De zeebaars is er… voor sommige dan

Vrijdag 13 mei 2011 nog even met Erik vissen op de Harder. Die had daar wel van alles over gehoord maar nog nooit op gevist. Ik had ‘s morgens tijdens de hond uit laten de harders al gezien langs het Haringvliet dus met de thee ‘s middags aan de keukentafel was het snel beslist.

Ik heb samen met Joop (Flohil mijn vismaatje) nog nooit een harder gevangen op het Haringvliet, mijn thuiswater. Wat we ook doen, het wil niet lukken. Wel in de Europoort of in de haven van Zierikzee, of Nieuwe Waterweg maar het Haringvliet… dat is andere koek. Maar vanochtend lag het rijen dik dus eerst naar de bakker en paar broden halen en wat havermout en we gaan het proberen. Het is mooi weer dus waarom niet. Maar aan het water aangekomen is de wind aangewakkerd en dat is altijd een slecht teken. Ik weet niet waarom maar die rijen dik zien we niet meer. Maar als we gaan zoeken naar wat stiller water in een bocht zien we nog enkele vissen van ±5, 6 stuks zwemmen en azen dus hengels klaar maken want meteen is de koorts er. Vangdrang noemen we dat

Maar wat we ook voeren, we krijgen ze niet aan het azen op de broodvlokken maar het is een schitterend gezicht die Harders algen te zien scrapen van de stenen nog geen 10 cm uit de kant. Daar zit natuurlijk nu de meeste aanslag. Nog een paar weken en er zal flink meer vegetatie zijn.

Maar ons brood laten ze (nog) links liggen. We voeren nog een laatste brood en gaan er vandoor.

Dat is natuurlijk niets op zo’n groot water maar we gaan het zeker nogmaals proberen en zo kunnen er maar vast aan wennen. Zo niet is er anders genoeg witvis die het ruimen.

Wel rijden nog lang een well in de duinen. Daar waar heel lang geleden Hellevoetsluis nog zijn drinkwater vandaan haalde. Twee jaar geleden is daar de bulldozer tekeer in gegaan voor herstructurering van het landschap. Jammer, jammer toch want je kon er met de vliegenhengel fantastische dikke vijftigers aan ruisers vangen.

Maar we zien dat het riet al aan het terug keren is en hier en daar stijgen er wat vissen. Dat zien we doordat er af en toe van die kringen ontstaan als er een insect van het wateroppervlak wordt genomen. Nu maar hopen dat we weer van die bakken van ruisvoorns er mogen vangen.

De ruisvoorn kan vel rode vinnen hebben met een goud gekleurd lichaam. Een schitterende vis op het goede materiaal heb je daar prima sport aan. Denk aan een vlieghengel, lichte spinhengel van lengte want je moet over de rietkraag heen, bolonaise is beter denk ik kan je zachtjes je broodpluim of maden laten zakken achter het riet, of een vaste stok. Weet zeker dat deze vis zich kan meten qua schoonheid met een baars. Daarmee is het ook net alsof je in de tropen staat met zijn kleurenpracht. Als we thuis aankomen krijg ik Floris aan de lijn of hoe moet je dat eigenlijk noemen. Beeldtelefoon misschien want tegenwoordig gebruiken we Skype. Kan je met z’n vieren tegelijkertijd knopen, vliegbinden, nieuwe dobbers en weet ik het allemaal niet doornemen met een borrel erbij. Je hoeft immers niet meer te rijden want die beroemde vliegbind avonden, daar waar ik eigelijk nooit met een streamer of vlieg thuiskwam die worden er steeds minder. Je wilt toch graag je rijbewijs behouden natuurlijk. Of we woensdag eens gaan kijken of de zeebaars er is en natuurlijk willen we dat. Vorige week was het nog niets maar we moeten dan wel eerst garnalen gaan scheppen want ik heb er te weinig overgehouden van de laatste sessie aan het Hartelkanaal. Gaan we doen.