LLYN BRENIG ‘18

Ik heb er zin in, hoef weinig mee te nemen als wat onder kleding en natuurlijk wat waterdichte viskleding. Het meest pas ik wel van John. We hebben redelijk het zelfde postuur “gekregen” en dat is bij mij thuis wel anders. Iedereen verzuipt in mijn kleding.

John drinkt niet dus op deze afdeling hoef ik geen kadootje te zoeken

Op Schiphol ga ik altijd ff bij die dure flessen kijken. Je vergapen aan de prijzen. Maar goed dat John niet drinkt. Daar in tegen is een zakje centendrop is in een mum van tijd leeg en een pondje kaas haalt daar ook geen tweede dag dus m’n koffertje is gevuld met onderbroeken en … juist kaas en drop.

Dan is het rustig wandelen naar de gate.

Terwijl ik zit te wachten komt de bus er aan. Wat bij tanken en we kunnen weer. Grappig is dat alle passagiers door de regen moeten, trappie op naar boven terwijl het personeel in overhemd ff komt buurten. Iedereen er in en een half uurtje later zijn we op weg.

En drie kwartier later sta je in Manchester, Heb het er met John nog over van onze goede tijd op Vinkplein net uit dienst. We zaten daar op een 5-kamer flat inZwijndrecht en ik heb daar een wereld tijd beleeft met al die mensen daar om me heen. Met de meeste heb ik nog steeds kontakt. Afijn toen was het nog een wereldreis naar Londen. Wel veel leuker met die Porsche scheuren natuurlijk naar Zeebrugge. Dat kon toen nog allemaal. Nu komen de verhalen weer los en de tijd naar huis rijden, naar Chester een dikke half uur is zo voorbij.

We gaan vanmiddag naar Lake Brenig en door de jet-lag ben ik wat later vandaag… komt het tijdsverschil bij natuurlijk en dat geld voor alle foto’s. We zijn een uurtje later. Maar ik moet ook aan het nieuwe apparaat geloven en de peen, peer, appels zijn voor vandaag genuttigd. De kids zien Julie ‘s morgens ook van dat alles er in gooien en het was een keertje ook wat groene bladeren enz. Nee dat wil ik niet hoor… Wil je dat vanavond dan eten was de vraag en weg was de drink. Hahaaha en ik moet zeggen dat het best goed te doen is. Vanavond maar weer op z’n engels fisch & chips

De reis van een klein uurtje is weer fantastisch. zo mooie omgeving. En dat terwijl je vol vis drang zit. Je weet al dat je een formidabele middag tegemoet gaat.

En ja leuk de bemanning van de winkel herkent ons wel en voordat we daar weg zijn zijn we een half uurtje verder. We hebben wel altijd een goed bootje met motortje en altijd de nieuwste. Daar zijn we wel eens te grazen mee genomen met een motortje wat niet goed loopt en dan is je vismiddag niet leuk. Dat komt dus niet meer voor als ze je een beetje kennen.

Er zit op die paal een roofvogel te broeden op de beste plek van het meer. Logisch natuurlijk die lucht predator weet ook wel waar Abraham de vis haalt. In ieder geval al ik deze week nog meer wil vissen moet ik dat voorral niet vandaag daar doen. Zit is dus een paar dagen vast met een dikke boete. Allerlei natuurorganisatie’s liggen er om heen met verrekijkers en tenten. Ze leggen alles vast van verschillende kanten met kamera’s. Of we dat maar weten.

We krijgen weer alle informatie die we nodig hebben en de vliegen die het deze dagen goed doen. Onze vlieghengels komen de tas niet uit we vissen met lichte spinhengels en het is fantastisch die klap tot in je schouder te voelen van zo’n aanbeet. Met een vliegen hengel zie je de aanbeet, ook spannend natuurlijk op zo’n drijvende vlieg. Zinkende lijn zie je de lijn strak lopen of je voelt een dikke tik. Op de plug is het gewoon een dikke dreun, eenmaal meegemaakt dan ben je verslaaft er aan.

We varen naar de overkant maar hebben halverwege al vele missers. We moeten er duidelijk in komen maar dan gaat het los. We trollen een stukje en als we aanbeten voelen dan werpen we rond ons heen. Soms volgen er vier vijf forellen je plug en dan weet je dat je moet wisselen van kleur of diepte. Maar meestal is het vol op feest en twee, drie missers waarop de volgende er vol op voor gaat is geen uitzondering. Je heb gewoon een fantastische middag hier op dat kristalheldere water. Jammer genoeg kan ik maar één middag. De rest van de week is het twee graden een bak wind met regen in Wales boven het meer. Dat wordt dus karperen in de vele vis vijvers rond Chester. Ook geen straf, toch.

Van vandaag is schoonmaken is zo gedaan. John brengt er vast wat weg naar familie. Verser kan niet. Het is al net zo als bij mij thuis. Ff bellen met de familie en driekwart is al weg voordat het de vriezer bereikt. Maar wij proeven er toch eerst eentje. Heerlijk zijn ze.