We zijn er vroeg bij en liggen al rond acht uur op de stek in het Spui. Overal zien we wel scholen harders aan het oppervlak zwemmen richting Haringvliet met de stroom mee. Zo nu en dan springen er dikke brasems maar onze zilveren vriend kunnen we niet vinden.

En na twee uur zoeken geven we het op om een roofblei te scoren. Die schitteren van afwezigheid of laten zich niet foppen vandaag. De stroom wil er ook niet echt in komen op het Spui en denk dat dat het probleem is. De stroom is ook niet vandaag vanaf het Haringvliet maar vanaf de Oude Maas. Het gebrek aan aasvisje misschien. Als we niets vangen zoeken we natuurlijk het waarom niet. We gaan verkassen

We vertrekken richting Middelharnis op zoek naar vadertje glasoog. Die vertrekken weer van de platen en ondiepten richting wat dieper water en we zoeken dus vanaf een metertje richting die magische zes en soms al zoekende wil dat wel eens wat dieper zijn ook als we wat interessants zien op de Hummingbirds.

We moeten om één uur de zoon van Jhon oppikken in Hellevoet anders waren we wel doorgevaren naar de Oude Maas of richting Hollands Diep want wat gaat het taai vanmorgen op het Haringvliet. Zowel John als ikzelf missen een paar aanbeten. Ik zelfs drie achterelkaar, twee harde niet te missen zou je denken beuken die ik voel tot in mijn schouder. Alleen het staartje wordt gegrepen denk ik dan of van onderen dwars in de bek. Of als een roofblei van voren maar ik kan ze niet haken. Misschien toch maar weer met een staartdreg gaan vissen.

Dan wordt het tijd om zoonlief op te halen van John in de haven van Hellevoetsluis bij het frietkot. Die moest vanmorgen eerst naar de scouting. Als we aanleggen komen Heidi en Silvan net aanlopen. Daar krijg ik te horen dat ik een heerlijk broodje ei mis gaat lopen. Door een mis communicatie in de wind telefoneren is het pakketje de ijskast in gegaan omdat we toch een patatje zouden gaan eten. BNiet boven eigengemaakte sandwiches natuurlijk. Dat valt nu helemaal tegen want dat frietkot op het baantje is dicht. Dan maar richting de overkant naar de Stelle in de haven van Stellendam. Ik weet dat daar een gril staat de draaien met kippen. Ook lekker natuurlijk.

Spelevaren door mannen. Ze zeggen toch zoiets van dat alleen het speelgoed groter wordt..

De blauwalg is hier in de haven goed te zien. Hier op het oppervlak maar op het Haringvliet lijkt het wel erwtensoep zo dik van de vlokken is het water.

Die kippengrill staat er niet meer. Dat is jammer want altijd moest je geluk hebben dat die niet uitverkocht was na de middag. Nieuwe eigenaar denk ik want deze mensen heb ik nog niet gezien. Ik bestel Fisch and Chips van koolvis, wat kan er fout gaan denk je dan. We zien geen verschil met patat met kibbeling. Er zitten geen vorkjes bij maar als ik die gaat halen heb je die ook helemaal niet nodig. Zo hard is de vis en patat gebakken.

Volgende keer toch aar weer richting Middelharnis of Oud Beijerland. Gewoon de visstekken op aanpassen.

Nu we toch er zijn vissen we voor het natuurgebied over de wierbedden en op de vier naar dieper op de snoekbaars voor de sluizen tot aan ter hoogte van windmolen drie.

En op de wierbedden voor de jachthaven van Stellendam op een metertje water pakt John zijn baars.

Die aanbeten voel je wel zegt John dan. Niet te missen.

Zo makkleijk kan het dus zijn boven de wierbedden. Met een spinnertje. Niks geen dure spinnerbaits en wierloze kunstaas. Een spinner net genoeg snel indraaien zodat die de planten niet aanraakt

Maar de rest van de dag zit het allemaal niet mee. Op de kant van het Haringvliet aan de noord zijde is het water zo dik als erwtensoep van de blauwalg. Dus we verkassen al snel terug richting richting Scheelhoek. En silvan gelooft in het trollen dus doen we dat een stukkie over de drie vier meter lijn net buiten de wierbedden richting de sluis naar het Zuiderdiep. Daar steken we over naar meeuwen eiland maar kunnen er ook niets trickeren. Misschien voor de terrasflats waar Oma op uitkijkt en heel de dag vissende gasten ziet voor haar deur. Maar ook daar kunnen we geen potten breken.

