Tuurlijk dat regel ik voor je krijg ik te horen maar ik heb nog een klusje te doen dus ben ik wat later. Prima natuurlijk want het Pike Fisching Team wil toch niet al te vroeg beginnen. Het is pas laat licht en vroeg donker deze dagen met een guur windje maar gelukkig vandaag als enigste dag van de week droog.

We beginnen dus aan de noordzijde van de haven en vinden al snel een plek uit de wind met zelfs een mooie zitplek aan de waterkant. Het water is kristalhelder en we zien geen enkel watervogel zwemmen laat staan jagen dus dat geeft al aan dat we er weinig van verwachten op deze stek. Misschien zodadelijk onder de bootjes aan de overkant.

Als Rob dan arriveert om het hek open te maken doen we eerst een bakkie.

Het is wel leeg in de haven. Die zomers zo vol ligt. De bootjes die er liggen hangen vol met kerstverlichting. Ik hoop dat de vis er ook van houdt en er gezellig onder liggen te chillen.

En terwijl Rob koffie zet zoek ik het kleinste kamertje op. Met al die dunne lagen kleding aan is dit wel fijn zo je behoefte te kunnen doen.

En dan ziet ik ook het plaatselijke suffertje van Hellevoetsluis voorbij fietsen. Als je wat wilt weten van het allemaal gebeurt in de Vesting en ver daar buiten dan moet je bij onze weliswaar genietend van zijn pensioen, onze sportfotograaf zijn. Die weet alle weetjes die is bijna net zo geïnformeerd als “de kapper” uit de Vesting. Theo heeft hier ook zijn zeilschip liggen en komt dagelijks even kontroleren. En na aanroepen komt die ook even naar “De Stuurhut” om mee te doen aan de sterke verhalen

En waar vindt je nog koffie met accordeon. En onder een heerlijk deuntje zingen we onder het genot van een bakkie leut de pannen van het dak. Dan komen ook de verhalen los en die weten we allemaal wel te vertellen als fotografen en ondernemers in het grafische vak aan één tafel.

En zo’n warme bak koffie met melk gaat er wel in. Jawel Rob kent zijn pappenheimers wel.

De zelfontspanner ook uitgetest na de zwempartij van mijn Olympus Styles Tough. Ik denk zelfs dat knopje na 15 jaar voor de eerste keer gebruikt. Misschien bij de Bassbuster Avonturen in Indonesië waar ik em uiteindelijk toen voor heb gekocht. Want dat was een prijzig kameraatje toendertijd. Waterdicht tot 15 meter en dat bewijs is er nu zie het vorige avontuur, schokproef van vier meter en dat is meermaals bewezen inmiddels, nee een wereld dingetje dat nog aardig foto’s en filmpjes maakt ook.

Maar we zijn gekomen om te kijken of er vis te vangen valt in de haven. Theo gaat zijn bootje kontroleren en Rob heeft altijd nog wel wat te doen. Die moet dat pensioneren nog wat aanleren. Maar die is dan ook net pas begonnen ermee. We gaan hem ermee helpen.

En dat vissen valt vandaag vies tegen. Je kijkt twee meter diep zo helder is het water. Misschien als zo dadelijk de schemer invalt trekt misschien de aasvis de haven in. Maar of we daar de tijd voor nemen is te bezien. We kunnen ook terug komen zo dadelijk natuurlijk.

Zullen we het in de polder gaan proberen zegt Wim dan en ik ben ook om. Maar we doen dit zeker nog een keertje over want we hebben hier ook veel beter tijden meegemaakt. Die hele goede tijden zullen niet meer terug komen maar. Dat de haven vol met witvis lag en je net 8grams dobbers moest vissen om snel te zakken om door de aasvis heen te vissen op zoek naar die bakstenen van voorns. Dan lagen de snoeken ook gestapeld hier in de haven. Vissen ver over die magische meter grens heen. Snoekbaarzen kon je zoveel vangen als je wilde. Nee net eens zo lang geleden. Altans voor mij dan want de jaren vliegen voorbij. Maar dat komt nooit meer terug. Ben blij dat nog te hebben meegemaakt.

We rijden in één keer door naar de duiker waar we beiden de afgelopen tijd een snoek hebben kunnen vangen. En waarempel de enigste aanbeet krijgen we hier. Wim kan een mooie dikke volgevreten snoek haken maar dat is het dan ook. Ze laat zich een paar keer zien terwijl ik klaar staat met het landingsnet. Het is een mooie tachtiger maar dan knalt ze met een niet te houden sprint de duiker in en schiet los. Wat jammer is dat dan. We hadden graag deze sessie afgesloten met zo’n groene rakker op de foto.

