Op de zeebaars met de dobber

Vandaag zondag 17 mei 2009 willen we gaan kijken, of de zeebaars al is gearriveerd in het Europoortgebied. Het tij is voor de zondag, de rustdag van de week, perfect natuurlijk. Laag water is om 18.00 uur en dat hebben we nodig en dan bedoel ik het tij, om op de stenen te kunnen staan in b.v. het Hartelkanaal. Nu kunnen we mooi na de koffie met hoog water garnalen gaan vangen tussen de stenen en wierbedden in één van de havens die Zeeland rijk is. Op naar de Oosterschelde bij het natuurgebied vlak bij Goedereede. Schepnet opgezocht en dat was best zoeken, want sinds vorig jaar deze tijd zijn er intern hier nogal wat verhuizingen plaats gevonden. Dit is een gewoon schepnet met fijne mazen en ik gebruik het liefst zo’n rond net. Maak je wat gemakkelijker een bocht en je komt dichter tussen de stenen. De rand verstevig ik met een tuinslang. Anders hoef je echt niet te zoeken naar je net van vorig jaar. Die heeft dan allang de geest  begeven. Gebruik een stevige korte steel. De steel gebruik je eigenlijk niet. Deze is alleen om onder een wierbed te steken. Daarna moet je toch het net met beide handen omhoog halen met wier en al. En zoek goed tussen de algen en planten, want het zijn echt meesters in camoufleren. Een paar lieslaarzen. Het zuurstofpompje met de aansluiting voor de sigarettenaansteker in de auto en dat heb je echt nodig, anders leggen ze al snel het loodje, wat emmers met deksel en ik was er klaar voor. Het was inmiddels al 12.00 uur geworden, dus op naar mijn vismaatje Waldi van Leeuwen, die ik van de ladder moest trekken. Hij was druk aan het schilderen deze week aan zijn huis. Groot onderhoud zal ik maar zeggen, want hij moest nog wel een aantal m2, maar gelukkig mocht hij van zijn meissie met me mee. Er is natuurlijk ook een tijd van ontspannen, zal ik maar zeggen.

Eigenlijk al na de eerste haal met het net vingen we echt grote en dikke garnalen. En dan wil je niet steeds naar de kant lopen om je netje uit te schudden, dus probeer je, die je al hebt gevangen onder in te houden en weer opnieuw onder een wierbed door te halen en jawel hoor. Ik stap nog een beetje naar rechts, waar het snel dieper wordt. Blijf achter een steen haken en ga kopje onder. Weg alle garnalen uit m’n netje. De kant opgeklauterd en gelukkig een fotocameraatje aangeschaft die ook onder water kan. En dan is hij eigenlijk bedoeld om daar te fotograferen. Gelukkig.. m’n autosleutels heb ik ook nog. Het zonnetje schijnt en van de schrik bekomen gaan we maar weer verder. Het gaat snel en na een half uurtje hebben we er voldoende. 