Ook voor de vuurtoren en de werkhaven is het water dik van de vloggen alg. Het gaat hem niet worden op het Haringvliet en er worden al hengels opgeborgen.

We nokken af en nemen ons verlies.

Maar natuurlijk eerst nog een paar rondjes van de baas op het Haringvliet. Lekker schuin natuurlijk.

We hebben een heerlijke dag op het water gehad maar alleen de vis liet het afweten vanmiddag. Wat niet te missen aanbeten dat was het voor me vandaag.

We gaan eraf. Volgende week maar weer eens kijken want de temperatuur gaat dalen en de bladeren gaan vallen. Wordt weer snoekbaars tijd.

Als ik kwart over acht aankomt is Jan net begonnen. En terwijl ik mijn spullen neerzet na natuurlijk een uitgebreide begroeting en eerst de nieuwtjes samen door nemen. Zonder te voeren vangt hij toch de ene na de andere voorntje en er zitten zo af en toe mooie exemplaren tussen die die moet netten.

Hij vist staande haak net over het randje heen en waneer de dobber dan tegen het randje aanloopt vangt hij ook blieken op de bodem uiteraard.

En tussen al dat kleine spul zit ook roofvis. In dit stadia zwemmen de scholen aasvisjes voorn, windes, brasem, rietvoorn maar ook rovertjes als baarsjes en snoekbaarsjes bijellkaar. Zo beschermen ze elkaar nog door in scholen te zwemmen en elkaar te waarschuwen. Een snoekje heb ik nog nooit gevangen in zo’n schooltje alles zo tien tot vijftien centimeter groot.

Ik gaat weer feederen terwijl Jan natuurlijk met de vaste stok vist. Alleen kijken of dat dit verschillen oplevert.

En jawel na twee korven voer gebracht te hebben best wel ver uit elkaar want zo nu en dan steekt de wind op. vang ik al een brasem.

En tien minuten later een baksteen van een voorn. Daar moet mijn buurman heel wat voorntjes tegen vangen met de vaste stok. Maar daar hoeft natuurlijk maar één zo’n voorn als die ik van de bodem haalt tussen te zitten en ik loop dan ver achter.

Als we eventjes bovenaan staan te kletsen met Joke een kennis van Jan koen mijn vriendjes weer langs en kruipen weer onder mijn Rive kist. Zelfs als ik terug gaat om verder te vissen waggelen ze langzaam voor de zekerheid het water in omdat moeders hen roept.

En nog steeds is al het voer voor de jongen. Terwijl moedereend de omgeving in de gaten houdt. Later op de kant moet ik echt het voer onder haar borst gooien en dan eet ze het snel op.

Dit spul zit er genoeg vandaag maar waar zijn die grote voorns gebleven.

Ik had het6 al gelezen in ons plaatselijk suffertje. Een soort van festival achter ons op het parkeer terrein. Allemaal old timers en trucks en die hele grote Amerikanen maken wel indruk, in ieder geval met hun claxons. We besluiten zodadelijk een hamburgertje daar te gaan halen want het ruikt goed.

Maar dan valt het bij beide stil een uurtje. Waar zijn ze gebleven. Toch stroomt het zo nu en dan heen en weer. Gaat waarschijnlijk de sluis open of het gemaal staan even aan.

Maar dan heeft Jan er een platte aan die als een dweil meekomt. Een hele oude strijder kan die netten zo mager als een kerkrat.

Wat een magere lat. Geen wonder dat die geen strijd gaf. Zo eentje had ik nu een woensdag aan de Ravelijn ook zegt Jan. Maar die telt gewoon mee en zo eindigde die net boven mijn schamel vangsten.

