VethsVk 23.11 Glasisweg

Dit keer door de Joop gekozen visplek en dat heeft hij goed gedaan. Heb er mooie herinneringen aan en heb hier leren feederen voor het millennium van Ben Zwart. Droom dus vannacht weer van de mooiste aanbeten en ben weer veel te vroeg wakker.

Het belooft een mooie dag te worden met een heerlijk zonnetje. We kunnen weer om kwart voor acht loten als ik aan kom. De mannen hebben er weer zin an.

Ik trek weer de laatste twee nummers en wrijft ze door mijn handen. Steevast pakt dat Jan mijn linkerhand en warempel nummer zeven. Het mooiste plekkie om te feederen op één van de de karperplekken aan de overkant. Maar hij kiest voor de vaste stok. Ik wil wel ruilen zeg ik nog als elke week. Maar van ruilen moet er eentje huilen is steevast het antwoord.

Daartegen heb ik nummer elf weliswaar op het smalle stuk maar zit eindelijk eens op een kop nummer. Uit eindelijk komt er de vis die langs het talud zwemt langs naar het brede stuk. De wind staat op de witte brug das zal daar de vis ook zo dadelijk gaan azen met door de wind mee gedreven insecten. Tenminste dat is altijd de theorie. Links op de foto in die bocht heb ik heel de nacht zitten vissen en om de twee uur wakker met spierpijn van het drillen. Daar zit nu JanB. Had dus wel het nummer in mijn handen. Maar het warmde niet op naar mijn gevoel. Is dat een voorbode…

Maar dikke pech we hebben vandaag een gastvisser en nog wel de voorzitter van de vereniging die eens komt kijken hoe dat er allemaal aan toe gaat bij de VethsVk. En die wordt vergeten mee te loten en wordt op nummertje twaalf gezet. Op het smalle stuk dus maar wel nu op de kop. Ik begin met mijn Preston Carp Feeder en de method. Het is hier heel ondiep en ik hoef niet ver te gooien. Het is het setje voor Land van Paling. Heb ook een feeder klaar staan met een korf. Iedereen zit met de pellet en heb zodoende ook de mogelijkheid om wormen te knippen en daar mee te vissen als het tegen valt. Maar bij de derde worp vrij snel dus want miet de voerplek nog opbouwen heb ik er al een platte in mijn landings netje. Dat is snel. Binnen tien minuten al vis in mijn leefnet. Nu heb ik zoals je ziet in voorgaande weken elke keer de eerste vis van de mannen maar daarna geen schub meer. Hardlopers zijn niet de volste netten met vissen.

Maar met de volgende aas aanbieding een worp later heb ik de lijn nog niet strak staan of de hengel staat al weer te springen in de steun. Dit is een prima stek. En dit is een goeie ook de vis zwemt langs de overkant richting het brede gedeelte. Initiatief haal, of beter gezegd met die spanning op de lijn lukt het me wonderbaar de lijn van de lijnclip af te halen. Zonder er bij na te denken eigenlijk kan ik mijn vinger achter de lijn krijgen op het moment dat de lijn tot aan de clip is en een rukje te geven terwijl ik de hengel naar voren doet om de spanning te verminderen. Wat een mazzel wat de vis vertrekt als een locomotief naar het brede gedeelte en ik heb niets te vertellen met mijn lichte spulletje. Over alle andere lijnen heen van mijn mede kompanen neemt die mijn honderd meter lijn. Want op LvP heb ik daar ruim voldoende aan. Maar nu moet ik dus aan de wandel en de karper, dat weten we nu wel zeker zwemt daar aan de overkant heen en weer. En dan het commentaar van de veteranen. De ene heeft nog meer te vertellen dan de ander. Maar van kwart voor negen tot half tien staat ik te drillen met de vis. Dan denk je dat je aan de winnende hand bent en dan zwemt die weer naar de overkant of ligt gewoon stil uit te rusten. Dan eindelijk met de hulp van beide Jannen proberen we hem te scheppen in een veel te klein netje. Dan heb ik een Devaju. Gebeurt hetzelfde als eens met Lesley Luier voor de Maasvlakte. Verspeel een beer van een zeebaars na een hele lange dril vlak voor het landingsnet. Precies hetzelfde. Ik ben dus te hebberig en zet veel te veel kracht met dat kleine haakje om de vis in het net te trekken. Vlak er voor of zelfs misschien er al boven draait de vis nog een keertje zijn kop om en de haak schiet los. Zelfs de vis is eventjes beduusd, hangt stil en draai zich verder om, om daarna rustig weg te zwemmen de diepte in. Wat een deceptie. Dat moet eventjes in dalen.. Jannen bedankt om te helpen scheppen en foto’s maken.

Ik heb daarna geen vis meer op de stek gezien. Maak nog een plek met geknipte wormen een meter of zes naar links maar niets, nada geen schub meer. Naast me Joop moet nog steeds beet krijgen terwijl Martin daar weer naast het laatste deel van de wedstrijd zich het snot voor de ogen vangt. De ene na de andere verdwijnt in zijn leefnetje en pakt nog zes brasems. Zijn geheime ingrediënten mogen we wel weten. Hij heeft peperkoek door zijn ver gedaan. Dus alle pijneman zal volgende week wel uitverkocht zijn in de plaatselijke schappen van de supermarkten.

Dat valt niet mee dan zo’n vol net met 6 platten te lichten en Martin duikelt bijna te water. Volgens Aad en Harry is dat zijn eigen schuld. Moet die maar niet zoveel vangen. Jaja de mannen onder elkaar kunnen er wat van.

En dan is de ene brasem niet de ander. Je bent zomaar niet een platte. Jan Jobs heeft met één brasem 3125 gram terwijl Martin er met zes 11375 gram heeft.

De stand aan de waterkant

Heb ook vandaag weer een meevallertje. Krijg van Joop een tas voor mijn leefnet en schepnet in te doen. Zo krijg ik steeds meer witvis spulletjes. Joop heeft hem weer van Cor Radings gekregen die niet meer onder ons is. Zo zie je maar. Ik ben er blij mee. Bedankt.

En het verslag en de uitslag van Jan Jobse om alles compleet te maken voor deze dag. Volgende keer zitten we aan het Voornse Kanaal achter de oude Bieb. Deze keer de lage nummers. Tot het volgende avontuur allemaal succes. En Cees nog bedankt voor je mestpiertjes. Heb de ton van Kees de Boer gevuld met koeienpoep van Jantine Vaandrager haar koeien en nu de wormen als beginnetje van Cees.