Het is dan toch al elf uur wanneer ik aan de waterkant aankomt. Wil het proberen in de vestinggracht aan de Glacisweg. Daar op dat water is dit weekend een karper wedstrijd geweest. Nu maar hopen dat er een schooltje platten op dat overgebleven voer liggen te wachten op mij.

Maar ik kan de bodem zien zo helder is het water. Ziet de futen en meerkoeten onder water jagen en dat is wel een leuk gezicht. Een fuut komt nog met een klein visje boven ook. Die heeft in dat heldere kraanwater geen schijn van kans natuurlijk.

Nee dat gaat em niet worden en ik pak weer in. Op land van Paling zit niemand te vissen. Als ik bij het water komt is het hier in ieder geval troebel. Daar zorgen die karpertjes wel voor. Maar ik gaat toch nog even in de buitenhaven kijken voor de sluisdeuren bij het Haringvliet. En zoals te verwachten was zit het daar vol. Als ik even kijk naar de verrichtingen van die Engelsen dan begrijp ik dat wel. Het is ingooien. Strak draaien en een dikke brasem drillen.

Ik gaat toch maar naar het Voornse Kanaal ter hoogte van de oude bibliotheek. Wil eerst nog bij de put gaan zitten want daar zit je geheel uit de wind. Het is wel raar dat er niemand zit trouwens. Maar rijdt toch maar verder naar de plek waar we morgen moeten vissen met de veteranen van HSV het Voornse Kanaal. En terwijl ik mijn spullen neerzet blijven die twee eenden gewoon zitten. Die herkennen me waarschijnlijk. Gezellig hoor.

Het staat allemaal zo weer opgesteld en gaat weer op twee afstanden vissen. Beide wel met de korf vanwege de diepte. Anders moet ik twee soorten voor aanmaken want voor de method op deze diepte heb ik heel ander voer nodig die goed op dat lepeltje blijft plakken. Dan is het te stevig voor in de voerkorf.

Dat mannetje eend is ook wel een held. Waarom valt dat vrouwtje op hem. Zodra er een ander mannetje komt gaat die niet altijd in de aanval maar duikt onder mijn stoel en moet het vrouwtje het allemaal zelf oplossen. Maar zodra het vrouwtje terug komt duikt die er zelf ook op en komen ze weer naast me liggen. Zo kom ik de tijd ook leuk door alles gade te slaan want de aanbeten blijven tot nu toe uit.

Dat is wel zo, je krijgt vanzelf aanloop als je hier zit. Thomas natuurlijk en even later Fred en Yvonne die onder weg zijn naar Désiree en Patrick van de Catfisch. Wim de Kapper speert voorbij. Ik kom zo dadelijk voor een praatje roept die in het voorbij gaan. Druk, druk is iedereen.

Maar dan eindelijk na een dik uurtje kan ik de eerste brasem netten. Hèhè eindelijk een aanbeet en een heerlijke drill.

Maar moet toch nog een uurtje wachten op de volgende aanbeet. Het is niet wild maar we zitten lekker in het zonnetje. Wel met drie lagen en een windjack want dat noordoosten windje is koud.

Dan hoor ik van Fred die terug komt uit de vesting dat John Voogt bij de put zit. Dat is een paar honderd meter terug naar de groen brug. Die moet dus net na mij zijn geweest en die is daar neer gestreken. Tot nu toe drie grondels dan zit ik goed met mijn drie brasems.

Ik bel John op en hoor dan dat die er zo mee stopt. Ziet geen activiteiten op zijn stek en het is gebleven bij die drie grondels. Nee dan is het hier ietsie pietsie beter.

En terwijl John er dan is komen zitten komen nu de aanbeten wel geregeld door. Het water stijgt nu zeker 10cm. Dat zien we aan een steen voor me voeten die is nu onder water en een half uurtje later staat die helemaal droog. Dat gebeurt vanmiddag een paar keer . En dan stroomt het flink ook. Dat doet de vis dus goed en ze azen dan ook. Misschien kunnen ze het voer beter vinden door de nu lange lokvoer stroom.

