Kan toch raar lopen

Tuurlijk zijn we er weer eind van de dag op 7 februari 2013. Heerlijk is dat even uitwaaien eind van de dag en leuteren met zijn allen. Het is een groot voordeel zo dicht aan de waterkant te wonen. Als ik aankom zit Leo er al en Jan staat op de andere Pier bij de vuurtoren en die krijgt gezelschap van Issa de Syriër. Ik ben nog niet uitgestapt of Anton en Isseth zetten hun auto ook op de parkeerplaats naast de mijne. Wordt dus weer een gezellige namiddag.

Aan gezelligheid zal het dus niet te kort zijn vanmiddag want alleen vissen vindt ik eigenlijk niets aan. Lekker klessebesse als oude wijven in een najaar zonnetje en zo af en toe een geintje tussendoor dat hoort er bij vindt de BassBuster. Hoe meer zielen des te meer vreugde zal ik maar zeggen

We sluiten aan bij Leo en het is beregezellig. Vooral als Isseth zijn shadje afgooit omdat ik in de weg zou zitten met mijn hengel als hij wil ingooien maar volgens mij waren zijn vingers zo koud dat hij de beugel van zijn hengel is vergeten open te zetten. Grote hilariteit natuurlijk dat de oudste crack van de punt en dan bedoel ik niet alleen zijn leeftijd want hij vist hier op deze stekken al minstens twintig jaar toch zo’n foutje kan maken. Een kapitale fout vindt hij want natuurlijk was dat zijn beste shadje en had er nog maar één en is flink shagereinig ervan en blijft me de schuld geven. Dat is natuurlijk benzine op een vuurtje gooien hier op de Punt en we liggen weer in een deuk met elkaar. En maak dan maar eens weer een nieuwe onderlijn met die verkleumde jatten. Als ik dan even later vast loopt en m’n LunkerCityShaker Silver Phantom een zout en peper variant van 4,5” met grote schoepstaart verspeel, dé shad van de laatste tijd die het goed doet en ook niet meer te krijgen in de winkel door vast te zitten staan we weer gelijk en fleurt hij weer en beetje op. Maar na een uurtje gooien met alle kleuren van de regenboog kunnen we niets registreren en Anton vertrekt naar de andere pier om Jan en Issa de Syriësche klusser te vergezellen

En dan heeft plotseling uit het niets eigenlijk want er is niet verandert aan stroming, dikte van het water (bruin), wind of waterhoogte heeft de magiër Isseth twee losse achter elkaar, eentje lost hij zelfs vlak aan de kant bijna aan de oppervlakte en zijn we weer allemaal bij de les. Komt er dan eindelijk weer een schooltje glasogen langs om te vreten. Geconcentreerd wordt er nu gevist en weer heeft de oude meester er eentje kunnen haken. Hij blijft omgeven door mystiek het bewegen van dat stukje zachte rubber maar wij hebben nog geen tikkie gevoeld en Isseth de fenomeen heeft al drie maal met een kromme lat gestaan en deze keer kan hij hem wel landen samen met Leo want niemand heeft hier van een landingsnet gehoord op de Punt. Daar hebben we het trapje voor totdat er natuurlijk iemand een keertje mis grijpt en zelf gehaakt wordt. Leed is dan niet te overzien want je shad samen gehaakt, je vinger met een boze snoekbaars van een beetje formaat dat wil je echt niet. Verdorie dat moet vandaag toch gaan lukken en ik doe er een veel lichtere loodkop aan van iets minder dan twintig gram met een veel kleinere shad de LunkerCityfire Perch 3.75” ongeveer 10cm. Daarvan pas een zakje gekregen of eigenlijk geruild voor een zakje SaltWterAssassin FireTiger van 17cm om te snoeken op het Spui of Oude Maas van Karel tijdens de studie voor vaarbewijs aanvullend. Kan nog net een dreg op maatje zes als je een wat kleinere haak in de loodmal legt als je aan het gieten bent. Eigenlijk gebruik ik nooit kleiner dan maatje vier als dreg maar ik wil nog wel wat actie in de staart houden zeker als ze het slecht doen en de dreg zover mogelijk naar achteren moet worden gezet

