leuk anekdote. Vrienden van me trouwden en een vriend van hun zou de auto besturen. Die had een dikke slee. Tjeetje waar doet die dat van. Die had ook wat uit het keukenkastje bij elkaar gegooid en daar liepen de mammoettankers etc. een half procent zuiniger op als je dat door de diesel heen gooide. Die had in no-time overal op de wereld een kantoortje. Daar stroomde het harder in huis naar de kluis dan de Rein in het najaar bij Lopik. Die vertelde niet wat het was natuurlijk maar zei altijd gewoon uit het keukenkastje

Peter heeft de volgende dag weer een wedstrijd. Het is niet te geloven maar die vist meerdere wedstrijden in de week. En natuurlijk omdat die relaxt heeft gevist met de Buckaroo’s en kan dus heel relaxt beginnen aan die wedstrijd is die weer eerste geworden. Volgens mij is de rest aan de waterkant sponsor. Goed gedaan weer. Gefeliciteerd Peter. We gaan naar de Vossenkuil met z’n allen volgende keer en daar gaan we een hoop leren volgens Peter. Ik kan niet wachten. Heerlijk vissen zo recreatief en een hele hoop leren. Zie er weer naar uit…