Avondje op de Punt

Zondagavond 13 september 2009 de week afsluiten of beginnen daar zijn we het nog niet over eens nog even naar de Punt, altijd gezellig en voor de gezelligheid doen we het daar dan ook. Waldi moest morgen naar Duitsland voor de zaak en was niet zo moeilijk te porren om ook nog even mee te gaan. Ageeth was toch nog druk doende met het wasgoed en als die zo lekker bezig is moet je ze niet storen.

Roy met z’n broer en Leo waren er ook en dan is het net een ouwe wijven kransje daar aan het eind van het Voornse Kanaal. We missen alleen nog Arie en Hugo en dan zou de gang van de punt kompleet zijn geweest. Leo was net aan het uittesten of dat de vissen kleurenblind waren. Of dat die karpervissers met hun camouflage pakken gelijk hebben. Het deed gewoon zeer aan je ogen maar z’n baas zorgde natuurlijk wel voor de beste vis kleding die er is.

Ik heb één tikkie gehad en bij het neerkomen van de sjet een misser omdat de lijn nog niet strak stond. Wel zat er een schub aan de haak als bewijsstuk. Bij de anderen was het niet veel beter alleen Leo had een ondermaatse dreumes. Ze waren er wel maar niet te verleiden in ons kunstaas. Er was ook zoveel jongbroed in de havenmonding. Maar we zijn lekker bijgekletst. Ben nog maandag, woensdag en donderdag geweest een uurtje voor de schemering want als ze er zijn probeer je het toch maar steeds hetzelfde verhaal. Paar tikkies en Leo had nog een enkele losse (paar meter meekomen en losschieten) en zo te zien moesten dat toch mooie vissen zijn. Zijn stok stond hoepeltje rond na de haak zetten. Misschien te kleine dreggen of nog verder achter op de staart monteren wat de bewegelijkheid van de staart natuurlijk wel heel nadelig beïnvloed. En die staart is bij snoekbaars vissen van cruciaal belang. Wel of niet bewegelijk, rond, een vork, of een dun streepje. Het is steeds weer anders. Terwijl dit de plek was een paar jaar geleden om vanaf de kant een visje te bemachtigen. Dan ving je minimaal de man toch wel twee of drie mooie maatse vissen met uitschieters naar boven. Heb er wel met de dropshot systeem gestaan weliswaar een sjetje i.p.v. een loodje als werpgewicht en was elke worp raak. De één na de ander kwam naar boven zeilen en Hugo, iedereen weet aan de punt wie Hugo is want volgens mij slaapt die daar ook al zo’n twintig jaar wilde met alle geweld ook zo’n haak een StandOut die 30 cm hoger zat als de sjet. Natuurlijk gebruikte ik zijn eigen woorden dat het mijn laatste was hahaha en nu jaren later hebben we het er nog over. Maar dat was een avond om nooit te vergeten. Zoveel heb ik er daarna nooit meer vanaf de kant gevangen. Ze hebben het er ook nooit meer zo goed gedaan met dat systeem. Die daar op volgende weken had dan ook iedereen zo’n rode StandOut haakje op de lijn.

Vrijdag 18 september 2009 tegen de middag belt Waldi me op of ik zin heb om te vissen. Na een weekje van 14 uur per dag zonder reistijd gerekend was hij daar wel aan toe. Hij zou nog wat eten in de kantine op de zaak en naar me toe komen. Gelukkig kon ik ook en gaatje vrijmaken in mijn drukke werkzaamheden en zou zorgen dat de boot startklaar zou staan om 14.00 uur. Aan de helling was het druk en Jan Baars stond ook in de rij. Weliswaar waren wij de enige visbootjes want het was nog niet zo best de laatste tijd. Het water stond al een paar weken erg laag. De bootjes waren nauwelijks ter traileren. En waldie had vanaf de helling alleen nog belangstelling voor zijn telefoon. Er was wat fout gegaan op de zaak. Een lasfout op een compensator die volgens de ene binnen de normen viel en de ander…. natuurlijk. Ik hoorde vanaf die tijd alleen maar Duits, Frans en Engels voor in de boot. En dat was jammer want het was als van ouds.

Ze waren echt los en allemaal mooie zware vissen en één dreumes. Die moet toch uitkijken in zo’n school grote vissen zou je denken. Net als snoeken wil een snoekbaars zich ook wel eens vergrijpen aan een soortgenoot. Het was twee uur hard werken. De meeste gehaakt aan de dreg dus dat misslaan op de punt is zo gek nog niet. Ze zijn voorzichtig en pakken het aas als eerste bij de staart. Van bovenaf (vertikalen) kan je toch beter vissen dan vanaf de kant. Het contact met de sjet is natuurlijk veel beter van bovenaf. Veel dunnere lijnen en uitgekiende vertikaal stokken die elke trilling waarnemen. Dan is die kanthengel ermee vergeleken een bezemsteel.

Het waaide best wel hard dus elke keer weer de goeie helling opzoeken en de boot zo langs het talud manoeuvreren want ze lagen echt geconcentreerd op een vierkante meter. Er werden dus nu al scholen gevormd en dat is vroeg dit jaar. En Waldi moest dit met lede ogen aanzien. Die zat niet geconcentreerd te vissen met die Amerikanen, Franse en Duitsers aan de lijn. Die heb ik meerdere malen horen zeggen nee ik ben nu niet op de zaak maar zit in een bootje te vissen. Hoor maar en dan gierde de slip van m’n molen weer “m’n maatje heeft er weer één”. Het was fantastisch en zelfs en keertje dat ik em liet zakken en maar geen bodem kreeg. Zat hij er al aan. De snoekbaars had em gewoon opgevangen. Zo gretig waren ze.

Allemaal aan de sjet en maar eentje aan de selfmake verzonnen dropshot. De vissen lagen echt op de bodem. Gelukkig pakt Waldi ook nog zijn vis mee tussen zijn beste Frans en Engels door en we moeten wel zeggen dat de vissen weer flink partij gaven vandaag. Drie vier keer door de slip bonkend op 12 meter geeft toch wel de nodige sport op deze dunne hengeltjes.

Want we moeten toegeven dat er ook dagen bij zijn en dan vooral ’s winters dus wanneer ze minder actief zijn dat ze als een vaatdoek naar boven komen. Deze tijd tot ver in november is het fantastisch verticalen. 

Maar dan na een misser van mij en direct daarop weer een knal komt er de eerste baars van de dag naar boven. Dat was ook het sein dat het was afgelopen en of dat nu komt door die school baarzen. We hebben al een paar weken mooie baarzen gevangen en weinig tot geen snoekbaarzen maar nu kon het niet stuk. We hebben af en toe nog een aanbeet en we gaan verkassen maar het is niets meer. We proberen nog wat kleuren en houden het daarna voor gezien. We krijgen trek het is inmiddels ook al 19.00 uur als we aan de Ballantines zitten. Het waterpeil was zeker een have meter hoger toe we er bij de helling uit gingen en denk dat dit er alles me te maken heeft gehad met deze goeie dag. Het is voor waldi te hopen dat die nog aan zijn nachtrust toe komt. Die moet nog een kraan regelen op vrijdagavond in Neurenberg. Een overleg doen met Larry in Houston en in Frankrijk voor de koppeling zorgen. Gelukkig is de was al gestreken en ligt opgevouwen in de kast