De laatste dagen van oktober ’13

Op de parkeerplaats is iedereen aangekomen net na de regenbui en staan uit te pakken en zich aan te kleden wat niet meevalt met windkracht zeven uit het zuiden. Koud is het niet maar de golven slaan zo af en toe over de pier heen

Was dat nu een aanbeet. Je slaat natuurlijk overal op maar vandaag zal het niet veel worden

Er is niet te vissen met deze wind recht het kanaal in. Onmogelijk je lijn zonder grote bocht te houden bij het inwerpen zelfs met loodkoppen van 32gram lukt dat voor geen meter. Ingooien en voordat de loodkop land de lijn strak houden maar nog heb je een bocht loze lijn. Dan valt er weinig tot niets te registreren want voordat je bodem hebt ligt je shad alweer tegen de kant

Tegen de wind in gooien op mijn steen op het puntje dan lukt het nog wel redelijk maar door de grote bocht in de lijn kan je niet reageren op de aanbeten en dat er aanbeten zijn dat zie aan de lijn. Die verschiet af en toe dat zie ik als met een ruk de bocht in de lijn plotseling kleiner wordt maar aan slaan lukt niet door die zelfde grote bocht in de lijn. Je hebt geen contact met de shad en op zicht vissen wetend dat je niet kan aanslaan is niet leuk op z’n zachts gezegd

Na vijftien minuten stapt Roy en nog twee vrienden op en hoopt op vanavond dat de wint iets draait maakt niet uit welke kant op. Ik ga nog even op de steen van Leo zitten als de Bredase zwager het ook voor gezien houdt en na een uurtje hou ik het ook voor gezien en als er dan weer een bui los barst zit ik in de auto…

AnkerMeister of PatatMeister

Dan komt mijn maatje Erik ff buurten 27 oktober 2013 en hebben we het over de vangsten van deze week. En natuurlijk over eten als Indo’s onder elkaar. Ga zo wat Victoria schijfjes laten zwemmen en wat snoekbaars staarten. Erik is gelijk om en zo laat ik zien hoe ik die gouden rakkers die weer van Arie komen. Die aardappelen rijdt voor heel veel boeren op het eiland laat zwemmen. Versere aardappels onbespoten kan niet. Voorbakken gewoon vol aan die pan op 200 graden. Maar voorbakken moet toch op 160 zegt Erik. Ik ben van mening dat die olie snel afkoelt als die ruwe aardappels er in gaan dus doet ik dat zo en dat gaat altijd goed. Ze schroeien gelijk dicht en zo blijft de aardappelsmaak perfect, voor mij dan. Dan wel volledig laten afkoelen en afbakken op dezelfde temperatuur. Zelfde verhaal die diamant vet koelt af in zo’n kleine pan en en kilo frieten. Maar Erik vindt de frietjes in Huize Warung Freek onovertreffelijk dus hij gaat dat thuis in het vervolg ook doen. Als je zorgt dat qua volume de patatten even groot zijn dan heb je mooie gelijkmatiege frietjes en geen harde stukken of te zachte ongare stukken. Ik bak wat snoekbaars met iets meer zout als op zout water vis en wat witte peper. Als ze dan op het bord doet gooi ik er wat viskruiden over heen. We hebben weer een tevreden tafeltje in de Warung

Dinsdag 29-10-2013 om vier uur zit Iseth ik noem hem altijd Hugo en onze twee Duitse vrienden er al met dood aasvisjes eind van de middag.

Hugo want in het begin verstond ik dat maar ze noemden hem naar zijn geboorteland Joego en ik verstond dat verkeerd. Bijna iedereen noemt hem nu Hugo dat is wel lachen. De punt is bezet met twee uitstaande stokken op een rodpod dus ga ik op Leo zijn steen zitten. volgens onze Joegoslavische vriend die er al een uurtje zit is het niet veel en die hoeft je niet veel te vertellen hier op de Punt. Die vist hier al dik twintig jaar dag in dag uit. Toen die asielboot nog in de weg lag heeft maakte hij hier de dienst uit en ving zich klem aan snoekbaarzen terwijl iedereen hier begon en zat te kloten met een twistertje viste hij al met shads. De mooiste visspulletjes gekregen van de gemeente Hellevoetsluis om de tijd door te komen…

Die me een jaartje of tien geleden wegwijs heeft gemaakt met het vissen op de Punt want hij is wel veranderd in de tijd en wel in zijn voordeel. Vroeger moest je niet te dicht bij hem zitten en als je aankwam was het niets vandaag met vadertje glasoog. Gaf altijd de verkeerde kleur shad aan je door die het goed deed en dat soort dingen want het water lezen kon hij als de beste. Wist precies wanneer met visjes te vissen, welke kleur shad en grootte in welk jaargetijde, waneer niet of wel in de stroom naad of volle stroom of juist in de haven nee die had een dijk van een ervaring opgebouwd in de loop der jaren en hield dat allemaal voor zich zelf. Heb em zelfs grind tegels gegeven voor zijn tuin die ik dacht over te hebben maar gelukkig kon ik ze later weer bij vrienden uit de tuin ophalen maar zelfs toen gaf hij mondjesmaat advies maar sinds de laatste jaren is hij niet meer weg te denken in onze groep en kan zelfs lachen weliswaar als de bekende boer als hij aan de beurt is om in het ootje te worden genomen

