Vissen in je korte broek 11

Maar Netty en ik worden niet vergeten hoor als we wakker worden

Als er niet gevist wordt dan is het wakker worden voor de TV met een lekkere bak koffie. Als dan de keuken begint en een ontbijtje op verzoek in elkaar flanst komen we langzaam op gang

Vanmorgen komen de pedicures. Niets voor mij. Ik kan niet tegen dat gefriemel aan je tenen. Je handen gaat nog en dat is nog lekker ook maar mijn voeten dat lukt niet. Ketout komt ook nog langs, de regelaar van ons vorige huisje. We drinken wat en volgens mij kunnen Ketout en Jos goed met elkaar opschieten. Die moeten alles regelen zodat voor de gasten alles naar wens verloopt. Deze eigenaren zitten in Holland en er wordt dan ook dagelijks kontakt gemaakt

Dan een saté met gebakken banaan. Wat zijn die weer lekker. De keuken kan niet stuk bij ons. We hebben afgesproken wat onze wensen zijn en ze gaan hun gang maar. Om elke dag te verzinnen wat je wilt valt niet mee. Maar zoals je ziet is er geen dag hetzelfde. Eigenlijk is elke dag anders. Wat een variateiten heeft de keueken Hulda aan Comanch. Ik gaat een eindje wandelen deze keer de andere kant op richting waar MD zijn bootje heeft liggen naar het dorp

Als ik in het dorp loopt waar de visser met wie ik ben mee geweest ben en de anderen ook spreekt die ik al op het water ben tegen gekomen en hun netten controleren hebben die met een dag vissen drie vissen gevangen. Die varen een vijf honderd meter net uit met een boot die ongeveer twee keer zo groot is als waar ik tot nu toe mee ben weg geweest en zitten dan met z’n zevenen aan board. Dan begrijp je wel dat als ik vijftig euries betaald me niet hoeft te schamen in het dorp en de vissen die je vangt ook mee geeft kan je helemaal niet meer stuk rond het kampvuur

Ik was alle weken daarvoor ongeveer dertien euro kwijt per dag voor benzine, de capten met boot en motor, de helpers om de boot te traileren in en uit het water valt dat allemaal wel weer mee natuurlijk. Heb je een slechte dag omdat het niet stroomt ga je twee dagen later gewoon weer maar dan moet wel je vakantie dat aan kunnen. Het is net als in Nederland als ik opvarende meeneem ben je maar een paar dagen aangewezen om te kiezen dan kan je pech hebben. Maar gelukkig is dat hier in Nederland zo het wordt een paar vissen als het taai is of vang je je klem…

Als ik terug loop naar Bukti Paradise maak ik onderweg nog wat foto’s van de omgeving. De netten worden nagekeken en schoongemaakt. Dan opgerold en op de boot gevouwen voor vannacht weer te gaan vissen. Iedereen helpt elkaar. Het is nu een komen en gaan met bootjes. Denk dat dat varkentje wel zal smaken zonder krachtvoer. en die mevrouw vroeg me altijd mijn overgebleven garnalen die ik als aas gebruikte. En dan die begraafplaats. Het kan er dus spoken want jet water dat over de rand heen slaat heeft hele stukken grond weg geslagen tot onder de stenen

Als ik achterom binnen komt zijn de buren aan het kokosnoten rooien. Wat een klappen zijn dat als die van grote hoogte naar beneden komen.

Ik kan hier wel aan wennen zo’n ochtend ritueel. Vandaag vrijdag 31 mei 2013 krijg ik koffie van Netty op bed. Jaja we zorgen goed voor elkaar. Het regent deze ochtend. Niet met bakken maar ook weer niet dat je er op uit gaat met de brommer. Vanmiddag zal het opknappen maar Jos stelt toch voor om met de auto te gaan. Hij moet nog wat boodschappen halen in Lovina dus zo gezegd zo gedaan

Vanmiddag zal het opknappen maar Jos stelt toch voor om met de auto te gaan. Hij moet nog wat boodschappen halen dus zo gezegd zo gedaan. En het is gemakkelijk voor ons. Lekker in de airco. En dat links rijden hoef je niet in de gaten te houden. Want doe dichter je bij de geldautomaten komt hoe drukker het verkeer. De meeste foto’s zijn uit een rijdende auto met beplakte ramen tegen de zon dus ze zijn niet allemaal even koosher. Dan zie ik een bootje daar wil ik wel mee gaan vissen. Is van Adi Adventure Tours. Maar wat regelen met de eigenaar valt niet mee. Zal me er de volgende keer in verdiepen want nu wordt dat niets. We gan weer terug. Jos heeft zijn boodschappen en we zijn toch blij weer groene rijstvelden te zien en alleen maar wat brommertjes op de weg.

Thuiskomst is elke keer weer een feestje. Alles wordt voor je klaar gelegd en een koude klets is er altijd. We hebben de boodschappen aan de keuken gegeven en die zetten alles koel en koud weg. De tv buiten was weg gehaald voor die regen bui en wordt terug gezet voor vanavond

We gaan een hapje eten

Dan zit het er op. Denk nog eventjes ik blijf maar ben toch benieuwd hoe het op het Haringvliet is

Als ik die witte paarden ziet dan begint de vakantie echt maarja hier eindigt die dan toch ook. Waren weer heerlijke weken en ook heel fijn dat Netty ook is ingevlogen en de laatste drie weken mee heeft gemaakt hoe de gastvrijheid in Indonesië is. Het zit er weer op. Tot de volgende reis.

Reactie’s

Hoi Freek,

Wat heb je toch een rotleven he ?!

Het lijkt me toch wel wat lekkerder om met deze temperaturen te vissen i.p.v. hier in de kou….

Groetjes, Ina

–

Netty schreef op facebook: Zo, dus dat was weer kicken. Er gaat toch niets boven de nederlandse viswateren, he Freek?

–