Eerst maar langs huis om m’n natte kleren om te ruilen voor droge, wat gedronken en dan naar het Hartelkanaal, eigenlijk een klein uurtje te laat 15.00 uur. De stenen zijn al helemaal droog dus snel de hengels optuigen. Je mag best je molen opspoelen met 28/100. Je zit met die wind en de stenen al snel ergens achter zo’n wierbed en dan is het soms hard trekken om los te komen. Als het hard stroomt en je gooit stroomopwaarts, is het beste snel weer indraaien totdat de dobber op gelijke hoogte is, om daarna weer lijn af te geven als de dobber voorbij komt. Als dan de wind de lijn langs een wierbed blaast, kom je wel eens vast te zitten en dat kost je dan een dobber, als je niet op tijd bent. Met wat dikkere lijn kan je dan zo lekker “zwiepen” zal ik maar zeggen om los te komen. Ik vis met de dobber liever met nylon i.p.v. gevlochten lijn. Dit vind ik persoonlijk gewoon lekkerder gooien. De stroming heeft dan natuurlijk er wel meer vat op, maar dat neem ik voor lief. Als de dobber dan van me af drijft,  heb ik de molen open staan en met de vinger op de spoel laat ik dan de lijn afspoelen, af en toe tegen houden, zodat het aas dan af en toe omhoog komt. Meestal volgt dan de aanbeet, net als de dobber plat wil staan en je laat weer wat lijn los en de dobber richt zich weer op. Dan geef ik de hengel mee in de richting van de vis en heb dan de tijd om de molen dicht te slaan en de hengel dan naar rechts te bewegen. Dit is precies genoeg om de vis te haken, allemaal mooi voor in de bek aan de rechterkant van de lip. Dit kan makkelijk 30 tot 40 mtr. zijn en dan heb ik natuurlijk misschien wel 3 mtr. rek. Allemaal mijn voordeel natuurlijk met die zachte bek van de zeebaaars. Als dobber gebruik ik een 7 of 9 grams en dit is echt niet te zwaar. Daaraan zit dan 6 of 8 gram lood en twee grote wartels voor het gewicht. De grote wartels vindt ik fijn zodat ik snel kan werken om opnieuw weer knopen te leggen na breuk. Kan natuurlijk ook aan mijn ogen liggen want heb sinds kort een brilletje nodig haha. Ik gebruik dobbers van Behr en vul dan de antenne, waar eigenlijk een lichtstaafje in moet met water, zoveel als dat ik fijn vind vissen. Want de ene keer staat er een lange golf en de andere keer een korte door de wind en dan met de harde stroming wil ik wel eens meer van de dobber zien of kan het wat minder. Ik gebruik tegenwoordig karperhaken, want op bijvoorbeeld Octopus circle van Gamakatsu maatje 3 daar loop je op leeg. Op het Hartelkanaal stroomt het af en toe zo hard, je moet dicht bij de bodem vissen dat vastlopen onvermijdelijk is. Een zakje haken stelt echt niets voor, dus kijk ik altijd in de bakken van 1,-, de haken die uit de gratie zijn bij onze karpervrienden en vis die er dan tussenuit. Daaraan komt dan een metertje FluorCarbon van 6,5 kg trekkracht. Dan kan je weleens lostrekken na vastlopen met een uitgebogen haak tot gevolg maar een punt tangetje met een lange bek ook uit de 4,- bak euro van de doe het zelf markt etc. doet wonderen ook bij het onthaken van de vis, een wartel, dan een lijn die dunner is als de hoofdlijn met het lood en dan weer een wartel. Dit doe ik zo, als het lood vast komt te zitten en dat kan natuurlijk ook wel eens gebeuren doordat je net ff te lang doordrift, je de dobber niet kwijt bent als de lijn breekt bij het lood. Want we gebruiken natuurlijk een schuifdobber, want dat werpt gewoon beter zeker tegen de wind in. Dit alles aan een strakke Spinhengel 330 om over stenen of wier te kunnen steken van Grauvell, want met de nylon lijn heb ik speelruimte genoeg op de korte afstand tijdens de landing van de vis en met een Spro Pasion 740, je staat immers uren aan de waterkant de molen zo licht mogelijk. De strakke spinhengel eigenlijk aangeschaft om vanaf het strand de slufter weliswaar in een waadpak over de banken te kunnen gooien met pilkers en bij de blokkendam met pluggen en van die dobbers die je vult met water en dan een klein kunstvisje met een wapperlijn eraan. Op grote afstand een haak kunnen zetten met nylon op de spoel. Maar hierover later misschien een keertje als de blokkendam dan nog bestaat. Dan zijn we klaar en we staan beide te popelen om te vissen. We beloven plechtig dit optuigen in het vervolg thuis al te doen, want door dat natte pak en het optuigen van de hengels waren we nu toch wel wat aan de late kant. Neem een touw en pen mee, want daar heb je heel veel gemak van. We steken de pen tussen de stenen, touw eraan en het omhoog klauteren over de gladde stenen door de algenaangroei gaat een stuk gemakkelijker. Twee garnalen eraan geprikt beide door de staart in dat dunne gedeelte, zodat ze goed bewegen en wat nog veel belangrijker is flink herrie kunnen maken, want met dode garnalen lukt het echt niet. Dobber op hengellengte, ‘t is toch uitproberen, daardoor beginnen we wat verder uit de kant en kom je er zodadelijk achter welke afstand hij begint vast te lopen, net na de 2^e helling. De drift is bijna ten einde, ik houd ‘m nog even tegen en boem, weg dobber. Zit ik vast… Ik draai vast en de lijn knalt naar het midden. Hengel gaat rond en……. los. Sta er een beetje verbouwereerd bij te kijken. Gelijk de eerste drift vis. De adrealine giert door m’n lichaam en ik draai me om naar mijn vismaatje en roep tegelijkertijd “zag je dat”, maar Waldie staat daar ook met een kromme stok en drilt een mooie 40+. 

