2 Worpen en weer naar huis

Woensdagavond 13 september 2017 na de warme hap om zeven uur af gesproken met Leo om weer eens te vissen op de Punt. Kan me niet meer heugen dat ik er was. Maar met deze harde wind kan het daar wel eens spoken. Alleen nu jammer dat er zo af en toe een buitje over komt bij Bfr7. Gelukkig schuin in de rug Z-ZW

Leo zit er al een dik kwartiertje die had zoveel vangdrang adrenaline dat hij zit nog de aardappeltjes weg te spoelen. Die kon het niet meer houden toen de regen even weg viel. Ik heb em een uurtje geleden gebeld en toen hoosde het. We zouden beiden vertrekken van huis als de regen ophield of in iedergeval een stuk minder zou worden. Door de twee strekdammen zitten we aardig beschut met de wind uit deze hoek. Zolang je blijft zitten. Je moet gewoon niet te snel opstaan en bij de les blijven anders waai je pardoes te water.

Zoals ik al vertelde was Leo er al maar nog niets kunnen registreren. Ik ga dicht naast em zitten wel zo gezellig en anders versta ik em niet met deze wind. We kennen elkaar uitsteken en onze vis kwaliteiten doen mekaar niets ten onder. Beetje op elkaar letten en we zitten eigenlijk nooit in elkaars lijnen. Leo heeft gegooid en ik zie waar hij valt. FF wachten totdat zijn shad afzinkt. Door de wind komt er een grote bocht in zijn lijn en dan gooi ik mijn shad ver weg over zijn lijn heen maar ik zet gelijk strak en geef geen lijn pas totdat de shad diepte heeft en dan pas geef ik lijn en als de lijn dan slap valt doe ik de beugel dicht. We zitten lekker te ouwesexhostessen (hoeren = zo’n vervelend woord) en ik wip m’n shad omhoog, haal wat lijn binnen maar er komt gelijk een grote bocht in de lijn door de wind. Je creëer natuurlijk wel zo een lang val moment wat alleen maar ten goede komt lijkt me en warempel al heb ik een lange bocht ik voel een tikkie en sla gelijk de nu korte bocht uit m’n lijn en zit vast. En goed vast. Tis even stil een halve seconde die een minuten lijkt te duren en dan komt er beweging in de aarde. Nee dan weet je dat je aan de bak moet. Dat is en mooie vis als die eventjes “vast” staat na de haak zetten. En ja hoor bonkend laat hij het hele kanaal zien, dan gillend door de slip naar het diepe en als dat niet wil lukken naar de meerpalen. Maar ook daar is het even barsten of buigen maar ik kan hem keren door tegendraads te trekken. Het is een mooie 70+ vis en ben er reuze blij mee. Wat is dat lang geleden alweer zo’n mooie dril en dito vis te landen. Gelukkig heeft Leo zijn telefoon bij em voor en plaatje

High Five en we kunnen onze lol niet op. De eerste worp en gelijk een mooie Zander. We kijken elkaar aan en moeten er om lachen dit zijn oude tijden. Kom misschien zijn er meer die op de foto willen. Leo heeft al een paar keer weer ingegooid al ik weer naast em komt zitten en mijn shadje ver over de zijne heen gooit schuin tegen de wind in. Zelfde ritueel we hebben het natuurlijk over die mooie stekel en als ik de bodem raak hoef ik maar één keertje de loodkop omhoog te trekken en vast houden. De stroom en de wind doen de rest en weer voel ik de bocht uit de lijn trekken. Eigenlijk eerder dan de tik en ram gelijk de rest van de bocht strak. Hangen, zelfde ritueel maar nu is de vis nog agressiever. Bonkend en dreunend in één streep naar het diepe. Het zal nu toch geen snoek zijn want hij blijft lijn nemen en m’n slip staat best wel strak. Ik moet de haak op ver weg kunnen zetten. Maar dan als ik aan de winnende hand ben komt dat heerlijk bonken op de bodem en weten we dat het weer een mooie snoekbaars zal zijn. Vals gehaakt zit tie niet dat voel je meteen. Deze is nog mooier met een lengte van 78cm. Net geen tachtiger maar mooi hoog en dik. Weer een plaatje en mijn dag kan niet meer stuk. We zitten beide nog een klein uurtje tot ver in de schemer en dan hoor ik naast me. Nou dat is lekker dan, goot twee keer en dan kunnen we naar huis. Maar zijn gezicht spreekt boekdelen. Een prima vismaatje. Leo maakt het niet uit als die er een keertje naast piest en dat geld voor ons samen. Genieten van zo’n avond doe je beide met volle teugen…