Niet vertikalen, niet diopgonalen maar slepen…

Op dinsdag 14 juli 2009 belde Waldi me om een uurtje of  15.00 uur of ik ging vissen. Hij kon wat eerder naar huis want was vroeger begonnen. Ik was in de tuin bezig mijn planten en fruitboompjes te (ver)planten die ik had gekregen voor mijn verjaardag. En aangezien ik dat tuinieren helemaal het einde vindt, geen groene vingers dus wilde ik me daar wel van losrukken om het bootje vaarklaar te maken. Hengels opzoeken, zeebliekjes uit de vriezer want daar deden ze het vanaf de kant goed op begin van de week, kunstaas aanvullen etc. nog ff tanken dat soort dingen dus. Begint het om 16.00 uur te hozen dat wil je niet weten. Dat hield en twintig minuten aan en het was gelijk niet meer zo warm. Dacht dat kan wel eens goed zijn. Ben altijd nogal positief ingesteld met dat soort dingen.  Waldi zou om 16.00 uur op de fiets stappen en moest eten koken want Ageeth was naar de Bingo. Dat werd dus nasie en aangezien mijn moppie ook de pleitesteijn had genomen was dat dus nasi voor drie. Zoonlief Wouter en wij lieten het ons wel smaken, voorral de gebakken banaan was lekker. Misschien wat meer sambal en knoflook in de satésaus (was er niet) maar dat mocht de pret niet drukken. Het smaakte voortreffelijk en alles was binnen no-time op. Zeg maar leeggeschraapt die pannen. Maar goed dat ze niet meer van emaille worden gemaakt want daar was niets van overgebleven. Wat wil je drie van die kaandozen bijelkaar. Dat was spekkie voor het bekkie.  

We moesten eerst nog even langs de sigarenboer want ik heb een heel fijn vismaatje hoor, eentje uit duizenden maar zonder een sigaar aan boord is het toch een stuk minder gezellig op die weinige vierkante meters die we droog hebben zal ik maar zeggen. Die lagen in de auto en die had Ageeth mee net als al zijn kunstaas. Maar volgens Waldi was ik nu een vent die in zijn testament zou voorkomen zolang die sjetdoosjes maar open stonden aan boord. Weet niet of ik daar nu zo blij mee moet zijn, dat testament dan maar dat is van latere zorg. Eerst maar eens nat maken dat kunstaas.

Werd het toch nog na 18.00 uur dat wij het Haringvliet ingingen bij de dam. Het was windstil en bloed heet op het water en veel geloof  erin was er nog niet. Maar een half uurtje liepen we voor de zo-veelste keer een richel op van 12 naar ±6 meter en mijn sjetje werd eigenlijk goed omschreven  ingehouden tegengehouden. Niet vastlopen maar langzaam druk erop zal ik maar zeggen. Degene die ook vertikalen weten wel wat ik bedoel. Ik tik natuurlijk aan en hoepeltje rond staat mijn Godfather van Spro. Een wereldstokkie hoor heerlijk om mee te vissen. En dan komt de eerste mooie snoekbaars komt naar boven zeilen. De eerste meters bonkend bij de bodem maar dan langzaam win ik steeds meer terrein naar boven toe in mijn voordeel. Heerlijk is dat gevoel. Weg alle stress van al je dagtaken en helemaal leeg in je bovenkamer alleen met die vis. Vissen is fantastisch. 

Natuurlijk worden er een paar foto’s gemaakt door Waldi en we denken dat we ze hebben gevonden maar na dik een uur nog geen enkele aanbeet gekregen. Na alle kleuren en maten verzopen te hebben gaan we verkassen. We zagen toch grote scholen witvis voorbij trekken maar misschien zitten ze toch dichter naar de dam toe nu die open staat. Het menu is toch anders en wij willen ook niet elke dag zuurkool dus op naar sluizen. Afgelopen weekend werd er flink gevangen met zeebliek vanaf de kant en ook  flinke palingen van 4 tot 5 cm dik en 60 cm was geen uitzondering. Natuurlijk werden die onthaakt en teruggezet vanwege het nieuwe verbod maar ik denk dat dat toch wel wat wil zeggen. Nu die sluizen open staan komt er natuurlijk allerlei ander voedsel op het menu te staan. En als glasaal aangekomen weten die echt wel wat een zeeblik, garnaal, zeewormen of zagers is. Toch wat anders dan een regenworm, jong brasempje of voorntje. Wij gebruiken toch ook zout naar smaak niet voor niets. We gaan trollend met plugjes die duiken naar 4-5 mtr. langs het talud op 6-7mtr. naar de dam terug maar niets. Daar aangekomen vissen wij langzaam het talud op, ik met een takeltje met zeebliek en waldi een sjetje. Duurt een half uurtje maar helemaal niets. Het loopt naar de dam toe van 7 naar 5 en weer naar 9 vanwege een slijtgeul naar de sluizen naar 4 mtr. toe. Ik laat de boot na een tijdje eigenlijk omdat ik het ook niet meer weet nog verder driften naar de dam naar die 4mtr.

