Water nog veel te koud

Maar zodra het ijs eraf is wil je gewoon wat doen maar je zit er natuurlijk voor Jan met de kleine achternaam. Zeker vanaf de kant waar je niet die diepte kan bevissen waar je nog enigszins kans van slagen hebt om een rover te activeren.

En als je dan al die watervogels tegenkomt ben je blij dat je in je eigen tuin hebt bij gevoederd. Je ziet toch al zo weinig mussen, vinken, koolmezen en roodborstjes. Die kraaien en eksters vinden hun korstje wel zo ijkt het want die zijn er in overvloed.

Maar dat afdwalen gaat veel te gemakkelijk de laatste weken. Dat heb je als er geen visseforto’s zijn. Het water is ook veel te helder, je kijkt meters diep en er is geen aasvis te bekennen. De futen hebben het slecht op dit moment die moet het nog even uit zingen.

Dus op meer dan een paar leuke koude plaatjes kom ik vandaag niet.

Er vaart er zelfs nog eentje uit helemaal ingepakt aan het roer als een poolganger.

En iedereen heeft het koud denk ik want ik maak gebakken eitjes zonder vriendjes. Er zitten Stammtich Warung Freek gasten op Bali, Frans en Karin of Thailand Mario en Mirabel en geef ze eens ongelijk. Had er zelf ook moeten zitten en krijg steeds meer spijt dat ik niet ben gegaan. Om mijn vaderlands roots te bezoeken, beter nog en te bevissen natuurlijk. Maar volgend jaar nieuwe kansen. Wim en Wilma zijn dan ook zeker van de partij zoals je vorig Bassbuster Avontuur kon lezen. Die moeten om dezelfde reden verstek laten gaan. Ook met Wim zijn moeder gaat het niet goed. Die kennen we allemaal wel uit onze geschiedenis boekjes. Zijn moeder is de laatst levende van de estafetteploeg van de Olypische Spelen in Londen van 1948.

Olympische Spelen Londen 1948

Volledige naam

Xenia Stad-de Jong

Bijnaam

Klein duimpje

Geboortedatum

4 maart 1922

Geboorteplaats

Semerang-Nederlands Oost-Indië

Sportieve informatie

Eerste titel

Olympisch kampioene 4 x 100 m 1948

Extra

Ned. recordhoudster 4 x 100 m 1948-1952

Roterdam 23 juli 1950 100m in 12.0 sec.

Eindhoven 11 juli 1948 100m 12,2 sec.

Eindhoven 1950 200m 25,7 sec.

Xenia Stad-de Jong (Semerang-Nederlands Oost-Indië, 4 maart 1922) is een voormalige Nederlandse atlete, die in de jaren direct na de Tweede wereldoorlog  furore maakte op de estafette. Zij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen en veroverde bij die gelegenheid een gouden medaille.

Eerste atletiekervaringen

Toen Xenia de Jong als achttienjarig meisje naar Nederland kwam, had zij haar eerste atletiekervaringen al opgedaan. “Op de hbs hebben ze mij naar atletiek gestuurd. Nou, dat ben ik toen ook maar gaan doen.” Al snel ontdekte zij hoe goed ze eigenlijk was en vanaf dat moment vond ze het ook leuk om te doen. Overigens deed De Jong daarnaast aan wedstrijdzwemmen. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam er in Nederland de eerste jaren van atletiek overigens weinig terecht. Bovendien ging Xenia de Jong een actieve rol in het verzet spelen. Pas in 1944 nam zij voor het eerst deel aan de Nederlandse kampioenschappen, waar zij vierde werd op de 100m.

Olympische selectie

Na de oorlog trouwde zij in 1946 met haar vriend Mike Stad, die eveneens actief was geweest in het verzet en vanwege zijn verzetsdaden zelfs door de Duitsers was gearresteerd. Stad overleefde de verschrikkingen in de kampen Vught, Westerbork, Bergen Belsen, en Buchenwald.  In 1947 kregen zij hun eerste kind, een dochter. Toen in het najaar van 1947 de olympische selectie werd geformeerd en ook Xenia Stad-de Jong hiervoor werd uitgenodigd, waren de keuzeheren meer afgegaan op de bijzondere aanleg van de frêle sprintster dan op prestaties van enige importantie, want die waren er nauwelijks. Xenia Stad-de Jong, die vanwege haar kleine gestalte ook wel ‘klein duimpje’ werd genoemd, was echter van nature enorm explosief en werd daarom beschouwd als de ideale startloopster in estafetteteams.

Olympisch goud

Hoezeer zij het in haar gestelde vertrouwen waarmaakte, bleek het jaar erna. Want hoewel zij pas eind mei 1948 tijdens olympische selectiewedstrijden in Den Haag haar officiële comeback had gemaakt, kweet zij zich enkele maanden later op de Olympische Spelen van London uitstekend van haar taak als startloopster van de Nederlandse 4x100m estafetteploeg. Die ploeg bestond verder uit Nettie Witziers-Timmer, Gerda van der Kade-Koudijs en Fanny Blankers-Koen. Klaas Peereboom, ooggetuige, schrijft in zijn ‘Olympisch Logboek 1948’: “Xenia Stadt-de Jong bracht de Nederlandse ploeg direct snel en sterk weg van Oostenrijk en Groot-Brittannië, maar bleef vrijwel gelijk met Canada, Australië en Denemarken. De wissel met Nettie Wilziers-Timmer was vlot, … Eerder had Stad-de Jong in Londen al deelgenomen aan de 100 m individueel, maar daarin werd zij in de halve finale uitgeschakeld.

