Net geen Big Grand Slam

Dat terwijl de parkeerplaats bij de Haringvliet beide, zowel aan de Hellevoetse als de Stellendamse kant leeg waren. Dat was in ieder geval hoopvol. De vis zal het dan in dit gedeelte van het Haringvliet misschien wel doen. We voeren de haven uit onder het genot van een bakkie koffie en heerlijke broodjes van de bakker en op de alom bekende stekken waar we langskwamen lag het vol met bootjes maar we wilden eerst de roofblei belagen voordat iedereen er achter aan gaat en ze het weer door hebben.

Roofblei is zeer dresseur gevoelig dus ben je eerste van het seizoen heb je de meeste kans er te vangen is onze mening want de goede stekken zijn onderhand wel bekent onder de roofvisspecialisten.

We willen het proberen met de popper omdat we dat de mooiste methode vinden om ze te vangen. Dit is ook dodelijk op de zeebaars op de zandplaten.

Je vist een drijvend kunstaas met rukjes uiteraard zo variërend mogelijk, binnen en door de platte voorkant duikelt die al spetterend en af en toe onderduikend over het water.

De aanbeten zijn formidabele omdat je alles ziet gebeuren en reuze spannend. Vooral als hij de eerste keer mist en je ziet em half uit het water weer de diepte in te gaan. Probeer dan maar eens door te gaan met met binnen halen nu iets sneller door een iets hardere ruk of door de hengel iets meer naar je toe te halen proberend een vluchtend visje na te bootsen. De klap die dan volgt bij de tweede aanval uit de diepte, de roofblei gaat er dan helemaal voor is volle extase. Omdat je de hengel al ¾ ingehaald hebt is de ram kompleet. Je hengel buigt dan in een keer door tot in het handvat. Ik gebruik daar een soepele hengel voor, vooral in de top een Spin Medium 8ft (2,40) met genoeg body 20-40gr om het lichte kunstaas toch ver te kunnen werpen. Kan je verzekeren dat die rond gaat. Heerlijk en iedere klap wordt door de top opgevangen natuurlijk door de fantastische slip van m’n Spro, een Daiwa kloon.

Het zou dus echt een dag worden om uit te proberen want tot nu toe hebben we beide aan het oppervlak nog niets gezien wat op roofblei zou moeten blijken. We laten de boot mee driften met de stroom en terwijl Floris nog met zijn hengel bezig is, als schipper heb je natuurlijk meer verantwoordelijkheden en ik ben nu eens opstapper ben ik de eerste die de worpen maak en na m’n tweede worp richting de oever zie ik een grote kolk en dito rug achter mijn popper en beide schreeuwen we naar elkaar “zag je dat!!!” en tegelijkertijd met een rustige haal laat ik het kunstaas wat sneller gaan. En rond staat mijn stok. De adrenaline knalt door onze aderen en de strijd barst los. Keer op keer ros hij door de slip heen. Wat een geweld en als we dan voor het eerst de flank van de vis zien schreeuwen we bijna; wat een mooie vis. En dan na nog een enkele rus manoeuvreren we hem voorzichtig naar het landingsnet waar hij zoals verwacht nog enkele vluchtpogingen doet bij het zien van het net. Je moet er niet aan denken het net als schepnet te gebruiken, dat dan de plug erin vast blijft steken want dan ben je de vis als zeker kwijt en als we hem dan aan boord tillen geven we beide een overwinnings schreeuw en een dubbele High5.

Wat een mooie vis. En om het seizoen met 72 cm te beginnen, hoe moet dat dan met de rest. We zijn er helemaal vol van. De dreg zit maar net met 1 haakje net in de lip en valt er eigenlijk zomaar uit Lucky, lucky meten en nu snel een foto en weer terugzetten.

Ik hou en nog aan zijn start vast en wil hem heen en weer halen om water door de kieuwen te spoelen zodat de vis bij kan komen en eerst extra zuurstof kan nemen voordat de sterke stroming hem mee kan nemen maar met een ferme staartslag is hij weg mij dus met een natte zonnebril maar met big smile achter te laten

Pfffftt dat smaakt naar meer dus we varen weer een 500 meter terug om nog maar eens dit stuk af te vissen. We hebben een opperbest humeur al hebben we dat al snel met vissen vol positieve stemming en we kunnen er nog niet over uit dat we nu al zo’n mooie roofblei hebben gevangen zo vroeg in het seizoen en als Floris zijn popper in zwiept en eigenlijk nog zijn teveel lijn aan het binnen halen is staat in één keer zijn hengel hoepeltje rond.