En terwijl we lekker zitten te vangen komt Nuno ook eventjes kijken op welke afstanden ik zit te vissen. Allemaal informatie voor morgenochtend.

En als ik dan boven staat voor een praatje met Wim Stoute wordt ik er op gewezen dat John aan mijn hengels zit. Dat mag hij wel zeg ik dan. En John zegt dat doet ik altijd. Na geruime tijd beweeg ik steeds de korf en het bijbehorende en schuif het aas een stukje naar me toe. Een beetje bewegen en dat wil wel eens helpen. Nu gelijk heeft die want vijf minuten later en dat ziet ik in de informatie van de foto staan daar slaat de top alweer dubbel.

Ik ben door mijn voer heen en wil er ook mee stoppen. Je kan mijn voer wel krijgen zegt John dan. Ik heb nog zat over van bij de put vissen. Graag zeg ik dan want het is heerlijk vandaag aan de waterkant. En ik moet toch wachten op Ome John die op de motor onderweg is uit Engeland. Kan ik het net zo goed hier in het zonnetje doen aan de waterkant.

En dan zijn volgen de aanbeten steeds sneller na ingooien. Want als je de drill en het beazen van de haak, het vullen van de korf er van aftelt. Dan begint dit op werken te lijken.

En wat een verschillen. De ene al helemaal onder de paaipukkels de andere prachtige kleuren terwijl de volgend helemaal gehavend is.

Het is nu ingooien. De lijn strak zetten en dat hoeft soms niet eens want moet snel de hengel weer uit de steun halen. Wat een school vissen moet daar op de stek liggen. Ik hoop dat er morgen ook zo’n pluk vissen op mijn voerplek neerstrijkt of er al ligt natuurlijk op mijn getrokken nummertje.

Inmiddels ben ik geheel ook door het voer van John Voogt heen en gelukkig heb ik een pak van dat Action voer in de auto liggen. Eind vorig jaar een aantal van die pakken aangeschaft toen de Catfish dicht was. Dat zijn nu noodpakketjes die in de auto liggen. Maar het maakt niet uit wat je er nu ingooi. De aanbeten blijven maar komen. Heerlijk de ene drill na de andere krijg ik te incasseren.

De ene vis nog groter en zwaardere dan de vorige. Het kan niet op. Dan belt John me dat die is aangekomen en als die hoort hoe de vangsten zijn komt die naar de waterkant toe. Daar wil die ook nog wel een staartje van meemaken. Maar als de schaduw over de voerplek heen valt is het afgelopen met de pret. Steeds langer is het wachten op een aanbeet. We zijn verwent dat wel natuurlijk en vinden tien minuten wachten lang worden. Maar dan staan ook alle twee de stokken te klapperen in de steun.

Als dat morgen ook zo gaat dan hebben we met de veteranen een wereld dag. Dan mogen we wel extra verzamelnetten meenemen. Wat een vis heb ik vanmiddag gevangen. Een middag om in te lijsten. Weer een mooie Herinnering in de BassbusterAvonturen.

Wilde gister al gaan maar kreeg aanloop aan de Stammtisch in WarungFreek maar denk er over vanmiddag de hengels weer uit te laten.

Maar als ik dan een berichtje van Theo krijg één van de Buckaroo’s uit Spijkenisse dat die zijn nieuwe stoel aan het proberen is ben ik om. Gaat ik toch nog maar even al is het al inmiddels middag geworden.

Wat wormen uit het wormenhotel gekregen van Cees de Alchemist. Dat begint eindelijk een beetje te werken en ik kan er voor vanmiddag genoeg uit halen. Gaat met één hengel feederen met een lange onderlijn en een worm en met de andere vis ik met de method. Dit doet ik eigenlijk altijd met twee systenmen vissen als ik vrij vis om over te schakelen als de ene methode beter vangt als de andere.

En als ik dan net uitgepakt zit en de hengels haken te water heb hoor ik dat Theo zijn eerste van het nieuwe jaar op de mat heeft liggen. Gelijk een mooie van dik veertig cm.