Maar zo’n aanbeet geeft de burger toch wat motivatie want dat zat wel een beetje in een dipje. We gaan naar de volgende stek. En als we daar dan al even staan zegt Wim ik heb gelezen dat als je er eentje vangt daar moet blijven want al die snoeken in de polder liggen vaak bij elkaar. En dat zeg je me nu. Dus daar plaag ik em natuurlijk mee de volgende stekken. We hadden moeten blijven zeg ik dan. Wim heeft zijn zolder opgeruimd en bracht me drie meter hengelsportbladen. Minstens tien jaargangen van de bladen; Het visblad, Succesvol Vissen, Haak, Schubben en slijm, Visionair, Snoekerijen en wat niet meer. Sommige bladen kende ik niet eens uitgegeven bijvoorbeeld door een hengelsportvereniging en dan glossy bladen. Ik moet dus nog wat kennis inhalen vergeleken bij mijn vismaatje. Na zo’n visdag ligt trouwens de auto vol met plastic, blikjes en flessen. Wat een rotzooi ligt er steeds weer langs de waterkant.

Als dan bij een te wat te ruwe inworp mijn aasvis verliest maar mijn dobber door de wind aan de overkant in het riet beland kan gelukkig Wim nog de boel redden. Zou niet alleen zonde zijn van de dobber gekregen van mijn Vismaatje Joop Flohil maar er zit ook nog lood en een stalen onderlijntje net dreg aan. Daar zou zomaar een watervogel mee in aanraking kunnen komen en dan is het leed niet te overzien voor die arme gevleugelde drommel.

De laatste stop is toch weer Stal Flica. Je komt er toch langs. Denk ik de polder de drukst bezochte plek maar je slaat em ook niet over. Toch nog eventjes proberen dus. Maar nee we kunnen er niks meer van maken vandaag.

Wat maak ik nu weer mee. Het wordt ook steeds gekker. Op de terug weg plotseling file op de rijksstraatweg. Kan natuurlijk vlak voor een zebrapad. Als er maar niemand is aangereden denk je dan want onze kant gaat wel heel langzaam vooruit. Maar voor de vuurwerkwinkel zien we wat er aan de hand is. Je kan pal voor de winkel je auto niet kwijt en dan zet je gewoon je alarmverlichting aan en gaat je vuurwerk uitzoeken in de winkel. Schijt aan de hele wereld. Voor de winkel is het trouwens afgezet voor de wagens die het vuurwerk steeds aanvoeren. Terwijl volgens mij ook een achteringang is met een pleintje dus dat is al vreemd geregeld. Tja blijven lachen maar is het devies..

Ik staat voor de deur bij Wim net over zeven uur maar ik ben al een paar uurtjes wakker. Dat heb ik altijd voor een dag vissen. Dan heb ik al verschillende aanbeten verzilvert zal ik maar zeggen. Op zondag is het rustig op de pad en op onze route geen wegwerkzaamheden dus we zijn ruim op tijd aanwezig.

Vorig jaar hebben Martijn en Wim ook meegedaan en niet alleen de de grootste snoek gevangen door Martijn die er zelfs drie op de mat legde. Maar ook de totaal lengte door de baarzen van Wim erbij de eerste plek gevist. En dat is knap op water waar je nog nooit bent geweest. Dus als invaller wordt er wel wat van me gevraagd vandaag.

We worden ontvangen met koffie in een heus eigen clubgebouw aan de vestinggracht. Later hoor ik van Remco Akkermans die de bar vandaag bemand dat de vereniging van 1600 leden voor de corona naar 2500 vandaag is gegroeid. Dat men het water beheert, onderhoud en pacht van de gemeente. Het ziet er allemaal gelikt uit.

