Tegen beter weten In

Maandag 30 december 2013 komt Henny terug van de dam de honden uit laten en volgens haar komt de wind vanuit het ZuidWesten en dan is het goed te doen op de Punt om te vissen al geven ze  Bfr. 8 op aan de kust en dan is het op het open water altijd itsiepietsie meer.

Eerst maar eens een ontbijtje regelen en een gekookt eitje van Ellen haar sierkippen gaat er wel in. Die scharrelen nog de rest van hun kostje op in de buitenlucht buiten het voer en dat proef je. Bijna oranje dooiers zijn het i.p.v vel geel

Eitje zonder zout is als een kusje zonder snor.

En een ietsie pietsie meer is het, en wat erger is de wind staat toch Zuid recht de haven in en dan is het slecht peren eten. Voor niets naar deze stek gereden maar het zal overal zo zijn dus gaan we het toch proberen. Even een frisse neus gaan halen. Enne ze noemen het nog steeds vissen als je zeker weet dat je niet voor niets komt zou het vangen heten

Jammer maar als ik aankom zie ik gelijk dat het niets kan worden.

Het water wordt afentoe over de pier geblazen want het water staat zo hoog niet de wind is vandaag de spelbreker. Ik ga op Leo z’n plekkie zitten en gooi schuin tegen de wind de haven uit want naar de overkant weliswaar met 32gram en 12mm SpiderWire ronde (heel belangrijk) lijn haal ik dat net naar het tegenoverliggende talud maar de lijn krijgt zo’n grote bocht ondanks de geringe dikte dat het shadje midden in de haven de bodem bereikt schat ik zo in

Het wordt steeds natter dus verhuis ik verder de haven in.

Al snel kan ik niet meer zitten op de steen van Leo, ik wordt er weg gespoeld en ga staande gooien op het puntje leunend tegen de lichtpaal om niet te water te worden geblazen maar de golven slaan om de vijf, zes golven tegen mijn onderbenen en het wordt eigenlijk steeds onverstandiger. Je probeert het natuurlijk even want heb daar met hetzelfde weer gestaan met Leo en toen was elke worp raak wel of geen bocht in je lijn de dreunen kwamen toch wel door tot in je schouder als de lijn eindelijk strak kwam te staan en als de bocht te groot was zag je de verschrikkelijke ruk, een waarschuwing als een dobber die onder schiet zo’n kik was dat en je lijn vanzelf strak kwam te staan met een vluchtende vis eraan die zichzelf had gehaakt als een rig bij het karpervissen met bollies waar de haak naast het aas zit. Zulke runs kreeg je er op en allemaal vissen richting de zeventig centimeter. Helemaal loss waren ze toen een paar dagen maar je moest er wel bij zonsopgang zijn en het duurde meestal een klein uurtje. Maar na een paar worpen hou ik het voor gezien ik lijk wel gek en sta te solliciteren naar een nat pak en een gebroken hengel

Onder de bomen lijkt het een stuk minder te waaien.

Ik ga nog even een stukje verder de haven in want ik ben er nu toch en om nu gelijk weer naar huis te gaan, onder de bomen valt het best mee zelfs de handschoenen kunnen weer uit. Wat een verschil met de temperatuur als je in de luwte staat van de dijk, het talud van de weg met de rij kale bomen hun herfstkleed gelukkig maar klaar voor de winterstormen te overleven als deze. Maar echt bodem voel ik niet met die grote bocht in de lijn, de golven helpen ook mee om je voor de gek te houden een aanbeet te voelen en ik sla een paar keer een gat in de lucht ook waarschijnlijk omdat ik natuurlijk ook af en toe hard met de loodkop van 32gram de bodem raak

Het is niet te doen misschien bij het sluisje.

Maar dan vlak aan mijn eigen kant boven op het talud al tegen de eerste laag stenen aan weer zo’n zacht raar gevoel, je sla je automatisch en er wordt aan de andere kant van de lijn gereageerd, als een zware zak water maar wel met een eigen wil richting het diepe. Wat is dat maar voordat ik het kan raden schiet “het” los en zit er een grote schub van dik twee centimeter op mijn dreg van een karper. Dat zou wat geweest zijn een vals gehaakte Cyprinus Carpio, haringvlietse karper dan kan je aan de bak op dit veel te lichte materiaal voor deze vinnen soort vanaf de kant vol met stenen, mosselbanken, aanlegpalen en afgewaaide boom takken. Als ik even later wel een tak kan landen en dan direct daarna vast komt te zitten en m’n shad inclusief onderlijn verspeel hou ik het voor gezien. M’n spulletjes liggen nog bij het bankje op de Punt en daar in de wind ben ik blij weer in de auto te zitten. Ik kijk nog even bij het sluisje waar het Voornse Kanaal  het Haringvliet uitmond maar de lampen zijn niet aan dus er wordt geen water geloosd. Dan stroomt het er niet en geen aanvoer van gedesoriënteerde visjes die dan meespoelen is het zonde van je tijd, zeker nu ik ook een nieuwe onderlijn moet knopen en ben net niet binnen het uur weer thuis.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *