Eindelijk, eindelijk vis

De ene kwartier schijnt het zonnetje 26 februari 2013 om volgend kwartier in windkracht 8 te zitten met een sneeuw of hagelbui op je kop. De luchten zijn verschrikkelijk mooi natuurlijk maar daar zitten we niet voor

Er wordt af en toe best wat gevangen door de vaste kern veelal de ochtendploeg onder leiding van Jan de Spruitenkoning heeft zo nu en dan heel wisselvallig een aanbeet en dat kan ook niet anders met veel blanke dagen en dan plotseling vaak in een half uurtje tijd drie, vier mooie aanbeten. Het stroomt als een jekko en buiten de haven kan je niet ingooien. 35 gram haalt de bodem niet en dat heb ik nog weinig meegemaakt. Er moet toch een plas water naar buiten worden gegooid. Af en toe zakt het water in een half uur dik vijftien centimeter

We tellen af en toe de futen die op de stroomnaad jagen en tachtig stuks is geen uitzondering. Wat eten die eigenlijk want continu komen die boven met visjes per dag. Waarschijnlijk roofbleitjes of winde want het zijn slanke zilveren visjes van ±8 cm met vel rode vinnetjes. Het moet in iedergeval een gigantische hoeveelheid aan aasvisjes zijn. Weten we gelijk waar die miljoenen visjes o.a. blijven die we een paar keer per jaar meters breed en nog veel meer diep zien langs het Haringvliet, Spui en Oude Maas. Niet alleen onze rovers vreten er dus van en vlak de kikkerdiefjes en meeuwen natuurlijk niet uit zoals te zien was in ons roofblei avontuur een paar maanden geleden bij heel andere temperaturen op het Spui

Mooie plaatjes maken is nu geen kunst van Hellevoetsluis dus wie mee doet aan de fotowedstrijd van Word Photo Concert van foto’s van Hellevoetsluis en een recente “plaat” wilt insturen waar de winnaar 2 maart bekent wordt gemaakt in Theater de twee hondjes is dit een fluitje van een cent

Het is uitzonderlijk maar we moeten even inbinden met ons een tennisarm te gooien want er komt zowaar een zeilbootje binnen die net voor de bui binnen is

De stroomnaad is goed te zien waar je 33 gram niet aan de bodem krijgt dus net in dat rustigere water moet gooien en daar zou je toch de aanbeten verwachten van vadertje glasoog die er jaagt op jongbroed die in verwarring er rondzwemt. We hebben het nog nooit zo goed gezien dat water voor de strekdam met dat bruine water en als de sluisdeuren open gaan stroomt het als een jekko. Wat een volume water moet er worden geloosd de zee in. En een grote hoeveelheid vis zal meegesleurd worden zoals elk jaar weer zullen de stranden voor Hellevoet, Rockanje en Goeree weer vol liggen met o.a. snoekbaars waar wij onzen zinnen op hebben gezet

En dan… ik let eigenlijk niet op krijg ik een rare slappe dreun en nog wel in de stroming terwijl de shad nog daalt en nog geen bodem heeft bereikt. Eindelijk, zal vadertje glasoog zo hoog zijn kostje bij elkaar vissen maar niet ie minder waard ik heb een fuut in de lijn hangen en de dyneema lijn is precies een keertje om zijn pootje geslagen. Wat een mooie vogel is het met heel veel hele kleine venijnige vangtandjes in de snavelrand. Gelukkig zijn we met zijn tweeën en terwijl ik hem rustig binnen breng kan Leo hem pakken en losmaken. Zelfs de shad is gered die meters er achter aan komt en gelukkig niet tussen de stenen vast komt te zitten. Dat zou waardeloos zijn want dan kan je niet bij de fuut komen als de shad meters uit de kant vast komt te zitten met alle narigheid dan. Terwijl de groep van, het lijken er wel honderd geworden toekijkt hoe het met hun vriendje vergaat en als we hem terugzetten rent hij of zij dik 60 meter over het water naar zijn maatjes terug waar hij luid kwetterend weer in de groep wordt ontvangen. Wat een saamhorigheid. Prachtig gezicht is dat maar als de ene een visje heeft wordt het andere koek. Dan is het ieder voor zich en moet hij wel heel snel zijn met het achterover gooien van de prooi anders wordt er toch geprobeerd door een ander het in te pikken terwijl er in overvloed te vangen is. Hoe minder energie er verspeeld wordt des te minder hoeft er te worden gejaagd. Hoe was de tijd dat we alleen maar voor huisvesting, warmte en eten moesten zorgen net als alles wat leeft op onze planeet wel in omgekeerde volgorde

Maar dan is het toch eindelijk raak de aanhouder wint zullen we maar zeggen. Eindelijk, eindelijk is het dan zover weliswaar een aanbeet van formaat een natte scheet maar de eerste snoekbaars van dit jaar is een feit. Dat heeft lang geduurt en was het ook niet gewend moet ik bekennen zolang geen kromme stokk im m’n handen te hebben gehad. Vanaf de kant voor de duidelijkheid want daar ben je afhankelijk van een vaste stek en met de boat ga je gewoon naar ze opzoek langs het talud. Maar het is of dat er een last van je af valt. Je denkt het niet meer te kunnen dat kantvissen op deze stekel. Een blok valt van je schouder dus en Leo kan er ook wel om lachen. Ik maak een ronde dansjew op de pier rond mijn hengel en Robert heeft het gelijk over de vis sticks die ik de laatste weken naar binnen werkt tussen de middag wel zal missen. Hoe komt die daar nu bij??

Als even later Leo tegen de schemering ook zijn aanbeet weet te verzilveren kan het niet meer stuk voor vandaag. Ze zijn er weer of beter gezegd wij zijn er weer op de goede tijd en onze uurtjes aan de waterkant worden beloont. Het is uren maken en dan op tijd zijn voor een bijt kwartiertje want dat ze er zijn dat is bijna wel zeker. Alles, het weer, stroming, bruin water, zuurstof, vreten alles is aanwezig. Wij eten ook niet heel de dag tenminste de meeste van ons en probeer dan maar eens voedselnijd te creëren op je stek want zoveel plekken zijn er niet op het Haringvliet die goed zijn om vanaf de kant vadertje glasoog te belagen met de shad

Dat moet een hele mooie zijn want hij neemt meters lijn en blijft op de bodem hangen en ik leg m’n hengel al weg om te helpen maar aan die rukken i.p.v. bonken over de bodem vrezen we al wat bewaarheid wordt als de vis eindelijk boven komt. Hij is vals gehaakt net boven zijn rugvin. Robert onze vaste supporter weer of geen weer maar als hij geen dozen hoeft te verplaatsen op de Maasvlakte is hij er maakt er een plaatje van voor op VriendenFace en warempel er wordt direct gereageerd vanaf Europoort. Nu maar hopen dat daar niets uit de bocht vliegt want weer is het daar wel voor. De sneeuw en de hagel blijft wel niet liggen maar tijdens zo’n buitje spookt het aardig met windstoten van 8

Maar we zijn er toch reuze blij mee met deze vals gehaakte snoekbaars. Dat geeft wel sport kan ik je verzekeren en de hengel gaat hoepeltje rond tijdens de dril. Je hoop natuurlijk op een giga formaat snoekbaars zoals dat dan te keer gaat vijf, zes, zeven maal dwars door de slip heen meters lijn nemend richting Middelharnis. Als een losgeslagen torpedo gaat dat door het water en zolang hij nog diep zit tegen de bodem aan is dat prachtig die aanvallen, die runs te pareren. En als de vis niet is gehaakt in de bek gaat hij er zelfs aan de oppervlakte nog een paar keer vandoor. Maar Leo kent zijn pappenheimers wel en we kunnen samen de vis landen. Bij het trappetje is die vis een na uitgekiende dril uitgeraasd en kan hem met de kieuwgreep makkelijk pakken. Geen last van de haak en dreg want dat wil je niet in de haak grijpen met een spartelende vis er nog aan.

Maar we zijn allebei tevreden en morgen. Natuurlijk morgen zijn we er weer, weer of geen weer want eindelijk gaat de wind een beetje liggen maar de temperatuur daalt. De Carnaval komt er aan dus zal het wel licht gaan vriezen. En warme vis eten terwijl je met z’n allen naar huis loopt om er morgen weer helemaal klaar voor te zijn. Van moeders die al jaren het klappen van deze week kent een stevig ontbijtje met nog een houten kop, bijkomen en tussen de middag een flinke warme hap met stoofvlees, gehakt of kip, een gebonden vleessoepie of salade met een broodje vroeg in de middag dan kan je er weer tegen aan, en gaan met die banaan. Wordt het de optocht met een latertje en flink wat gersten nat flink aangeschoten ‘s nachts een gebakken vis naar binnen werken of kleumen aan de waterkant met wind, natte sneeuw en hagel verwerken tijdens af en toe 8…

Reactie’s

jammer dat het geen aalscholver was, hij was vast boven de minimum maat

Je Maatje 43

–

Eindelijk beloond;

Ha die Freek

De maand Januari was een taaie maand,na talloze keren voor Jan met de korte achternaam te zijn geweest had ik er geen vertrouwen meer in.

Half januari werd het water kraak helder en het waterpijl steeds lager.

Maar half februari was het bruine water weer terug, bij hoog water stond er rond de palen een flinke stroming.

We hadden het nakijken toen isset de ene vis na de andere haakte, maar daarna was het jouw beurt, met als resultaat een paar prachtige vissen.

Mooie op de plaat weergegeven, sjappo freek ,

je vismaat leo

–