Het is nog niet echt wild

Ze hebben droog weer opgegeven maar het miezert vanochtend dus ik doet het rustig aan wachtend op beter weer. Gelukkig na een uitsmijtertje met wat bakken koffie wordt het wat helderder en laad ik de auto vol. Mijn method setje vorige week klaar gemaakt voor de strijd en nu zijn de feeders aan de beurt.

Ik heb na mijn val vorig jaar met mis stappen op de stijger met de BP Buckaroo’s vissen een eindje verderop mijn knie, scheenbeen, enkel en schouder flink te grazen genomen maar ook hengel en molen flink beschadigd. Piet Schipper was aan het opruimen en van hem had ik al de Rive set over genomen. Maar een jaartje later dus ook zijn twee Tri-Cast stokken. Dat zijn waardige vervangers voor mijn Shimano Stadic heavy feeder waar ik bijna veertig jaar mee heb gevist.

Ik gaat vissen op twee afstanden, met dat nog koude weer en vooral de nachten die net niet meer het vriespunt aantikken in het diepe midden En eentje aan de overkant tegen het riet boven aan het talud op twee meter diep. Het is er een steile kant zoals over het hele kanaal. Maar na een half uurtje trek ik toch maar een blikje maïs open. Ik ziet dat er vis is gearriveerd op het voer aan de lijnzwemmers maar hoe krijg ik ze aan het azen. Niet aan de praat dus moet wat anders verzinnen.

En dat zal je altijd zien, blijf bij je plan want voordat ik het blikje kan open trekken staat de top te dansen in de steun. De eerste is binnen.

En de volgende brasem is met recht een dikke platte. Zestig centimes ik heb ze hier aan het kanaal wel groter gezien en zelfs twee jaar geleden de kanjer bokaal gekregen voor eentje van 63cm. Maar deze is super hoog en dik. Wat een gewicht ook die gaat naar de vier kilo. En terwijl het netrand op mijn knieën ligt de vis pas er maar net in. De staart hangt helemaal over geeft die en dikke spartel en het net breekt zo van de steel af en de vis kan ik nog net grijpen voor een foto van de grond af en op de meterlat om op te scheppen.

Het zijn natuurlijk niet alleen die bakken die wel een wormpje of zoete Maïs lusten. zo ook een kolblei die mijn top laat stuiteren.

Het lijkt veel langer tijdens het vissen als ik nu de tijd ziet bij de foto’s maar de volgende brasem is ook al zo’n hoge vis na een kwartiertje.

Maar dan valt het toch helemaal stil. Om dan eindelijk na drie kwartier en mooie blankvoorn te vangen. Het zal nog niet lonen om met de vaste stok te gaan vissen a.s. woensdag maar ze komen er dus aan. Met één zo’n dikke platte moet je heel wat van deze zilveren rakkers vangen. Maar dat zal over volgende maand zomaar kunnen lonen om er op te gaan vissen als de brasem aan het paaien is en nergens anders tijd voor heeft. Zeker niet om te vreten.

En alleen zit je nooit te vissen ook niet langs deze hondenuitplaats van de kooistee. Want wat een poep ligt hier dan. Het is uit kijken waar je je auto neerzet wanneer je uitstap. En zet je auto ver over de schuine kant heen want die viervoeter schijten liever op het horizontale vlag als tegen het talud aan zitten. Pas dus op waar je je tassen neer zet. Leo vond me thuis niet aanwezig om een bakkie met een zoals die dat zo mooi zegt over een gebakken eitje met kaas en ham een cholesterol hap te doen. Maar wel gezellig zeker als het helemaal stil is gevallen op de stekken.

Maar als de rust is wedergekeerd om me heen krijg ik toch nog een aanbeet die ik kan verzilveren.

Maar echt wild is het niet vandaag naar de middag toe. Het wordt ook een stuk kouder ook en wat meer wind. Wel plotseling nog een paar mooie voorns. Ik gaat opruimen en de warmte opzoeken.

En het loont om je hengel als laatste op te ruimen want als ik boven staat en alle in de auto gooit zie ik mijn top wieberen. Zo pak ik op de valreep toch nog een halfwasie zou Joop zeggen..