Klussen en Vissen

Wordt maandagmiddag 24 juni 2013 gebeld door John. Julia is haar oplader vergeten in Engeland van haar PowerBook en of ze die van mij kan gebruiken. Natuurlijk kan dat en als ze dan een paar dagen in Henny haar kantoor mag werken kunnen wij klussen en vissen. Hij heeft zondag mijn meterslange klussen lijst gezien en zeg je klussen dan zeg je JohnieBoy.

Alles wat met klussen te maken heeft issie helemaal leipo van. Stuur hem naar Moree en je bent hem uren kwijt. Die kan daar dagen rondbrengen om dat “gevoel” (hebben we het zo dadelijk nog over) te krijgen. Die feelings die ik helemaal niet thuis kan brengen.  Zo sta ik dus dinsdag 25 juni 2013 mijn water afvoer pijpen door te zagen die de kraaien vol hadden laten lopen met m’n isolatiemateriaal van onder de dakpannen vandaan van het woonhuis om daar gezellig voor navolgelingen te zorgen. Mijn nieuwe dak te ruïneren afgezien van de herrie die ze ‘s morgens maken onder de pannen is dat nog een heel gedoe daar van af te komen dus heb ik in alle goten een rol gaas gelegd en dat vinden ze niet aardig aan het gekrijs uit de bomen te horen. Vuilniszakken te kort wat ze allemaal niet meeslepen aan paarde haar, doeken, papier takken en heel veel vunzigheid

Maar veel vervelender is dat ze de afvoeren van het winkelpant rond oud en nieuw slopen door er vuurwerk tussen te steken natuurlijk als je net ff weg bent. Ik moet dat niet zien dan zien die gassies zelf vuurwerk van wel heel dicht bij.

Als het dan eind van de dag eindelijk droog wordt en Julie nog lekker bezig is om de economie draaiende te houden de engelse wel te verstaan en Hennie met dat zelfde bezig is naar aan deze kant van de Noordzee door de Hellevoetse middenstand te helpen om hun omzet wat op te krikken gaan wij nog ff bij kletsen op de Punt

Daar komt iedereen ff aanwaaien om wat bij te kletsen en dat heb ik wel de laatste weken gemist vanwege de vakantie perikelen. Jan de Spruitenoning (Nieuwland) is er natuurlijk die woont daar en Arie de groenteboer (Riedijk) komt ook even buurten. Net een stelletje oude wijven alles wordt geregistreerd niets ontgaat de Punt wat er gebeurt in Hellevoetsluis. Ben je verslaggever dan zou je een makkie hebben van ons plaatselijk suffertje het zou zo vol zijn geschreven zijn want alles met naam en toenaam kennen ze

En even later krijg dan toch tegen mijn eigen talud aan een rare tik en pak ik er eentje weliswaar vals gehaakt. Daardoor gaat hij meters dik dreunend en bonkend door de slip heen het diepe in. Dat is een grote snoek hoor ze zeggen en hengels worden binnen gehaald, landingsnetten uitgeklapt, foto toestellen gereed gemaakt maar als dan eindelijk de vis zich laat zien komt er best wel een mooi exemplaar naar boven maar niet die je verwachte na al die runs. Heerlijk natuurlijk zo’n kromme stok stuiterend tot in het handvat dat maakt weer een heleboel goed

Maar dan komt de Crack, zeg maar gerust de Champ van de Punt er aan en is de rust verdreven. Niet alleen op het talud maar ik ben weer helemaal bij wat er de laatste maand in het Europoort is gebeurt en hier op het Haringvliet terwijl ik ze in Indonesië probeerde te vangen. Eerst een paar honderd foto’s van gebroken containerschepen die we dus niet meer zullen zien in de Rotterdamse haven, gezonken containers en grote vissen met glimmende ogen wisselen in een snel tempo elkaar af. Om dan bij zijn tweede worp een vis te haken onder toeziend oog van John en Jan Spruit. Daar wordt je toch gek van horen we vanaf het uiterste puntje. Staan wij hier al twee uur een tennisarm te gooien en Leo pakt gelijk vis. Jammer genoeg lost hij em vlak aan de kant maar iedereen heeft em gezien dat was en mooie snoekbaars en iedereen weet weer wie de baas op de Punt is

Maar even later krijg ik er ook een Rammm op en kan aan de bak. Vadertje Glasoog zit maar net gehaakt zien we als hij boven komt aan één haak van de dreg in de lip. Met de losser van Leo nog in gedachte doen we uiterst voorzichtig om em te landen en alles gaat dit keer goed en hij kan op de foto.

Dit is weer een mooie vanaf de kant en nijdig is hij zie zijn stekels recht overeind staan ze

Nog een beetje draaien, wat meer naar voren dan lijkt het nog wat hoor ik van achter de kamera zeggen. Met zijn nieuwe telefoon gelijk profi bezig. Staande foto’s heet Portret en liggend dus Landscape en dat kan ik dan weer Leo aanleren

We gaan morgen met de BassBuster het water op bij Middelharnis om het Spui te bevissen. Daar hebben we zin in dus we houden het voor gezien op de Punt. Het is weer mooi geweest voor vandaag zeker na al dat klussen. Misschien ga ik dat ook wel leuk vinden. Dat gevoel krijgen van “voldoening” wat ik nu eindelijk begrijp wat het is van mijn maatje dat hij heeft steeds langs je laatste klusje lopen en denken het is klaar. Dat gevoel herken ik nu beter denk ik, een beetje en lijkt misschien wel op als ik een mooie zeeforel, baars, snoekbaars terugzet op het Haringvliet. Dat is misschien hetzelfde maar echt vergelijken, het  herkennen doe ik dat nog niet….