De vis neemt in één keer de lijn weer terug die hij net te veel dacht te hebben en hij kan aan de bak. Tjonge, jonge wat een runs, ze worden niet voor niet genoemd de Tarpon van de Lowlands en de vliegenhengel van Floris wordt tot het uiterste getest

De ene uitval na de andere wordt door onze crack gepareerd de een na de ander en na een, is het 5 minuten, of 10 minuten….. een kwartier ik weet het eerlijk gezegd niet. Al was de space shuttle naast het Spui geland ik zou het niet in de gaten hebben gehad. We waren weer op een heel klein stukje beland in onze atmos. Heerlijk zo’n piepklein wereldje.

En we zijn weer bij de High5 terechtgekomen en onze dag kan niet meer stuk. En dat had ik nu niet moeten zeggen zou later blijken. We maken snel een paar foto’s en deze dikke 65+ gaat snel terug

Natuurlijk varen we weer terug maar we kunnen ze niet meer verleiden tot een aanbeet wat we ook voor kunstaas of kleur gebruiken. Wel zien we nog een enkele schim als ze draaien in de stroom en even hun zilveren flank laten zien maar die hebben ons natuurlijk al veel eerder gezien dan wij hullie. Wel hele grote brasems die als een kudde buffels de bodem afgrazen. Fantastisch gezicht is dat en die trekken eigenlijk weinig van ons aan en we drijven er een wig makend tussen die donkere massa van rustig zwemmende lichamen heen.

We gaan door naar de Oude Maas of we vertikalend de snoekbaars zo gek te kunnen krijgen om toe te happen in ons kunstaas, de sjet. En eigenlijk de eerste drift loop ik al vast…. Met daarna die verwachte ruk. Ik krijg er daarna geen beweging in om dan eindelijk langzaam bonkend en sotend naar boven te komen. Dat zijn de betere formaten weten we uit ervaring maar half water schiet hij los mij beteuterend achter laten. Wat een deceptie maar we gaan weer vrolijk verder en wat we ook proberen. Niets, nada, nothing dus we gaan verkassen. En op Pakistaans grondbezit (stek) daar kunnen we ons hart weer ophalen. Wat een goede stek is dit toch eens gevonden bij toeval waar het van 23 naar 8 stijl afloopt. Een hele mooie richel dus en dat voor en rivier.

Maar geen enkele vis komt boven de 55 cm uit met overwegend vissen van 30-35cm en soms kleiner maar wel beresterk. Gek dat dat anders is zo door het hele seizoen en dan bedoel ik de kracht en het uithoudingsvermogen van de vis. Dat ze agressiever zijn of misschien met het paaitijd te maken. Ik weet het niet. Het klinkt gek als je goed vangt maar we gaan verkassen. We willen graag naar een ander formaat toe en zeker na die roofbleien zijn we verwent vandaag.

We gaan weer terug naar het Spui waar het water ook veel helderder is. Daar waar het Spui in de Oude Maas uitkomt zie je diepzwart helder water in vies bruin dik smerig water samenkomen. Wat is de natuur toch mooi en die kleuren pracht tegen het groen van het natuurgebied. We proberen nog wat uit op de roofblei want nu het zonnetje weg is en wat donkerder weer denken we weer kans te maken maar we krijgen ze niet meer los.

We gaan terug naar het Haringvliet richting Hoornse Hooft en daar pakken we dan nog een paar mooie snoekbaarzen van redelijk formaat. Het is toch wel fijn vissen op het Haringvliet. Veel relaxer natuurlijk het stroomt er niet zo hard en geen verkeer van container-, tank- en overslag schepen.

En Floris pakt er nog een mooie baars. De Grand Slam hebben we volgens hem binnen en die houden we erin.

Net niet de Big One want we missen nog Esox Lucius de Snoek. Het loopt naar zessen en we hebben weer een heerlijke dag genoten. We gaan naar de broodjes bami hap, ketjap en oelek erop met patat en pindasaus. En Waldi komt ook nog even aanwaaien en met een borrel erbij bekijken we nogmaals de foto’s van vandaag samen en beleven we weer die aanslagen op onze poppers. Visvrienden wat kan het leven toch mooi zijn. Om met de lijfspreuk van Waldi te eindigen; A bad day of fisching still beats a good day at work.