Moet ik natuurlijk wel lang wachten voordat ik eindelijk bodem voelt het is er aan de overkant loopt het talud van vijf naar twaalf meter en dieper, in de stroming loopt het zelfs naar twee en dertig meter naar daar is nu niet te vissen natuurlijk. Maar zo het gaat net en aan de binnenkant van de stroming en moet dat wel lukken. Hengel top laag houden zodat de wind geen vat heeft op de lijn, ingooien en de shad op het laatste moment afremmen zodat de lijn strak staat en lijn geven als die onder water is zodat de shad redelijk recht naar beneden dwarrelt en niet naar je toe komt het kan meters schelen naar de bodem toe en dat kan het em net zijn. Een oneffenheid op de bodem die je dan net wel haalt kan de sleutel zijn op succes. Met lichtere loodkop gooi je natuurlijk ook wat minder ver maar de shad bereikt dan toch eindelijk de bodem en maakt de eerste sprong en voordat deze de bodem weer aan wil tikken wordt deze opgevangen en tegengehouden voelend als gehaakt een natte zak. Doods maar ozo bedrieglijk de laatste tijd alsof je vast loopt in vegetatie. Ik sla aan en sta vast op de bodem maar wegend vast. Er zit beweging in de dynema meer dan de eerste anderhalve meter FluorCarbn kan “veren” dus geen bodem. Joepie dat is vis beter nog dat is een mooie vis. Zo vast staan op de bodem dat doe alleen de wat grotere jongens en meiden natuurlijk. Uiteraard het liefst meiden natuurlijk want die worden het grootst. En dan komt dat dreunen, dat bekende bonken en de dril kan beginnen. Diep langs het talud verder naar beneden duikt de vis naar het diepe richting open water. Beukend op de top dreunend tot in het handvat, de slip giert het uit neemt hij meters lijn en we kijken elkaar gelijk begrijpend aan. We weten het allemaal dat wordt de mooiste van de avond. Heel langzaam win ik terrein en als ik eindelijk de vis van de bodem kan krijgen is de weerstand al snel wat minder in dit jaargetijde met dat koude water. Hij komt naar boven met nog enkele uitvallen naar de mosselbanken en op half water naar de meerpalen, ja die kneiters weten hoe ze zo’n vervelende zacht rubberen namaak visje smakend naar plastic moeten kwijtraken maar ik kan alle uitvallen prima pareren. M’n oude drie meter 40-50 grammer van Rozemeijer, een fantastische stok gemaakt voor de visserij op de Punt met de nieuwe Penn Atlantis 5000 want m’n Daiwa kloon van Spro had het begeven met al dat zoute water op de Gili eilanden worden weer tot het uiterste getest. Eindelijk voor mij een eeuwigheid natuurlijk, een genot, waar ons wereldje voor drie volwassen gasten weer tien vierkante meter groot maar in werkelijkheid nog geen tien minuten van je leven is kan ik hem naar het trapje dirigeren waar Leo al staat om hem te landen. Een vismaatje is nu goud waard en die ontvangt hem met open armen, met de bekende kiewgreep. Pffft, een dikke 70+ en na meten haalt hij net geen vijfenzeventig centimeter maar hij is zwaar, tonnetje rond en hoog gebouwd. Een prachtig exemplaar deze vis

En dan hebben we een prachtig uurtje richting de schemering en de oude meester is spek koper vandaag. Die is niet te stoppen en raar maar met zijn vis techniek een zwaardere jig kop heeft hij heel veel vals gehaakte vissen allemaal boven op de vis vlak voor de voorste pen van de rugvin. Je zou toch zeggen dat de haak daar juist zou afketsen op hun harde harnas. De vissen zouden toch niet verticaal aan het azen zijn op kreeftjes, krab of garnalen net als je zeebaars wel ziet doen op de Oosterschelde onder de Zeelandbrug

Ze zijn echt los die stekelige rakkers en wij hebben het geluk er op tijd bij te zijn bij dit schrans uurtje. Het vreetfestijn is begonnen het moet een school vissen zijn van grote omvang dus ze gaan al scholen vormen om over drie, vier maanden nesten te gaan bouwen en de eiren af te zetten om ze te laten bevruchten. De mannetjes zullen de nesten bewaken totdat de eitjes uitkomen. Die zijjn dan helemaal agressief en verjagen alles wat te dicht in de buurt komt. Maar goed dat er dan een gesloten seizoen is want het zou dan snel afgelopen zijn met onze hengelsport op deze rovers. Die pakken dan alles om te verjagen f op te eten natuurlijk en vang je zo’n oppassende DaddyZander weg vanaf zijn nest zijn alle nakomelingen verloren. Deze school zijn allemaal vissen van ongeveer hetzelfde formaat, dezelfde jargang dus allemaal rond de zeventig centimeter tonnetje rond van de kuit of hom. Ze gaan dus al paren vormen en samenscholen en als dan zo’n groep de haven aandoet om te vreten, het liefst natuurlijk dat er net te weinig aasvis is en voedselnijd ontstaat kan je een hoop lol beleven

Maar vandaag is ook Isseth los en niet bij te houden de Hans Kazan van de Punt. Wat die met een shad kan doen is ongelofelijk en dat laat hij vandaag even zien. Weliswaar zijn de meeste half water gelost denk dat hij negentig procent van de vissen halverwege kwijt raakt. Soms zit het dregje dan ook maar net in de lip van de vis. Maar het trapje is vandaag weer veelvuldig gebruikt en dat is alleen maar positief, eindelijk ze doen het weer vanaf de kant en dat is fijn zolang het zo blijft waaien. Want het is al weken dikke wind, sneeuw, vriezen, hagel en vooral onstabiel weer en dat is de belangrijkste factor denk ik. Kantvissen is fantastisch zeker in deze groep maar Ik sta te trappelen om de Buster uit te laten.