Bij mij is de vis ook weer terug maar het blijven kleintjes rond de vijftien centimeter die ik vang. Wel veel soorten vandaag weer. Die zullen eind van de maand aparte scholen gaan vormen want hun aasgedrag verschilt nogal. Een voorntje zoekt het over het algemeen half water terwijl die schele Pos vlak of op de bodem zijn eten zoekt. Daar in tegen een rietvoorntje in de bovenlaag van het zilte nat. Heeft ook een opstandige bek om van het wateroppervlak te kunnen foerageren. Een voorn rechtstandige en die Pos meer als een brasem een onderstaande bek.

De meesten visjes zodra ze het water weer aanraken schieten naar de overkant maar het ruisvoorntje blijft best wel lang op de balk voor me uithijgen en bekomen van zijn avontuur. Voordat die rustig weg zwemt. Heb dat al meer meegemaakt op het Oostvoornse meer. Toen een forel die naast me schoen minuten lang bleef liggen. Ook zo’n gaaf gezicht. Het is ook maatje 47.

Ze doen een dutje onder mijn stoel. zoeken naar gevallen voer. Zelfs als ik nu de hengel oppakt van de steun om de korf te vullen of nieuw aas aan de haak te prikken dan schrikken ze niet meer. Zeker de zes jongen niet. Moeders wil nog wel eens op kijken. Maar als ik dan een balletje voer bij haar gooit eet ze nu ook vlug ervan.

Maar dan gaat het elastiek er helemaal uit bij Jan en moet ik helpen netten. Wat een mooie baars vergist zich in wat maden. Je zou denken dat die juist achter al die aasvisjes aanzit. Die weegt meer als die magere twee maal zo grote brasem. We nokken af want we hebben trek in een sateetje of een broodje hamburger.

Maar we lopen eerst een rondje over het parkeerterrein aan de Woordbouwerplein. Wie verzint er zo’n naam. Wat een bling bling. Gaaf hoor en niet alleen oud er staat volgens mij ook splinternieuw tussen. Echte musclercars, hot-rod’s, pick-up trucks en low riders hoor ik van een ingewijde. Maar ziet ook brommers en motoren als Zundap’s, Harley’s en BMW’s

Nu had ik het dus al gelezen in Groot Hellevoet dat het de laatste keer is deze American Cars & Classics maar daar begrijp ik niets van. Dit evenement bestaat al van 2010. Wat een volk is hier op de been dus de doelgroep is er. Dan kom ik Ger den Reijer en Wil van Balen ook nog tegen dus er zal wel een stukje in de krant komen zeker bij Gers overpeinzingen. Ik zie dit nu voor de eerste keer omdat we aan het Kanaal zaten te vissen. Ik behoor duidelijk niet tot deze doelgroep want zit liever aan de waterkant. Maar ik snap niet dat er hier geen vergunningen meer voor worden afgegeven. Wat een volk vermaak zich hier, is het hier druk. Er verdwijnt steeds meer vertier in Hellevoetsluis tijdens de vakantie weken.

En daar kom ik de haringkoning tegen van Zuid Holland. Vandaag in het oranje met vitamientjes en een andere kar. Lekkere frisse versnapering op deze bloed warme dag. Als zo dadelijk de wind gaat liggen dan krijgt die het echt druk met zijn koele lekkernijen.

Maar als we bij de saté en hamburgers aankomen dan staat daar al een hele rij wachtende. Nee daar hebben we allebei geen zijn in. Ik moet zo dadelijk toch winkelen bij de turk op de Rijksstraatweg. Groente en fruit halen zegt Jan en die hebben ook heerlijke broodjes..

Ik neem mijn methods mee en wil in de Glacis gaan zitten. Als dat vol zit het is immers zondag dan gaat ik naast Jan zitten. Hij met de vaste stok en ik dan met de korf of method. Dan hebben we een indicatie. Heb wormen Maïs en maden bij me voor met de korf vissen en natuurlijk de waftertjes voor de method. Maar aan de Ravelijn is het stil. Het is nog vroeg dus kijk ik voor de zekerheid ff bij de zwarte boot maar daar ook geen Jan. Als ik omdraai ziet ik Willy voorbij stuiven. Er achteraan dus en al seinend met de lichten. Bij de bushalte naast de groene brug met omkeren herkent die me pas. Nee ik wilde niet vissen hoor ik hem zeggen maar eventjes bij Jan kijken. Die gaat verderop kijken aan het Kanaal richting nieuwe brug waar ze altijd graag zitten op de maandag. Dan hoor ik het dan wel later waar die is gaan vissen. Als ik dan langs Land van Paling rijd ziet ik Thomas zitten. Tuurlijk ff een praatje en waarom kom je niet naast me zitten. Ook goed maar dan moet ik eerst mijn hengelsteunen en luie stoel halen. Ik had gerekend op een schuine kant of de Glacis met mijn Rive Kist neer te zetten.

