Zeehond aan tafel

Op donderdag 9 juli 2009 kwam Waldi me halen uit zijn werk om te gaan vissen op het Haringvliet vanaf de kant bij de dam maar ik zou de hond uit gaan laten omdat mijn meissie naar een vriendin in Amersfoort was. Maar een oplossing was snel gevonden. Netty het vaste maatje van Henny die iedere dag de honden samen uitlaten was niet te beroerd om deze keer Mogli ook mee te nemen. Afspraak was op de dam elkaar ontmoeten want daar gingen we toch vissen. Zo gezegd zo gedaan.

We waren er om ±19.00 uur en na enkele worpen tikte Wadi eigenlijk gelijk een mooie baars aan. Moet toch de manier van bewegen zijn. Waldi is niet voor niets  gebombardeerd tot “de bassmeister “ door Floris.

Vandaag ook weer pakt hij overwegend allemaal grote baarzen en hoe die dat flikt. Dat zijn toch hele mooi runs door je slip heen en meestal zoeken ze het gevecht uit in open water.

Ik pak wat vaker de snoekbaars, dit keer allemaal mooie vissen die bonkend op de bodem blijven hangen. Maar ook alles vragen van je hengeluitrusting om em daar weg te krijgen. We vissen beide met een 3 meter stok van Rozemeijer 40-50g en ik met een Spro Melissa 400FD vanwege z’n uitstekende slip eigenschappen. Een gevlochten lijn en een metertje of 2 FluorCarbon. Het heeft even geduurd voordat ik viel op deze hengel, staan er ook minstens 2 spin hengels werkeloos in de kast die niet bevielen. Tis dat ik goed met m’n hengelleverancier kan opschieten want heb er ook nog eerst mogen uitproberen. Ben op stap geweest met de duurste titanium’s Maar uiteindelijk beviel deze me het beste. Ben als de dood dat er wat mee gebeurt want hij is natuurlijk allang uit de roulatie. Met deze stok, eigenlijk een jig of troll hengel voel je elke aanraking, mossel, zachte bodem, harde bodem enz. Tot in je ruggengraat.

Dan ging het rode licht van de sluis aan ten teken dat er werd gespuid en geen 5 minuten later kwam er een zeehond boven water in het Haringvliet nog wel en niet zo’n kleintje ook.  Waldi had em de dag tevoren gisteren ook al zien vissen (jagen). Zijn kop was groter dan een voetbal. En elke keer ik em op de foto wou zetten, ik moest ik de kamera uit de tas pakken omdat het regende, was ik dus te laat en dook hij onder. Om gek van te worden. Heb alleen een grote kolk.

Net als de zeebliek die ook in grote getale aan de binnen kant van de sluis was was deze zeehond ook door de sluis heen gekomen zodra die open ging. Denk ook  dat net als in het Noordzeekanaal waar de snoekbaars gek op de zeebliek is dat hier op het Haringvliet gaat gebeuren nu de sluizen wat vaker open gaan. Netty kwam intussen ook aan dus ik naar boven gelopen voor een praatje en Mogli mee te geven. Ik vertel en wijs nog naar de zeehond die nu hier en daar opdook of en grote kolken achterliet op het water als er op een paar vierkante meter plotseling vissen opspringen, sommige wel een meter boven het water uit en die zeehond een sprong maakt en een vis zeker twee meter de lucht in gooit en em in de lucht weer opvangt. En met een grootte plons alles weer in het water neervalt. We stonden daar alle drie met open mond van verbazing. De wereld stond even stil voor ons. Of dat alles daar nog in de lucht hing. Elk waterdruppeltje hing daar nog. Wat een fantastisch moment was dat. Net als je  ziet in die natuurfilms dat een orka een zeehonden jong de lucht ingooit en em weer opvangt. En die vis was geen kleintje ook. Die wilde ik wel aan de hengel hebben. De vissen die allemaal opsprongen rond dit spektakel waren zeker 50cm en groter maar die in de lucht zweefde was minstens de helft groter. Waldi ging helemaal ui zijn stekker die had geen tijd meer om te vissen. Die moest eerst een sigaartje roken om bij te komen. Tjonge wat was dat mooi.

Wij hebben nog lekker gevangen en nog veel meer verspeeld. Daar liggen overwegend grote vissen en als je die niet gelijk van de grond krijgt dan verspeel je alles op die mosselbanken. Grote opruiming dus onder je kunstaas. Van alles al geprobeerd, gelijk na aanslaan omhoog lopen zodat de lijn steiler staat. Dat wil wel helpen op de zeedijk bij Oudenhoorn, maar hier maakt dat niets uit. Of na aanslaan de lijn alleen strak houden en de vis wat ruimte geven en hopen dat hij naar dieper water vlucht, maar nee hoor ze duiken gelijk de mosselbanken in dus proberen ze daar uit te houden is het advies. Normaal ga je dan naar huis met dat lekkere gevoel. Van die stoten en trillingen nog in je arm van die aangeslagen vissen maar nu was dat gevoel veel grootser. Dat dit voor onze ogen gebeurde op nog geen 600mtr van je vandaan.  Alsof je het kon aanraken en ik blijf het zien zelfs de volgende dag. Zo’n filmpje in slow motion wat je niet uit je hoofd krijg. Wat een avond om nooit meer te vergeten. En dat geldt ook voor Netty en Waldi. Helmaal vol waren we ervan. Neem me voor nooit meer mijn kamera te vergeten. Nu lag hij op moment suprême  beneden bij de visspullen. Vanaf de dam sta je hoog en hadden we vrij zicht erop. Was dit vastgelegd heb je een wereld foto.

Natuurlijk de volgende dag terug gegaan maar die zeehond was nergens te bekennen. Wel was de Harder in grote getallen door de sluis naar binnen gekomen. Met duizenden in scholen van ±50 stuks waren ze aan het grazen. De algen van de bovenlaag van het water schrappen. En waarom allemaal van die kleine groepen. Die blijven ook allemaal een beetje bij elkaar. Als twee van die klasjes door elkaar heen gaan zie je ook echt dat ze elkaar weer opzoeken.

Hebben misschien toch een bepaalde familieband maar kleintje zie je er niet bij. Allemaal grote vissen. Je heb toch gelijk zin om te vissen. Maarja vissen die je ziet die vang je niet. Die hebben jou allang eerder gezien. Weer zo’n intelligente gezegde van m’n vismaatje. Is dan de tweede van em. Vond die eerste eerlijk gezegd mooier. A bad day of fisching still beats a good day at work. Wat kan het leven toch mooi zijn.