M’n drakovitch systeem meer slepend dan huppelend, heel zachtjes steeds licht oplichtend 6-7 meter achter de boot het talud op. Dan krijg ik me er en ram op, tot in je elleboog en omdat ik er echt geen geloof meer in had. Op 4 mtr!!!! de boot op 2 mtr. van de kant. Hij licht bijna op de keien. Sla ik volledig mis. Waldi ziet dit en wil wat zeggen en zijn Titanium Spin van spro staat hoepeltje rond. Waldi was wakker. De adrenaline spoot door z’n lichaam heen. Alles vergeten.  Joepiejahee eindelijk gevonden. Z’n hengeltop gaat tot onder de boot door bonkend lijn nemend hoor ik de slip kwijlen en dan knapt er iets. Weet niet of dat bij Waldi was of de lijn… Maar ook deze de vis zijn we kwijt. Lijnbreuk vlak bij de molen. Zal een slecht stuk in de lijn geweest zijn. We zitten s’ winters natuurlijk dieper te vissen en dan kan het gebeuren dat door ijsafzetting in de ogen je lijn hard achteruitgaat en dat merk je wel hoor want met zulke korte lijn als nu, 4 meter, met alleen je hengel als buffer komt het erop aan. Je heb heel weinig rek met die gevlochten lijnen. Bijna ging hengel en molen te water maar na bezinning en opnieuw knopen konden we weer opnieuw beginnen. Gelukkig wisten we nu waar ze waren. Dus we waren weer volkomen bij de les. We zaten weer op het puntje van onze st… eeuuhe bank. En weer de boot laten afzakken en slepen was het advies en ja hoor. Eigenlijk op het zelfde punt weer zo’n geniepige aanbeet. Je zou zweren dat je vastloopt in de modder. Dit was zeker weer en mooie vis. Er werd weer wat gevraagd van het materiaal. Heerlijk zijn die momenten. En dan heb je je maatje nodig om te scheppen en de vis haalt op 3 cm net niet de 70

Mooi volle rond exemplaar. We zitten zo dicht aan de kant een metertje of 10 dat Netty en Henny die de honden uit aan het laten zijn alles kunnen zien. Nu zijn wij los en we proberen van alles.

Zelfs zeebliek op het kunstaas wat vorig jaar mooie vissen opleverde toen je ze ook slepend tot aanbeten moest verlijden. Maar het wordt niks meer. Of we hebben ze verjaagt door de dieptemeter?, rumoer want je zit op 4 mtr en ik heb een Linder van aluminium dus laat je wat vallen zal dat best herrie geven onder water. We vissen de hele dam af in het laatste uurtje trollend, slepend en verticalen maar geen enkele aanbeet meer. We gaan eruit tegen 21.00 uur eigenlijk gelijk met en ander bootje en dan horen we dat die twee aanbeten hebben gehad vanaf 19.30 en niets hebben gevangen. Dan plotseling, of ze nu eerlijk zijn of niet voelt onze nederlaag plotseling een stuk prettiger. Het is natuurlijk heel prettig vertoeven op het Haringvliet met geen wind, lekker zonnetje. Alleen kan je de Tour de France niet volgen op de belangrijkste dag van Frankrijk. Tja, wordt dat de samenvatting van 11.00 uur maar wel zonder oortjes. We hebben een heel fijn gesprek over zijn nieuwe boot met al zijn aanpassingen en ik zie nog wat leuke dingen voor mijn nieuwe bassbuster als het begint te regenen. Net op tijd eruit dus.