Wat foto’s ervan gemaakt en snel weer de haak be-asen en na twee driften is het alweer raak. Ze zijn nu echt los en allemaal mooie vissen van 40+ op een enkele na dan. Dat is wel wat anders dan onder de Zeelandbrug op de Oosterschelde vorige week.

Daar is het helemaal niet vreemd om meer dan 60 vissen  met z’n tweeën te vangen, maar dan wel allemaal scholenbaars en veel horstmakrelen En hier vanaf de kant, goed ik had er ook eentje van 30cm, maar daar staat tegenover ook een vette 60+ en die moest natuurlijk op de foto. 

Hij was nog wat magertjes dus ik denk dat we nog wel een paar dagen daar lol kunnen beleven. Die komen wel met hoog water naar binnen om te foerageren. De kleinere vissen waren veel voller van gewicht. Misschien zijn dat die beroemde overwinteraars uit het warmere water van de elektriciteit centrale. Ze zaten in ieder geval vol met krabben en grote ook. Denk dat ze maar net konden slikken. Het lichaam van de krab was zeker  ±7cm dus zonder de poten. En soms drie stuks in de maag. En dan toch mijn aas pakken. Dat deze kleinere baarzen misschien zijn opgenomen in de school met de wat grotere die aangekomen zijn uit het zuiden. Wie zal het zeggen. Tja, dan ben je blij dat je flink wat garnalen bij je heb. Het was er heerlijk vertoeven daar aan de waterkant.

Zelfs meneer agent werkte mee, want ik had mijn vergunning in de auto laten liggen en dit geloofde hij wel. Kan je zien wat een eerlijk gezicht ik eigenlijk heb. Want het was toch nog een aardig eindje lopen naar de auto en dat ging nu echt van onze vistijd af. Daar staat tegenover dat beide agenten een echte voorstelling voorgeschoteld kregen. Het was echt werelds die zondag. Een fantastische visdag. Om ±17.00 uur is de stroom er een eind uit en wordt het gelijk een heel stuk minder met de aanbeten. Het is gedaan voor vandaag met nog een enkele overwegend kleine vis (30+). Dan naar huis gebeld, dat de mannen vandaag zouden koken. Dat wordt aardappels schillen, want er bestaat niets lekkerder als verse patat. Of toch wel… Het jagersinstinct was boven gekomen. De mannen moeten jagen en eten op tafel brengen. 

We hebben een paar wat grotere vissen schoongemaakt, 2 gaan zodadelijk de oven in en de andere bakken we op vel. Van de vis uit de oven, waarvan toch de helft overblijft (de ogen zijn dus toch weer groter dan de maag) wordt vissoep gemaakt. Heerlijk. Maar we moeten toch bekennen dat er weinig patat is gegeten die zondag en dat kwam niet door de wijn dus….  Heerlijk.

Ja we houden niet zo van vis. De meiden zijn wat sceptisch over onze vangsten van vandaag en zeker van onze culinaire kunsten. Dus drie soorten frietjes erbij maar gelukkig zonder zout dus het meeste gaat naar de kippen…