Maar bij een portretsessie op lokatie toen ik vroeg of de meiden even wilde poseren met de Champ van de Punt dat vond tie wel wat en ik vergat die foto steeds maar hij bleef er toentertijd om vragen en geef em eens ongelijk. Nee gisteren was het goed het is wachten op Jan de Spruitenkoning volgens Hugo dan komen de Zanders wel

Maar er komt geen Jan 29 oktober 2013. Wel komt er een buitje en Iseth rent naar de auto zo ook de twee Duitsers dus heb ik de pier voor mezelf. Gelukkig voor de regen komt de wind uit m’n rug en met m’n goede kleding merk ik daar niets van en koud is het niet. Voor de vis werkt dit niet het moet immers stromen en dat doet het nu niet. Weliswaar hoog water kijk maar eens naar de palen aan de overkant maar de Haringvlietsluizen blijven dicht met deze wind er op

En als het dan even stopt met regenen komt Iseth alias Hugo er weer bij zitten en ik sta weer met twee benen op de grond want de enigste tik die we krijgen vandaag is voor hem hij is het nog niet verleerd. Vlak voor de volgende bui is hij als een speer weg ik zit er nog een half uurtje want de bui trekt deze keer snel over maar bij de volgende zit ik in de auto. Ben net droog gewaaid en heb er geen geloof meer in

Het water blijft hoog en de wind wakkert weer aan dus de sluisdeuren van de Haringvlietdam blijven dicht en de stroom blijft daardoor uit. De aasvisjes die er met zoveel zijn dat ze bijna de kant op waaien hebben een rustige avond de rovers jagen (nog) niet…

Woensdag eind van de middag zijn onze Duitse vrienden er die aan hun laatste vakantie dagen bezig zijn. Arie is er en natuurlijk Jan en als ik aankomt zie ik vanaf de parkeerplaats dat Arie een hele mooie vis vangt. Ziet er dus heel belovend uit en ik pak mijn spulletjes en sluit achteraan aan in de rij ongeveer op de steen van Leo. Mijn puntje is “bezet” maar dat is na dit week-end misschien weer te bevissen als onze Oosterburen weer naar huis moeten om te werken want die zitten er al natuurlijk alle dagen de laatste twee weken als ik aan kom. Echt veel vangen doen ze niet terwijl ze toch genoeg uren maken maar de visserij is niet zo makkelijk hier op dit stukje Haringvliet en als je dan tussen mensen komt te zitten die er een paar keer per week zijn al zo’n tig jaar tja, dan kan dat frustrerend zijn maar ik weet zeker dat ze volgend jaar weer proberen. Ze zien natuurlijk dat de mogelijkheden genoeg zijn ze moeten alleen afstappen van de “Duitse manieren” het vissen met een visje dat doet het echt maar een week hoog uit twee wkn per jaar en ze zijn net twee wkn te laat hier op deze grote plas water. Weet nog wel wat plekken maar daar is het contact te weinig voor laten we het er op houden dat ik geen Duits kan anders zou ik ze naar een andere haven hebben gestuurd met hun techniek. Ik maak natuurlijk hetzelfde mee in het buitenland, de taal niet machtig en waarom zou je je stekken vertellen…

Het houd niet over de laatste dagen en als er wat wordt gevangen zijn het dreumissen maar je gaat toch al is het alleen maar voor de gezelligheid. Nog steeds komen er elke dag dezelfde mensen zonder hengel gewoon voor een praatje, laten zich niet tegenhouden door kou, wind en regen en zolang dat gebeurt maakt het niet zo veel uit dat de vangsten slecht zijn. Gelukkig krijg ik toch nog een een formidabele dreun erop echt niet te missen ik voel em nog in m’n schouder vlak bij de twee stokken van de tweede Oosterbuurvakantieklant aan de binnenkant van de haven en terwijl ik de vis drilt gaan zijn piepers af en weet ik dus dat de vis over zijn lijnen vlucht. Ben er blij mee en hij mag op de foto….

Laatste dag van de maand

Natuurlijk doe ik nog wat worpen op mijn steen en waarempel een dreumes maakt weer de avond goed. Lullig voor Adrie onze oudenhoornenaar natuurlijk die nog onderweg is naar zijn auto en ziet dan mijn kromme schokkende stok maar een pleister op de wonde de rest van de worpen levert niets meer op en ik ben na een kwartiertje net voor donker ook weg ….

Snel weer terug deze dreumis want hij komt van diep, de vissen zijn zich al aan het verzamelen zo te zien dus zo gauw de wind gaat liggen kunnen we ons weer fantastische middagen krijgen met de boot op het Haringvliet

Zondag misschien als de wind gaat liggen op de rivier met de TroutBuster en Waldi, misschien dat Peter en Leo ook wat tijd vrij kan maken maar dat lezen jullie wel een volgend BassBusterAvontuur…