De punt ligt er naast dus eventjes kijken of de snoekbaars al in aantocht is. Daar zit ook weer een feeder visser. Tuurlijk eventjes buurten en zoals er vorige week alleen maar brasems werden getrokken om de zes minuten zo is het vandaag dikke voorns tijd. Niet wild maar geregeld toch. Wat een dikke mooie vissen. Tis hier op deze stek ook wel rennen of stilstaan. Ze zijn er wel of in het geheel niet. Ik ziet dat die in het midden vist en misschien is dat het euvel. Ik vertel dus dat ze vorige week vijf meter verder visten onder aan het talud aan de overkant. Ga dat misschien zo dadelijk wel proberen hoor ik dan. Heb dat zelf ook als er visite komt en die dat dan beter weten…

Daar naast zit een doodaas visser op de snoekbaars. Die herken ik nog van de vorige week. Die doet net of die me niet begrijpt als ik naar de vangsten vraagt. Die zit hier elke dag hoor ik later Jan zeggen en die verstaat en spreekt aardig Nederlands. Jan is hier ook elke dag te vinden en die spreekt alle talen en zeker de schuine woorden. Hij heeft een verleden met basie zijn in de kassen. Die moest die gasten aan het werk houden en dan ken je zo de taal om jezelf niet te laten kisten. De visserij is het nog niet soms een dreumes hoor ik van hem. Nu moet ik echt er vandoor zeg ik tegen hem want je bent zo een uurtje verder met Kwebbel. Ben al een uurtje onderweg van toen ik Thomas vertelde eventjes mijn steun en stoel te gaan halen.

Als ik dan terug ben zit ik in poep en een scheet. Stoeltje uitklappen. Steun neerzetten en de hengels zijn gebruiksklaar in de foudraal. Dat is method vullen en ingooien gewoon nog et de pellet er aan van de vorige keer. Ik ben van mening dat ze het oppakken omdat het er net nog niet lag. Net als wij een eindje gaan wandelen en iets vinden wat er vorige week nog niet lag. Dan pak je het op om te inspecteren van wat is dat. Die vissen hebben geen handen en doen alles met de mond, eventueel baarddraden en buik. Die is trouwens vele, vele malen gevoeliger als onze tong. Is het niets dan spugen ze het weer uit. En daar wachten wij dan weer op. Dan prikken ze zich en schrikken zich een hoedje. Vluchten en haken zich op het gewicht van de method. Daarom vang je ze ook met plastic aassoorten nagemaakt. Uit nieuwsgierigheid pakken ze dat dus ook als ze niet azen. Wij eten ook niet heel de dag door.

En als belooft maakt Thomas een bak koffie voor me. Wat een mooi gebaar. Heerlijk. Die heeft een hele keuken bij zich.

Dat is lekker beginnen zo. Ben al twee uur onderweg en ziet overal bekenden maar nu zitten e dan toch. Thomas zit er al vanaf zeven uur en heeft nog geen stootje gezien. Dat zijn geen berste vooruitzichten voor vandaag. Mooie anekdote is dat die zijn schepnet was vergeten. Begrijp dat niet als alles in de kar zit maar toch. Belt die zijn meissie uit bed en die heeft dat gebracht. Als dat geen liefde is.

Maar een half uurtje is het dan toch raak maar na de aanbeet valt de lijn geheel slap. Weer loss en de huik uitgebogen. Door de eerste ruk na dat prikje buigt dus de haak een ietsiepietsie uit en na die schrik reactie kan die de weerhaakloze haak uitspugen voordat die inhaakt. Mijn fout dus dat er te weinig spanning stond op die de lijn.

Mijn buren hebben alle twee tegelijkertijd een aanbeet te drillen. Zal je altijd zien. Zie je een dik uurtje niets dan alle twee tegelijkertijd beet. Ze vissen met een voerboot en dat heeft gelijk mijn interesse. Dat is reuze handig als je steeds op precies de zelfde plek wilt vissen. Als je voer ligt dan bij je aas gecentreerd. Beter kan niet.

