Buckaroo’s naar Nieuwkoop

Uiteindelijk zijn we met de boot met moter Mike en Kees, Theo en Nico en Cor en Freek. De mannen die gesleept gaan worden zijn Harry en Glenn, Tjeerd Sr en Tjeerd Jr en Piet en Willem. Twaalf man dus en jammer dat Arno op het laatste moment moet afzeggen. Zijn Fiat Berlino zit zonder koppakking en hij moet de volgende dag op vakantie naar Oostenrijk. Fijne vakantie goosert.

06.45 uur.

Dus moeten wij er maar weer wat van maken vandaag. Maar dat gaat wel lukken hoor met deze mannen. Die hebben al vaker met dat bijltje gehakt en natuurlijk komen alle verhalen en de mest verschrikkelijke anekdotes weer over tafel. Lachen tot de tranen over je wangen rollen natuurlijk.

We hebben een dagvergunning nodig om hier op de plassen te vissen en nu maar hopen dat het droog blijft want het is me het weekje wel. Harde wind en alsmaar nattigheid van boven en voor vandaag niet veel beter voorspeld.

En dan heeft plotseling iedereen haast. Snel alle spullen in de boot en ik was hier als eerste maar gaat varen als laatste er uit. Cor wil toch alleen in een bootje op het laatste moment. Weet ik dat eerder dan had ik mijn roofvis spulletjes weer meegenomen. Jammer. We starten dus bij dat pijltje en varen rechtdoor naar de eerste plas voor de loopbrug naast het bruggetje een plekje uit de wind zoeken. Want dat is wel nodig. Op de grote plas zien we witte schuimkoppen.

Voor me uit wordt als eerste Cor losgelaten. Iedereen heeft hier inmiddels een favoriete plek om te vissen. Cor vist graag, normaliter met zijn zoon Alex hier op dat eilandje. Vaste grond onder de voeten en er is een toilet van alle gemakken voorzien.

Zo liggen de gebroeders Timmermans altijd net om de hoek in de kleine gedeelte van de vijver in het riet te vissen tegen een leliebed van plompenbladen aan. Tjeerd Sr. en Tjeerd Junior vissen aan het wandelpad over het water heen gemaakt net naast de brug die naar de grote plas gaat. Daar moet je nu niet wezen want dan slaan de golven over je bootje heen. Daarnaast parkeren Mike en Kees de ijzeren bak en ook Theo en Nico gaan daarnaast liggen.

Piet en Willem liggen helemaal aan het uiteinde van het midden op de plas rechts van ons nog net uit de wind door de hoge bomen. Ik kan daar ook heen gaan maar zit alleen in de boot en om dan die palen in de grond te steken. Dan is dit makkelijker om aan die loopbrug vast te maken en sluit dus aan in de rij naast Theo en Nico. Het maakt mij niet zoveel uit waar ik lig. Het is de eerste keer dat ik hier op de witvis vist. Vorige keren heb ben ik door al die slootjes en kanalen gevaren slepend met plugjes op de roofvis. Natuurlijk weer bij aankomst vanmorgen vier broodjes paling aangeschaft in de rokerij van Hooderwerf. Nee dan maak ik geen broodjes kaas ’s morgens als lunch voordat ik weg gaat als we hier een mooie dag er van gaan maken.

Het is een heel zachte bodem met plantengroei en ik kan niet echt een schoon stuk vinden. Dus al snel haal ik de method eraf en gaat verder met de korf en een lange onderlijn vissen. Nog niemand heeft de eerste twee uur echt wat activiteiten op zijn stek gezien. Het wordt een taaie visserij ben ik bang voor.

En als ik dan na twee uur vissen de rondvraag stelt is het overal niet best met de vangst tot nu toe. Maar zo te zien blijft het droog op een paar spetters na dus niets te klagen. want we zitten hier heerlijk uit de wind met zelfs zo nu en dan een klein zonnetje door de bewolking heen. En zo uit de wind is het ook niet koud. Nee een heerlijke temperatuur op te vissen.

Ik stap maat eens uit. Voor een kleine boodschap dat is wel zo makkelijk nu aan die loopbrug en kan ik gelijk een praatje, een rondje maken. Trouwens ook wel gezellig al die mensen die achter ons langs lopen of joggen. allemaal zeggen ze wel gedag. Wat een vriendelijkheid allemaal. Sommige op de terugweg niet helemaal buiten adem en een rood hoofd maar een knikje dan. Anderen hoor je al een kilometer ver aankomen met hun gestamp. Dat kan nooit goed zijn voor enkels en knieën. Je gewrichten en zelfs heup, alles met mate en dat geld zeker voor deze sport is mijn mening. Maar ik doet het ze sowieso niet na. Ik had een aardige conditie toen ik nog voetbalde en een twintig kilo lichter. Dat dan wel weer maar aan rondjes lopen om het veld had ik een broertjedood. Conditie opbouwen, warm lopen, jaja…

Het loopje heeft me goed gedaan en weer bijgepraat. Maar de vangsten van vandaag daar mag ik nog blij mee zijn. Tjeerd Sr., Mike, Theo en Kees hebben helemaal niets gevangen. Wat een soft.