We proberen wat informatie te sprokkelen als we ons inschrijven bij Patrick en Joost. We horen daar dat “de Veste”, de Vestinggracht zoiets als bij ons in Hellevoetsluis maar dan anders het water kristal helder is. En dat klopte ook toen we daar aan het einde van dag nog effentjes zijn wezen kijken. Tuurlijk want daar heeft Martijn vorig jaar zijn drie snoeken gevangen. En dat wilden we graag eren. Maar nee je viste in kraanwater zo helder. En toch is daar vandaag de grootste vis gevangen door Meerdert Speek, een snoek van 79cm. Dan roept Patrick dat we kunnen beginnen en de zaal is binnen de minuut leeg. Wij praten nog eventjes want ik wilde weten waar het langs de rivieren vrij is om te vissen en of je er überhaupt kan komen. En dat is dus niet overal, bijna nergens allemaal bedrijven terrein. Okeeye we zien wel.

We rijden in de richting van een kanaal en de Amer. We willen dieper en stromend water opzoeken. Het is de eerste koude nacht geweest rond het vriespunt en dan zijn de vissen een beetje van slag. Dat zagen we gisteren ook al met de snoekwedstrijd op Voorne Putten. Als je dat wilt dan moet je zeggen de mannen. Rotonde door dan links af, volgende rotonde rechts en bij het industrie terrein er af. En dat laatste heb ik dus gemist. We komen in een haven aan en dat ziet er fantastisch uit. Als we hier geen baars en snoek vangen dan moeten we stoppen met vissen en achter die gebreide onderbroek blijven hangen.

Wat raar dat we niemand zien zeg ik dan tegen Wim want dit stukje water is goud. Je moet even een foto doorzenden om te vragen of we hier mogen vissen. Antwoord is nee dus. We zijn te ver doorgereden en moesten voor de brug over het kanaal afslaan naar dat industrie terrein. Dat watertje, die haven, het was te mooi om waar te zijn. Dus vol gas terug naar de andere kant van dat kanaal.

Dan zijn we toch waar we dachten willen te zijn vanaf het plattegrondje. Wat een mooi stekkie daar onder de brug waar we net over heen en weer sjeesden. Daar waar Wim staat te vissen beneden aan de dijk komt water uit de polder, een gemaaltje en die zorgt voor een mooi stroompje. Ik heb eigenlijk mijn verkeerde hengelsetje meegenomen. De set van “de Punt” was hier gewenst geweest maar zo ziet je maar. Met dat streetvissen kan je van alles verwachten. Ik heb te licht materiaal voor dit type water. Maar met dit windje in de rug haal ik net die balken van de brug met mijn kunstaas Een shadje met een loodkopje van 18gram dus dat moet vis gaan opleveren. Maar dat kanaal daar zit geen stroompje in en is niet zo diep als je verwacht zeker als je het Europoortgebied gewent bent. Het enigste stroompje komt van dat gemaaltje en dan nog. Onbegrijpelijk dat we geen aanbeet krijgen want het stinkt hier gewoon naar schubben.

Dat gaat taai worden vandaag daar zijn we het wel over eens. Gisteren was het ook moeilijk vissen om aanbeten te forceren bij de roofviskampioenschap Nissewaard dat zal vandaag niet anders zijn vrees ik. Wim vist met spinners en pluggen in alle maten en kleuren de bovenlaag af en ik dito met shadjes op en net boven de bodem in allerlei variaties in bewegingen het binnen te vissen. Dit blijven we de gehele dag doen totdat we op één van de methoden aanbeten krijgen.

Maar geen enkele reactie aan de andere kant. Het water ziet er ook als dood uit. Geen enkel jagende fuut, geen kringetje op het water wat verraad dat er vis aanwezig is. Terwijl het hier op deze plek wat enigste een beetje stroomt door dat gemaal. We zitten niet goed dus. We vertrekken weer maar natuurlijk de andere kant ook eventjes uitgegooid. Maar daar is het nog geen halve meter diep en glashelder. We gaan een andere stek zoeken en ik hoor van mensen die de hond uit laten dat er een eindje verderop een soort strekdammetje is dat deels de Amer in loopt. Daar zien we wel vaker mensen vissen vertellen ze. Dat klinkt ons al beter in de oren en we gaan op pad.

Als we aankomen dan gaan we eerst kijken en dat ziet er weer prima uit. Maar weer zien we geen andere vissers. Dat is toch wat vreemd.

We zoeken uit wat we denken nodig te hebben uit de auto en gaan aan de wandel. Want dat is wel lekker de auto mee en naar de stekken rijden. Want laatst in Utrecht, Rotterdam en ook in Hellevoetsluis moet alles lopende. En dan wordt het een heel ander verhaal voor ons. Die jonge gassies zitten dan al wel en breed te vissen als wij aankomen met de tong op de schoenen.

