Je moet toch wat doen in het gesloten seizoen…

Al lang in gedachte, maar vandaag 1 mei 2009 moest het er toch van komen. Trollen op het Oostvoornse Meer. Met m’n korte bestaan als vliegvisser zo’n 2jaar nu, heb ik die ziekte opgelopen in Denemarken van een paar vrienden. Jongens bedankt, want het hield me wel een beetje tegen. Ik dacht waar haal ik al de tijd vandaan om al die discipline van het vissen bij te houden en er alert bij te blijven, want veel doen is veel vangen (zeggen ze).  Weer een plaatsje inruimen in mijn viskamertje om alles op te bergen voor het vissen met vaste stok, feeder, match, karperen statisch of met de pen, vertikalen met de boot, snoeken in de polder, op de harder in Europoort, op de extreem grote kopvoorns in het Hartelkanaal, of dito windes op de wierbedden op het Haringvliet, zeebaarzen vanaf de kant of met de boot, met van die poken vanaf het strand. Allemaal fantastisch natuurlijk, maar m’n kamertje begint steeds meer op een hengelsportzaak te lijken.

Afijn, ik krijg dus steeds meer de indruk dat het gedrag van de grotere forellen niet veel anders is dan dat van de meeste andere roofvissoorten en dat ze eigenlijk net als b.v. vadertje glasoog de randen afzwemmen op een bepaalde diepte . Dus waarom niet vertikalen of trollen langs die randen. Samen met m’n vismaatje Waldi van Leeuwen (buiten een verslaafde vertikaler ook een fanatiek vliegvisser) dus op pad. Met de kale Linder 440 dus zonder buitenboordmotor, elektromotor, accu’s, benzinetank, dieptemeter enz.enz., maar met twee roeispanen, een Ugly Stick vanwege de zachte top voor bij het trollen op pad. Hier heb ik de meest goede ervaringen mee met het zeebaarzen bij de Blokkendam. Dat zijn ook flinke rammen en zeebaarzen hebben een zachte bek maar je moet ze toch gelijk bij de blokken vandaan zien te houden. Samen met gevlochten lijn, 5 mtr, fluorcarbon, want ik wilde toch wat rek/veerkracht hebben voor vlak bij de boot met scheppen en dat was maar goed ook, maar dat later en een Spro Passion 740 vanwege die fantastische slip. Natuurlijk gaan de vlieghengels ook mee want we wilden ons ook laten drijven langs de randen. Natuurlijk eerst langs de hengelsportzaak om een vergunning te halen om met kunstaas op het Oostvoornse Meer te mogen vissen. Zien we daar  nog een paar mooie plugjes liggen van 6cm en 3 gram van Bandit Lures. Had er nog nooit van gehoord maar rete goedkoop. Maar ff uitproberen. De dreggen eraf gehaald en dat was geen overbodige luxe. We zien nu waar die prijs vandaan komt, maar die dreggen hebben we toch niet nodig, want je mag alleen vissen op het meer met 1 haak. Dus een goede karperhaak erop en klaar is Freek.

En dan eindelijk het water in. Net voordat we erin gaan zien we een familie met een schepnetje bezig. En warempel ze vangen allemaal kleine garnalen. Zou het zoute water, wat sinds vorig jaar binnengelaten wordt, nu al effect hebben op de fauna? Het is heerlijk weer, volop zon met een briesje, maar eigenlijk veel te laat ±14.00, maar het was ook meer een experiment. We gaan erin bij de surfschool ter hoogte van restaurant Beach aan de noordzijde van het meer. En een compliment, waren alle hellingen maar zo in Nederland. We gaan gelijk door naar de overkant tussen de bellen door manoeuvrerend van de duikers, want daar was het betrekkelijk rustig op een paar bellyboten na. Waldi was begonnen met roeien en het was heerlijk in het zonnetje.