Maar na precies een uur vissen heb ik ook mijn eerste van het jaar te pakken. Al een keertje eerder dat mijn feeder in de steun stond te dansen maar dat waren meerkoeten die al duikend op mijn aas visten. En ook nu waren er twee koeten aan het duiken en dacht eerste dat die me weer voor de gek hielden maar dit waren wel hele diepe dreunen vol op de top. En jawel hoor mijn eerste platte van het jaar kan ik netten. Gelijk een mooie dikke tweeënhalve kilo vis. Die brasems trekken zich dus niets aan van die duikende zwarte watervogels. Misschien juist worden ze wel aangelokt. Ik zit daarna nog dik een uur lekker in het zonnetje en wissel om de twintig minuten van kleur wafter. Zo ook breng ik dan wat voer met de korf. En niet altijd is de worm verdwenen of half opgevreten. De vis is nog niet loss dus. En dat zal nog wel even duren want na het weekend keldert de temperatuur weer naar beneden. Volgende week met de VethsVK vissen we de eerste wedstrijd van zestien stuks aan het kanaal door Voorne bij de Bibliotheek. Als het water zo koud blijft moet ik nog zien wat we gaan vangen..

Achteraf kijk je een paard in de kont zei mijn vader altijd maar we kozen toen voor schoonmaken voor de prijs. Toen 180,- aan uurloon tegen nu 693,- met die nieuwe trimmoter (622,-) en twee uurtjes werk. Krijg ik nog een beetje coulance van Bert en rekent die een uurtje werk. We kennen elkaar al ff we hebben op de zelfde middelbare school gezeten. En wat blijkt Peter de mede eigenaar samen met zijn broer van de Graaf heeft daar ook gezeten dus tijdens de lunch komen de mooiste verhalen los. De conciërge dhr. Mast, een oud bokser van twee turven hoog die altijd je schouder moest hebben. Kreeg je er weer onverwachts een beuk op. De klasse leraar bij werktuigbouwkunde dhr. Logeman in mijn laatset jaar. Als je daar je vijl verkeerd neerlegde had je ook een blauwe arm. Dhr de Beer van metaalbewerken de klassenleraar van mijn eerste jaar. Dhr. van Zurk die later schoolhoofd werd. Van Engels ben ik ff kwijt beetje dandy en die kleine dikke van wiskunde en oud militair de sportleraar die ik wel eens achter iemand aan heb zien rennen door de halve school. Ook zo de leraar van installatie technieken die wat elektro en loodgieteren wilde bij brengen. Jaartje scheepsbouwkunde erbij gehad en dat was wel leuk. Maar allemaal een markante figuren die voor de klas stonden en dat moest ook wel. Zou nu niet meer kunnen hoe het er in gepompt werd naar je examen toe.

Heb nog wat foto’s uit die tijd. Waren er open dagen dan moest je ook op zaterdag naar school en kwam je familie kijken hoie je het deed op school. Was ook voor nieuwe leerlingen te score voor de school. Zo ben ik daar ook beland i.p.v. van een theoretische opleiding als een Mavo toendertijd.

Was een leuke tijd, achteraf natuurlijk.

Elk jaar ging de hoogste klas naar van Leeuwen Buizen op excursie. Ik staat naast Eugene die kwam uit Zuid Afrika weet ik nog. Maar de rest van de namen weet ik niet meer wel de meeste daden…

Wel hier weet ik de namen van 1972 want die gelukkig in mijn fotoalbum toentertijd er bij gezet. Boven l.n.r. Peter Ekelo, Klasseleraar dhr. Logeman, Paul Wolf, Ikke, Paul Brink. Mike Snel, Frans van Roo, ??, Lex Stringa, .. Smit. Dick Fransen, Peter Lelieveld, Leen .., Gus van Werkhoven, Martin de Jong, Goof Peters. Rondleider, Arie Havelaar, Willy Uiterlinden, Kees .., Dick Lutke Schiphol, George Reppel, Rudi Verschoor, Rondleider

Maar we dwalen wat af. Het was ook zo gezellig en gelijk vertrouwd met al die oude verhalen. Afijn ik ben hier dus weer en dit keer wordt de gehele trimmoter vervangen.