Het strekdammetje loopt met een bocht de Amer in. Dat moet een heel goede snoekbaars stek zijn denk ik. Daar moet het wel stromen op de rivier. Aan de overkant ligt de Biesbosch.

De plek lijkt veel op onze stek in Hellevoetsluis “de Punt” of in Middelharnis en Stellendam. Er staat hier al gelijk langs de wand twee meter water. Daar moet wel aasvis, krabbetjes, garnalen en slakken zitten en dus ook baars en eventueel snoek die dat dan weer lusten. Dertig meter uit de kant voel ik een mosselrand en naar verder de vaargeul. Hier moet onze vriend de zander vadertje glasoog huizen. We zijn helemaal alleen en hebben de pier voor ons zelf.

Op de Amer stroomt het wel, niet hard richting ons deltagebied. Daardoor ontstaat er vanuit het kanaal wat beroering een mooi stroomnaadje. Daar komt prooivis in de moeilijkheden en liggen in het diepe gedeelte onze predators o.a. de snoekbaars te loeren op hun een kans hun maag te stillen.

De Amercentrale is een steenkool– en biomassagestookte elektriciteitscentrale van RWE in de gemeente Geertruidenberg. De centrale is genoemd naar de Amer, aan wier beginpunt de centrale ligt. In 1952 leverde eenheid 1 van de Amercentrale voor het eerst elektriciteit. Bron Wikipedia.

Ik vis dus met shadjes en zelfs ASP’s vlak boven de bodem richting de vaargeul en Wim kamt eerst dropshottende de kanten af op zoek naar riddertje Perca. er zijn afstervende platen want de reste zitten af en toe aan de shad als Wim dan met zijn dropshot methode richting de vaargeul gooit. En de eerste worp is gelijk raak. Onze eerste vis een snoekbaarsje kunnen aanmelden. Hehe eindelijk.

Maar voor de rest is het stil wat we ook proberen. Terwijl ik weer eens wisselt van shadje ziet ik Wim zijn top een tik krijgen en die slaat een gat in de lucht. Dan dat gezicht van hem vol ongeloof. Maar ik slaat nog geen twee minuten ook volledig de plank eehe vis mis. Een niet te missen harde tik krijg ik er op terwijl ik deze keer steeds de shad op zijn Duits geleerd van Ralph op de Punt hoog optik en dan de lijn strak draait en de shad een hoge en vooral lange landings vlucht maakt. Doe dit omdat er de laatste dertig meter nog planten resten staan. Verdorie waarom doet ik er geen staart dregje aan en veranderd dat gelijk. Maar te laat natuurlijk. En dan denk je het gevonden te hebben en dan blijft het dus bij die ene aanbeet. Zonde natuurlijk ik vis nooit met een staart dregje want dan zal ik er eentje verspelen. Wat dan nog. Maar nu is dat cruciaal. Dom. We hebben zo af en toe buren gekregen en ene Chris vraagt netjes of die naast ons mag komen staan. Geen probleem natuurlijk maar wel rustig aan doen met vangen zeg ik dan nog. En die pakt dan toch nog een snoekbaarsje voor onze voeten weg. Dat zijn alle perikelen op dit mooie stukje water. We zien verschillende bootje vertikalen met kunstaas of met het drakcovitch – het nieuwe firebal -systeem vissen. Eén bootje dat lag voor de Amer centrale in het warme afvalwater hebben er vijf gevangen zeggen ze. Alle andere zitten ook zonder aanbeten al de gehele dag. Het is Taai op de kruising kanaal naar Oosterhout en Amer de Amertak.

Dit is een vergeten systeem. Mijn vismaatje Joop Flohil vist er nog wel eens mee. Maar die heeft samen met zijn zoon René nog samen gevist met Albert Drachkovitch op het Haringvliet toen vooral op de stekken voor de terrasflats en zich met dat toen nieuwe systeem het snot voor de ogen gevist. Moet die oude heerlijke verhalen nog wel eens aanhoren aan de Stammtisch van de BassBuster onder het genot van een hapje en een drankje. Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Firebal systeem is wat gemakkelijker allemaal te monteren. Maar dan beweegt het visje niet zo mooi. Het lijkt wel een shadje met shubben. Je kan la vertikalend azend gedrag nabootsten met dat Drachkovitch zijn Systeem. Met de firebal wordt dan ook meer trollend of beter gesleept vlak boven de bodem gevist en met die van Albert kan je mooi vertikalen.

