Nachtje Blokkendam

Hoe kan je zo dom zijn. Nu in 15 maart 2015 hebben we het er over nog steeds over, dit verhaal komt nog steeds over de BassBuster tafel in WarungFreek.

Ouwe koeien dus maar wel leerzaam want we waren wat onbezonnen bezig. Je bent jong en je klooit wat aan zullen we maar zeggen maar het geluk zat dus wel wat mee. Zonder reddings vesten etc. voor de blokkendam.

De verhalen in de winkel van Mario de Catfish waren indrukwekkend voor mij toentertijd in op 5 juli in 2006. Ik was net weer begonnen te vissen en die verhalen over de zeebaars deden mijn adrenaline een paar trapjes harder stromen. De ultieme rover om te vangen dus. In die dagen stond ik met mijn vismaatje Joop Flohil aan de binnen kant van de blokkendam te vissen met zo’n plastic bolletje wat je kon vullen met water zodat je diepte kon kiezen en een delta shadje, met een zagertje of lepeltje te werpen vanaf de strandzijde. Met een waadpak het water in natuurlijk elke keer weer net te ver en zo’n oude ijzeren leefnet aan je middel om de gevangen vissen in te doen. Men keek toen nog niet zo nauw, wat kan dat hard gaan in vijftien jaar. Was ook niet ongevaarlijk want die zeehonden, klapperende op het water om je heen naar wat ik later hoorde dat ze dan echt aandrongen, een aanval wilde om die vissen te stelen, lusten ook wel een zeebaars en jij stond daar in hun habiliteit in het water te balanceren. Ze waren natuurlijk heer en meester in hun eigen territorium, gewoon pure mazzel dat ze niet het lef hadden je aan te vallen

Maar Ron Cuyten die toen werkte bij de Catfish vroeg me eens mee te gaan met de boot en daar hoefde ik niet over na te denken dus wij eind van de middag te water daar aan die blokkendam. We waren natuurlijk brookies en voordat we wat vingen was het al ver in het donker. Het was zo’n week dat de temperatuur niet zakte ‘s nachts en we dobberde daar met z’n drieën toen er geopperd werd om het volgende tij maar af te wachten. Leek ons wel wat want het was toch veel te warm in ons slaapkamertje dus zo gezegd zo gedaan. De gevangen vissen werden gestript om stukjes aas uit te snijden en zo lagen we voor de blokkendam te dobberen. de Helft van de bemanning lag te slapen en degene die wakker was te vissen op de bodem. We kregen aanbeten die we niet begrepen, heel zachtjes en als je sloeg, niest, nada noppes

Dan heeft Ron het antwoord.

Totdat Ron in de ochtendgloren na zo’n aanbeet eens heel zachtjes indraaide en toen zagen we dat het wel een hele mooi krab was. En als de stroom er weer in komt pakken we allemaal weer ons visje ondanks ons gestuntel. Want anno 2015 weten we inmiddels al weer wat meer om deze zoute rover aan de vinnen te bekomen

Maar als we thuis komen net voor het middageten krijgen we de wind van voren. Terecht natuurlijk want Henny is wakker geworden en vind het kussen naast haar leeg en die heeft Mario uit bed gebeld of dat hij wat wist waar we waren. Die belt Joop en iedereen is vroeg wakker. We hebben een dikke boterham met gebakken ei en spek gegeten. De vis schoon gemaakt en ‘s middags een broodje met zeebaars, sla en tomaatje uitgedeeld om dit alles goed te maken. Geen moment hebben we gedacht aan het thuisfront. Onbezonnen actie dus. Je bent toch op zee en als het weer omslaat. We zaten daar in een korte broek en een paar hengels midden op zee in het drukst bevaarbare stukje Noordzee voor de ingang van de Waterweg…