Ik moet het met een PVC zakje doen aan de haak geknoopt. Dat netje lost op in het water en ligt je aas dus ook tussen je voer. Dan moet je wel aardig kunnen gooien om steeds precies op dezelfde plek te gooien. Maar ik denk dat als er een paar karpers komen foerageren op je voerplek dat zo’n zakje met voer peanuts is. Dus als de vorige worp niet zuiver is is dat nog altijd dicht bij genoeg voor ze om het te vinden.

Na een verspeelde aanbeet heb ik geen aanwezigheid gezien aan de overkant en houd het voor gezien. Geen enkele lijnzwemmer. Achter me is het in een uurtje helemaal vol gelopen met vissers. Ik besluit naar de stek Glacis te gaan ook hier in Hellevoetsluis in de Vestinggracht. Vanmorgen op de heenweg naar de Ravelijn stond er een grote groene tent op mijn lievelingsplek maar toen ik de tweede keer langs reed met mijn luie stoel ophalen ruimde die zijn spullen op in zijn auto. Misschien is die nog vrij. Maar daar zit inmiddels al iemand.

Maar aan de andere kant van de kom is ook een mooie plek. Ik noem die het Ben Zwart stekkie omdat die er graag zat te vissen zo rond het Millennium. Dat is terug te lezen in de herinneringen van de BassBusterAvonturen.

En terwijl ik uitpak ziet ik mijn nieuwe buurman een vis drillen. Tuurlijk gaat ik ff kijken.

En als we aan de praat raken dan ken ik zijn aangetrouwde familie heel goed. Het is de schoonzoon van Frans van Dun. Wat leuk. Frans zou nog even komen kijken dus misschien zie ik die nog zo dadelijk. We hebben hier heel wat herinneringen gemaakt op dit stukje water in de Vestinggracht.

Kan onder de grote boom zitten naast het witte bruggetje waar ik een paar honderd bruidsparen en groepsportretten heb gemaakt in het verleden. Of in het zonnetje in mijn T-shirt. Het wordt het laatste met dat windje is het heerlijk vertoeven hier.

Nou zeg. Bij mijn eerste aanbeet breekt het onderlijntje. Dan maar gelijk mijn eigengemaakte onderlijntje er op zetten van 24/100.

Dan krijg ik concurrentie naast me. Komt aanvliegen en land achter me op het gras. Loopt rustig nog een hond in de gaten houdend. Maar die heeft niets door, de reiger valt helemaal niet voor em op. Zo rustig loopt die naar de steiger en vanachter het riet houd die me eventjes in de gaten.

Maar dat is best een hoge plek voor em om te vissen. Er zwemmen wel aasvisjes onder de steiger maar volgens mij kan die er niet bij komen.

Dus al snel wandelt die weer terug en zoekt nog eventjes tussen het riet naar een muis, rat of kikker. Er lopen mensen langs met hun hondje maar die hebben niet in de gaten als die langnek langs het riet loopt.

Maar die gaat het toch maar aan de overkant proberen zijn maaltje te verschalken.

Toch ook nog wat brasems kunnen foppen dus heerlijk gevist in het zonnetje.

Dan ziet ik de oud voorzitter van het HSV Het Voornse Kanaal Frans van Dun ook weer eventjes. Die kent dit water als zijn broekzak. Die heeft het al zo vaak gemonitord en opgemeten en kent elke ondiepte maar vooral de diepere stukken van de Hellevoetse wateren. De watergangen en de routes die die onderwatervarkens nemen. Die hoef je niets wijs te maken. Door hem ben ik weer gaan vissen. https://bassbuster.nl/2005/09/07/middagje-relaxt-vissen/

Die jaarlijkse karper marathons de freezerwedstrijden waren legendarisch alweer bijna twintig jaar geleden.

Toen karperen maar later met Joop Flohil ben ik gaan roofvissen met de Linder. Maar de laatste tijd ook omdat het onder elke weesomstandigheid kan vindt ik dat feederen wel wat. Allemaal terug te lezen in de herinneringen van de BassBusterAvonturen..