Dat duurde niet lang zo. Eigenlijk in de eerste 50 mtr. Drie snoeiharde aanbeten, maar na een korte run weer los. Was de haak te klein, stond de slip te los. Deze stond zo dat hij net niet afliep tijdens het varen. Zo ging het uit ervaringen op zee voor de Haringvlietsluizen en het Haringvliet het beste. En dan langzaam de slip vaster zetten om de vis binnen te halen. Let wel er op dat je de slip weer een stuk losser zet als de vis de boot binnen zichtafstand krijgt. Want dan neem deze en vooral de zeebaars nog wel een enkele run en staat de slip niet goed is lijnbreuk het gevolg. Maar lang konden we er niet over discussiëren, want weer een klap op de hengel en deze zat goed. Weer een run en dan niets meer. Snel inhalen en ja hoor net als op de vliegenhengel waarbij dan op dat moment toch de meeste mooie worden verspeeld, doordat de lijn om de top heen slaat of geen druk meer op de vis. Hij zwom mee met inhalen en dan moet je toch heeeel hard draaien.  Maar vijftien  meter van de boot  kreeg ik weer beter contact en op zo’n tien meter zag hij ons en het was gelijk bal. Vier, vijf keer een run de diepte in met de Ugly Stick hoepeltje rond  half in het water. Kon weer wat lijn nemen en weer een dreun en weer naar beneden. Nu was ik blij met een beetje rek in de lijn. Alle kleine beetjes helpen, zal ik maar zeggen om continu samen met een goede slipafstelling druk op de vis te houden zonder één maal te verslappen. Achteraf was maar goed ook, want de haak zat maar net in het lipje  Gelukkig dus dat de vis bleef duiken en niet is gaan springen, want dan had ik em waarschijnlijk verspeeld. Dat duiken ging dus zo enkele malen en we genoten met volle bak op die gierende slip En dan kon m’n vismaatje de videocamera neerleggen en em scheppen, daar zijn vismaatjes voor, toch? Lekker aan die riemen trekken en de vis voor je netten.  Phoe wat een belevenis. Een mooie 60er.

Snoekbaarzen kunnen te keer gaan vooral eind seizoen. Zeebaarzen is gaaf maar dit slaat alles. Wat een fantastische runs. We moeten even bijkomen. Ik van de adrenaline stoten en Waldi van het roeien.  We gaan verder trollen en ik krijg toch weer een “losser” en zet de slip toch iets vaster. Misschien moet ik toch meer druk kunnen zetten in de eerste meters. Maar we krijgen geen aanbeten meer en zijn aangekomen bij de poel aan het noorden van de plas. Hier is het heel druk en we willen het hier met de vliegenhengel proberen.  Maar het waait te hard om de boot rustig te laten drijven, dus neem ik de roeispanen om licht tegen de wind in te roeien. Het vissen gaat eigenlijk hartstikke goed. Onbegrijpelijk dat we geen aanbeten krijgen, maar ik denk dat er al de gehele dag door deze plas is gewaad/gevist/ge-bellyboat dat ze zijn verstoord. Het is goed vertoeven vanuit de boot vliegvissen.

Je hebt goed zicht op de vlieg en je kan staand of op de knie op de bank goed werpen. Maar na een uurtje daar rond gedobberd te hebben, laten we het voor gezien en gaan weer trollend terug. Nu lekker met windje mee en dat is niet erg, want het is wat harder gaan waaien. We krijgen denk ik nog één aanbeet een flinke tik op de hengel, want vastlopen kan haast niet met die kale zandbodem en we vangen nog een vis van een 28cm en dan zijn we het meer rond. Ik denk dat er heel wat vis een kijkje is komen nemen, maar het niet vertrouwde, want ik kan niet geloven dat dit niet werkt. Er is dus nog heel wat werk te verrichten. Als eerste natuurlijk een ander tijdstip en de collectie kleine pluggen wat uitbreiden. We hebben de softbaits nog niet uitgeprobeerd om te diagonalen. Wat garnalen binden misschien met een klein loodkopje. Voor ons is dit experiment van vandaag in ieder geval meer dan geslaagd, dus gaan we zondag weer op pad. Want bij mij valt de spierpijn reuze mee of het moet van die beuken zijn geweest van die 60er (m’n maat je roeit graag, zegtie….).  En het is toch ff wachten tot de wat grotere zeebaars in het Europoortgebied arriveert en zolang de snoek en snoekbaars visserij nog stil ligt is dit een zeer aangename vervanging.