Wat een week

Als ik weer op mijn stekkie zit maandagmiddag 30 oktober 2023 is Ralph en een gast wiens naam ik niet ken al een tijdje bezig vandaag. Ralp uit Koblenz is hier altijd een paar keer een weekje in Nederland om te vissen hier op Zander met zijn zoon Nico. Die horen zowat nu bij de Puntgangers en vallen prima in de groep.

En het fenomeen wat zo vaak gebeurt ik pak een dreumes en voordat die in het schepzakske zit hebben de anderen ook gelijk een aanslag te verwerken. Dan komt er een schooltje predators van dezelfde jaarklasse binnen in de haven kijken voor wat lekkers buiten 5 december om en kunnen onze dansende shads niet weerstaan tegen het talud aan de overkant aan.

Maar die visjes van vijftig centimeter zijn fel en agressief in dit jaargetijde en die aanbeten zijn dan ook vel en niet te missen. Wat een volwassen dreunen zijn dat dan al en je heb er echt al sport aan. Geef toe dat na twee keer door de slip heen het meestal gebeurt is met de koopman, het verzet tot onder de top op ons talud. Maar dan willen ze niet zomaar het netje in en geven ze nog flink partij.

Maar dat geven wel de volgende aanbeten wat een brute kracht. Soms is de aanbeet subtiel, heel voorzichtig wordt de shad beroert. Soms opgevangen of aangetikt en niet gepakt. Laat em dan maar eventjes liggen voordat je het kunstaas weer laat huppelen want soms zit die er al aan zo van de grond opgepakt of voelt het zwaar als je de shad oplicht of de dreun volgt er direct er op van zo mij voor de gek houden ik pak je. In alle gevallen gewoon aantikken en dat sowiso op alles wat anders is dan de vorige inhaalslag om het kunstaas te laten leven. Want het is natuurlijk maar en dood stukje rubber en je zal er zelf het leven aan moeten geven van een gewond visje of een azend visje op de bodem. Heel veel naar het aquarium kijken dus wat het aasgedrag is van aasvisjes en dat nabootsen. Trouwens ik denk dat over vier vjjf jaar iedereen met wormen, krabbetjes, donderpad imitatie vist. Zo langzam mogelijk bewegen als de Carolina Rig die al in opkomst is. Die snoekbaarzen hebben helemaal geen zin om dertig meter achter een voorntje aan te zwemmen als de garnalen, krab, platvis of donderpadjes voor het oprapen liggen. Zo weinig mogelijk energie verspillen.

Maar dan loopt de Punt weer vol zoals elke dag niet alleen met vissers maar ook weer passanten waaronder altijd onze hof fotograaf Roberto. Die is met vlag en wimpel geslaagd voor zijn fotocursus hier langs de waterkant en wil wel wat plaatjes van de vangsten maken. Wat een aantallen worden er weer gevangen vandaag. Daar moeten toch scholen van honderden vissen bij elkaar zitten die achter die miljoenen aasvisjes zitten.