Met de heftruck wordt de Buster binnen gebracht en de nieuwe trimmoter ligt al klaar. Dan zegt Peter dat die een andere klant heeft met hetzelfde probleem in de haven. Als ik hem start doet de trim moter het prima en wil de eigenaar een stukkie varen dan doet die het niet. Om gek van te worden. Toch zeker gelijk twee trim motoren besteld en wat korting gekregen zeg ik dan. Jawel zegt die dan ik wel maar mijn klanten niet zegt die dan lachende. Ja daar ben ik eerlijk in en geef em eens ongelijk. Ben zelf ook ondernemer geweest en kan me daar wel in vinden. Dat Dordse recht voor zijn raap mag ik wel.

De aansluiting is de kleuren volgen en natuurlijk het touwtje van Bert. Die knoopt die aan het uiteinde zodat zo dadelijk de kabeltjes weer terug getrokken kan worden door het doolhof onder de kap.

Ik dacht die trimmoter kan je er zo opschroeven maar dat valt tegen. Je kan er niet bij zegt Bert en alles moet er weer onder uit.

Wat ik vreemd vindt is dat de kleur niet de Yamaha kleur is terwijl aan de doos is te zien dat die toch echt bij Magazijn Yamaha vandaan komt.

Alles zit erbij maar de pakking, de rubber ring is veel dunner dan de originele. Die ziet er nog prima uit dus die vervangen we niet. Het witte pijpje is alleen witter en gaat er wel in. De olie vervangt Bert wel en dan kan de nieuwe spoel er weer op worden gemonteerd. Alles wordt uitgebreid getest en werkt weer prima. Net als vorige keer trouwens maar hoop nu wat langer ermee te varen.

Het terug plaatsen is snel gedaan. En met dat handige trucje van het touwtje gaat met zijn tweeën dat ook gemakkelijk . De ene duwt en begeleid terwijl de ander zachtjes trekt.

En dit moet ik niet vergeten. Ik heb het je vast verteld vorige keer zegt Bert dan. Maar met een schroevendraaier kan je de moter handmatig laten zakken. Omhoog met de hand dat is wat zwaar want de moter weegt zo’n 170kg.

Je ziet dat Bert alles op orde heeft. Ik moet er nog meer hebben zegt die dan. Die van dit jaar hangt er ook niet bij. Hij gaat toch dit jaar met pensioen maar of die dan helemaal stopt is nog niet duidelijk. Wat moet ik dan heel de dag thuis doen zegt die dan. En terwijl de mannen gaan lunchen neem ik een bak koffie en komen die verhalen los van onze schoolopleiding op de Reeweg. Wat een leuke herinneringen hoor ik daar weer.

Als ik naar de poort loopt langs het Wantij. Het is één van de laatste windstille dag met heerlijke temperaturen. Had op het water moeten zijn. Morgen zeker alles eventjes uitproberen.

Want vanmiddag zal daar niets meer van komen. Voordat ik thuis ben zal het te laat worden.

Tis weer snel gepiept en ik hoop dat het euvel is verholpen. Want het zijn aardige gasten daar in Dordt op de Staart aan het Wantij maar hoop toch eerst weer wat heerlijke vaaruren te maken.

Dus de volgende middag 14 november 2024 er eventjes in om te testen. Vindt vele scholen vissen en natuurlijk laat ik eventjes een shadje zakken. Ik vang nog een mooie dikke baars zeker een vijftiger maar lui als ik ben. Mijn landingsnet is nog ingepakt en pak em wel ff met de hand uit het water. Je snapt het al een autorelease. Alles werkt weer maar het weer zal omslaan volgens de berichten. Het wordt een stuk kouder en dat is geen ramp. Koud weer is er niet wel slechte kleding zeggen ze dan maar het word nat. Heel nat en harde wind en dat is een stuk minder om op het Haringvliet te vissen.