Bijna opnieuw goud

In 1949 kondigde zich opnieuw een kind aan, een zoon ditmaal onze grootte vriend Wim. Atletiek was dus opnieuw niet aan de orde. In 1950 was Stad-de Jong echter als vanouds weer van de partij en al gauw sneller dan ooit tevoren. Dit resulteerde erin, dat zij in 1950 tijdens de Europese kampioenschappen in Brussel opnieuw lid was van de Nederlandse 4 x 100 m vrouwenestafetteploeg en weer leidde dit tot eremetaal. In de samenstelling Xenia Stad-de Jong, Puck Brouwer, Gré de Jongh  en Fanny Blankers-Koen snelde de ploeg in 47,4 naar de zilveren medaille. De tijd was een evenaring van het nationale record dat twee jaar eerder was gevestigd. De Nederlandse ploeg had overigens zo’n geringe achterstand op de winnende ploeg, dat er een foto aan te pas moest komen om de juiste volgorde vast te stellen. Een tweede gouden medaille werd op een haar na gemist.

De verschrikkelijke ervaringen, in oorlogstijd opgedaan, veroorzaakten dat Stad-de Jong moeite had met ceremoniële verplichtingen bij wedstrijden in Duitsland. Dat brak haar een keer bijna op. Zo weigerde zij in 1952 als deelneemster aan een interland met Duitsland in Oberhausen mee te defileren in de openingsceremonie. De KNAU dreigde haar met onmiddellijke ingang te zullen schorsen. Uiteindelijk mocht zij zonder officiële verplichtingen toch deelnemen, mits ze op eigen gelegenheid reisde. Xenia Stad-de Jong nam een bevriende privé-chauffeur in de arm, kwam naar Oberhausen en leverde haar aandeel op de 4 x 100 m estafette.

Niet naar Helsinki

Stad-de Jong maakte in 1952 opnieuw deel uit van de olympische selectie, maar werd tot haar teleurstelling voor de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki gepasseerd. Het pleegde een forse aanslag op haar motivatie, maar toch draaide ze nog enkele jaren volop mee, totdat midden jaren vijftig een gescheurde achillespees en de hierop volgende operatie haar startsnelheid zodanig hadden ingeperkt, dat de lol eraf raakte. Ze gaf zich over aan andere sporten, zoals basketballen, maar liet de atletieksport niet vallen. Tot ver in de jaren zestig was zij trainster bij enkele verenigingen en hield zij op uitnodiging op diverse scholen in haar omgeving praatjes over sport en training.

Stad-de Jong, later opnieuw gehuwd met Van Bijlevelt, werd op de 100 m nooit individueel nationaal kampioene. Daarvoor was in die periode de overheersing van Fanny Blankers-Koen te groot.

Bron Internet

Gisteravond 18 februari 2012 hebben we met z’n allen Gerda een jaartje verder geholpen en nee ik vertel niet hoe oud ze is geworden want dat kan je niet vertellen van zo’n fijne dame. Vandaar dat ik vanochtend nog niet bij kennis was toen de BassMeister en TouthBuster te water gingen aan de Lindsedijk in H.I. Ambacht. Maar net als ik mijn spulletjes weer in orde hebt geknoopt qua onderlijnen etc. om op te stappen of naar de pier te gaan begint het te sneeuwen. Dan eerst maar even bellen hoe het was gegaan en de aanbeten waren minimaal op de rivier. Score van 4vier uurtjes vissen was één aanbeet en een baars verzilverd die de bewegingen van de shad niet kon weerstaan en van de bodem loskwam. Watertemperatuur was 3 graden dus veel te koud om activiteit te verwachten van onze gevinde vrienden. Die begint echt bij minimaal 7 graden maar het blijft kriebelen natuurlijk. Voor mij is dat het startschot om niet te gaan, het Bassbuster journaal te maken en Henny en Netty te verwennen met gerechten uit de nieuwe oven. Zal varkenshaasje, lof met kaas en ham een bloemige eigenheimertje zijn wel of niet gepureerd. Dat ligt er aan hoe lang ze het uithouden met de honden langs het strand te lopen bij deze temperaturen net boven nul.

Reaktie’s

Hoi Freek.

Moedig om te gaan vissen.

Maar na zaterdagavond natuurlijk niet scherp.

Erik

–

Hallo brave vriend en vriendinnetje,

Hierbij nog wat foto’s van Ma.

Heb je al kaarten gereserveerd voor de beurs?

Tot gauw, houdoe,

Wim

–

Freek,

Lang geleden dat ik zo’n lekker mals varkenshaasje heb gegeten en het groentegerecht uit de nieuwe oven maar te zwijgen. Die doet het goed. Heerlijk