En dan moet Nico ook zijn benen even strekken en stapt uit. Hij stapt op de rand van de boot en in één keer het hele gewicht uit de boot. Daar heeft Theo geen erg in en klapt zo met stoel en al achterover. Hangt nu tussen de boot en de afrastering. Dat probleem had ik ook een half uurtje geleden toen leunde ik achterover en had de achterste poten denk ik niet genoeg aangedraaid en hing ook achterover uit de boot vast houdend aan de reling van het wandelgedeelte. Kom dan maar weer eens omhoog zonder te water gaan. Denk dat Theo het hardst lachte toen om mijn situatie en nu hangt die daar zelf. En het is niet zo makkelijk als je boven lichaam buitenboard hangt en je benen over de rand. Je vasthouden aan de leuning in een wegdrijvend stoeltje. Om dan terug te komen in de boot. Hulp kan je vergeten ze wachten allemaal tot dat je erin valt met de kamera klaar in de hand.

En we stoppen om drie uur met vissen. Alleen Tjeerd Jr. heeft redelijk gevangen met zes brasems. Die zat in de vaargeul te vissen die daar onder de brug door liep onze plas in. Ik zie aan de overkant al de gebroeders timmerman roeien naar het eilandje waar Cor zat te vissen. Die wachten daar op een sleep. Cor is daar na een klein uurtje gestopt want zat daar vol in de wind. Om dat vol te houden de gehele dag terwijl er plekken zat zijn te vinden uit de wind. We komen hen later dan ook tegen op een plekkie uit de wind.

Dan pik ik de gebroeders in crime Harry en Glenn onderweg op.

Daar hoor ik dat ze het nog niet zo slecht hebben gedaan. Een paar brasems en voorns kunnen vangen maar ook niet zoals andere jaren. Ze kijken er van op dat het bij ons zo slecht is vergaan qua vangsten.

Dan zien we plotseling Cor ook zitten helemaal aan de andere kant van het eiland. De uiteinde van de kreek t.o.v. van waar we zijn vertrokken vanmorgen. Met de boot van de gebroeders Timmerman naast me verankerd is het lastig manoeuvreren dus roep ik dat zo dadelijk Piet en Willem nog komen. Die kan hem wel een slepie geven. Hij moet toch nog al zijn spullen inpakken dus dat komt wel goed.

Uiteindelijk hebben we heel veel geluk gehad met het weer. Die paar spetters waren te doen en voor de wind was er schuilplaats genoeg. We zaten uit de wind achter die bomen maar moesten dus vissen in die vaargeul waar het iets dieper is. Dat kan je dan niet aangooien met die railng achter je. weten we dan voor de volgende keer.

Allemaal weer heelhuids terug en niets weggewaaid of gezonken. Voordat alles weer in de auto ligt. Je neemt best wat spulletjes mee om de dag door te brengen op het water. Nu zijn we met best wat volk dus ben je wat vergeten dan kan je dat wel even lenen bij de buren. Maar ben je met één bootje en je grijpt mis kan je dat hele eind weer terug roeien. Ziet ik nu Harry aan de varkensvlees.. Tjeesus wat stinkt dat spul. Zeker als iemand dat heeft genuttigd en tegenover je staat te oreren. Cor heeft nog een gedeelte van een zak gebakken varkens zwoerd of iets dergelijks over en gooit dat op tafel voor de liefhebbers.

Piet en Willem hebben dus nog wel wat vis kunnen vangen. Duurde wel lang vertelde Piet voordat ze een schoon stuk hadden gevonden. Wat en plantengroei hier.

Op die kreeften foto zitten wij links achterin op de foto onder die bomen en Harry en Glen rechts bij die rietkragen te vissen.

Er zijn er meer die nog een pondje paling meenemen. Heerlijk vindt ik dat. Je kan het in vel meenemen maar voor een halve euro schoongemaakt en vacuüm verpakt kan ook. Drogen ze niet uit in de koelkast want ik kan ze pas na het weekend nuttigen. Dat is de gedachte er achter. Ik heb nog zaterdag en zondag een roofvis wedstrijd op het Haringvliet. Maar ik denk niet dat die paling het twee dagen overleeft.

Dan met z’n allen honderd meter terug aan het Zuideinde waar Ans ons verwacht zoals elk jaar weer in de “Eerste Aanleg”. Om een hapje te nuttigen want trek krijg je wel op het water.

Buiten Ans ook hele lieve bediening en er is er dus eentje die ook aanleg heeft om fotograaf te worden. We staan er allemaal leuk op zegt ze en ze heeft nog gelijk ook.

De meesten kiezen voor de schnitzel maar Harry wil twee kroketjes. Die maakt zelf natuurlijk hele andere saté. Daar kan niemand tegen op zegt zelfs zijn broertje. Piet trakteert ons op een sorbet na en dat is ook heel lief natuurlijk. Bedankt Piet. Arno was er dus niet bij maar Mike met zijn ervaring als de vorige chef de equipe deed het allemaal voortreffelijk als invaller. Het is toch allemaal een geregel voor die kleuters, eeuuhe mannen. Bedankt Mike voor de fijne dag. Ik heb weer volop genoten en kan weer een mooie herinnering bijschrijven in de BassBusterAvonturen.