Wim wil toch nog even proberen in de vestinggracht van Geertruidenberg al is het maar omdat ze er vorig jaar daar de wedstrijd hebben gewonnen. We vissen tot twee uur en willen daar dus nog een uurtje rond struinen. Als we terug lopen komen we de lokale jeugd tegen die uit het stedelijke komen van Geertruidenberg. Die hebben nog niets kunnen vangen en we weten dus van die locals dat het in de Vesting grachten taai zal worden.

Ik heb wel wedstrijden meegevist met Willem Stolk de World Predator Cup en begreep toen dat als het gaat stromen op de Amer je er moet zijn. In 2021 zelfs de grootste snoek van de in totaal twee dagen durende wedstrijd gevangen. Ik weet dus dat het kan op de Amer en dat ze er zitten. (https://bassbuster.nl/2021/10/30/wpc-dag-2-2/)

Het water is helder in de vesting. kristalhelder. Het lijkt wel kraanwater. Dus waar zit de aasvis en predators verscholen. We zien wel een reiger zoeken aan de overkant in het zonnetje tussen het riet. De schaduwplekken slaat die over en zoekt alleen in het iets warmere water dus.

Wim haalt wel met zijn plug een pijl boven water. Je verwacht van alles als bijvangsten maar dit is wel heel onverwachte vangst.

We maken een rondje maar einde van de dag zal er al van alles doorheen getrokken zijn. Wel horen we nog van vissende die we tegen komen dat die drie grote snoeken bijelkaar hebben zien liggen. Maar wat ze er ook langs trokken ze gaven geen sjoege. En zwommen even later met z’n drieën rustig weg. Ze staan dus helemaal ‘uit’ zoals we dat zeggen. Aan de eerste koude nachten moeten ze wennen.

En aan alles komt een eind. Was een heerlijke dag om te vissen. Droog en een beetje wind voor de kabbel op het water bij een heerlijke temperatuur. s’morgens nog rond het vriespunt maar naar de middag lekker naar denk ik 12 graden. Als we dan horen dat er met z’n allen dus 15 koppels vier vissen zijn gevangen hebben we het nog niet eens zo slecht gedaan met een dreumes en beide nog een verspeelde snoekbaars. Er zijn dus er drie die ook een aanbeet hebben gehad. Hoor van wat volgers maar de rest heeft niets gezien. Wat een mazzel hebben we weer vandaag.

Met dertig vissers achter de predators aan.

De 1e plaats en grootste vis. Snoek 73 cm dhr. Speek en dhr. Jansen. 2e plaats Wim en Freek snoekbaars 39 cm. 3e plaats Chris en Marcel. Team Spinnerbait snoekbaars 21 cm. Het was een gezellige dag en iedereen was er te spreken over. Tja de vissen lieten het afweten na twee koude nachten en dat was te verwachten. De geluksfactor was die er gevangen moest worden aldus de vereniging Ons Genoegen.

Ik krijg nog wat foto’s van Meerdert Speek om de herinnering van de Bassbusterverhalen kompleet te maken. Bedankt en ik hoor al van Wim dat we volgend jaar er weer zullen zijn. Het was fantastisch en goed geregeld allemaal. Dus Joost en Patrick van de roofvis afdeling van HSV Geertruidenberg bedankt voor de heerlijke visdag en tot volgend jaar.

De bonnen die we winnen zijn van Fauna de grootste hengelsportzaak in Nederland. We stappen in de auto en Wim zegt dat Fauna het dorp uit rijden is en we zijn er. Tuurlijk zeg ik dat doen we en ziet ik Bart ook nog misschien eventjes. Maar in de verte een zwaai en later krijg ik een berichtje ik moet nu naar mijn kinderen voor de sinterklaasviering. We zijn natuurlijk ook einde van de dag op zondag. Veel belangrijker denk ik dan een een babbeltje en koffie. Nee hoor dat komt volgende keer wel. Hoor later dat Bart niet is meegenomen door de pieten dus we kunnen weer genieten van zijn wereldse zaak die op uitbreiding staat.

Dan zet ik Wim weer netjes thuis en vraagt Annette of ik een kop kippensoep lust. Tja en met die broodjes die die is vergeten vanmorgen smaakt dat werelds. Wat is er mooier als afsluiting en als ik dan het sinterklaas journaal voor het eerst dit jaar ziet is mijn dag helemaal kompleet.