PerchNation 2025

Want we beginnen twee uur eerder dan geplant. Omdat het vandaag tropisch warm gaat worden en men daar rekening houd voor vissen en hengelaars. Het gaat dik dertig graden worden en dat is voor beide niet fijn.

Als we de Haringvlietdam over steken zien we de molens tergend langzaam draaien van Oost naar ZuidWest. Zo snel draait de wind en dat is niet zo’n best voorteken. Wel de wind uit ZW maar we hebben liever voor goede vangsten een paar dagen stabiel weer.

Het is stil bij de helling. Er staan maar twee botenwagens op de parkeerplaats met kentekens van onze zuiderburen. En een busje waar ze nog in liggen te slapen.

Maar dat zal hier vanmiddag drukker zijn.

Tegelijkertijd trailert er ook de nieuwe generatie vissertjes. Ik had dezelfde leeftijd toen ik begon met vissen op snoekbaars met mijn Ome Jan uit Muiderberg. Liepen we zo uit de achtertuin de straat op naar het botenhuisje. We haalde de Buitenboord motortje er uit dat kon nog allemaal. Er hingen een paar wasmachine trommels aan de steiger met de aasvisjes. Nog een paar bijvangen met een kruisnet en een paar honderd meter uit de steiger op het IJmeer vissen tegen het talud aan van die diepe zandgaten. Dat zand was nodig om Almere op de kaart te zetten.

Eén van de mannekes kan al varen zodat Paps de hengels klavisklaar kan maken. Mooi is dat toch.

En achter ons wordt het al druk met trailers. We zijn precies op tijd voordat de beter stekken bezet worden. Het zal toch taai worden denk ik zo met dit warme weer de baarzen te vinden en te foppen. We gaan het zien. Oderweg naar de stek om zes uur krijgen we ons teamnummer door en moeten dat op onze badge schrijven. De wedstrijd is begonnen.

Het is een baars wedstrijd en die zoeken we dus. En op deze uitgelezen baars stek waar ik eigenlijk nooit een snoekbaars vang ik er nu eentje. Wel roofblei is hier te vinden. En uitgerekend pak ik nu een snoekbaars op een halfwater lopend plugje. Hoe bestaat het.

Maar even later is het wel raak en pak ik de eerste baars. We doen dus mee en de nul ie er vanaf. Een hele verademing gaat er door de boot. Zo’n eerste vis is altijd een momentje. De eerste 45cm is binnen.

En even later pak ik er weer eentje van 33cm. Dat gaat lekker zo.

Zo af en toe spartelen de vis zo erg dat ze bijna over de rand heen springen. Tis soms niet anders en moeten er twee handen op de vis om em tegen te houden op die gladde meetlat.

Je weet gelijk wanneer er een roofblei op klap. Die dreunen zijn herkenbaar. Kei hard zijn die. Zo nu en dan voel je een tik dan slaan ze eigenlijk de vis uit balans en pakken hem (nu de plug) dan frontaal. Daarom zijn die dreunen zo hard op je hengel. De lichte Godfather Parbool 14 grammer slaat dan bijna dubbel. Heerlijke drill natuurlijk maar voor vandaag de verkeerde vis bij de wedstrijd van PerchNation. Die moeten we vanmiddag of morgen vangen voor de tweedaagse wedstrijd bij de Roofmeister.

Toen we ons inschreven hadden we ons al aangemeld bij de Yamaha Pro Fisching Cup van Sjoerd van RoofMeister. Daar doen we al vanaf de eerste keer dacht 2020 aan mee. Waarom doet je niet aan allebei mee stelde Freek Schoonderwaldt toen voor van PerchNation. Ja niet eens aan gedacht en zodoende hebben we vandaag twee wedstrijdjes te vissen en morgen dus eentje afmaken.

We gaan best lekker vanmorgen want na anderhalf uur komt onze derde baars al in de boot kijken voor een portretje.

In twee uurtjes tijd is onze kaart vol en de kleinste is 33cm. Nu moeten we proberen grotere te vangen.

De bevestiging krijg gelijk na inzenden zodat we de gevangen baars even bij kunnen laten komen in het landingsnet en vervolgens na goedkeuren laten we hem of haar zwemmen.

Met tot nu toe 45+33+48+38+38= 202cm zien we ons nog niet in de top drie staan.

En vanaf acht uur tellen de vissen ook mee voor de andere tweedaagse wedstrijd van de Roofmeister de Yamaha Pro Fishing Cup dus drie keer alles op de foto. Dat loopt door elkaar heen en met die spartelende rakker in je hand haal je dan wel eens wat door elkaar.

En met die vier centimeter upgrade staan we in de top drie. Hoe is dat dan. We zijn reuze blij natuurlijk. En zoals het nu loopt moet het raar lopen willen we niet nog een grotere baars vangen als die n u 37cm

Maar de aanbeten worden steeds spaarzamer. En de stroom begint helemaal weg te vallen op het Spui. De volgende baars is gelijk aan de vorige qua formaat. Dat is jammer.

Op het Spui stroomt het eigenlijk altijd. En het wordt dan wel rap minder maar ineens is het de andere kant op. Dan komt het water van de Oude maas af en we in gelijk dat er heel veel vuil, plantenresten meekomt. Het water is ook donkerder van kleur en we weten dan dat het taai gaat worden op het Spui om die gestreepte ridders, de rakkers te vinden en te foppen..

Het Haringvliet is geen optie daar is het druk, heel druk nu in de vakantietijd op zaterdag. De ene scooter na de andere krijg je dan om de oren. Dan ben je een mooi mikpunt voor ze om een rondje te maken.

Zolang de stroom er nog niet echt in zit gaan we een stukje trollen en nemen een broodje. Ff pauze dus.

Maar we kunnen ze niet meer vinden. Naar de Oude maas heeft geen zin aan het vuile water te zien wat er vandaan komt. En op het Haringvliet heel veel waterscooters richting Hellevoetsluis. Dan besluiten we maar richting Haringvlietbrug te gaan vissen.

En met terug varen naar de monding van het Spui aan de kant van het Haringvliet komen we onze vriendjes weer tegen. Die zitten in de dubbele cijfers met zanders vangen. En terwijl we naast ze liggen hoe het gaat krijgt één van de mannen beet. De andere pakt gelijk het schepzakske terwijl de andere de vis drilt. Het manneke hangt in de hengel dat is en flink gewicht wat aan de andere kant niet wilt meewerken. Wat een gaaf gezicht is dit dan. Leuker dan zelf een aanbeet krijgen en drillen. Maar jammer genoeg vlak voor het landingsnet wordt de vis gelost. Lijnbreuk. Ze zitten zonder verstevigde onderlijn immers op snoekbaars te vissen met FluorCarbon. Dit is niet de eerste snoek horen we dan. Die zijn dus ook los op het Spui.

We krijgen nog wel aanbeten maar die blijven niet plakken. Als je maar in de buurt van zo’n drek komt met je kleding of erger je handen is het “hangen” en zo nu en dan krijg je er een keiharde aanbeet op en dan niet de inhaking. Onbegrijpelijk.

We gaan op ons dooie gemakje weer naar huis. Morgen moeten we weer aan de bak. Snel alle accu’s weer opladen. We proberen het nog eventjes in het vuile gat bij Nieuwendijk op het Haringvliet tot aan de Hitterse kade maar daar krijgen we helemaal geen aanbeten. Een prachtig stukje om te vissen maar het is laag water en warm. Misschien is dat het euvel. Ook bij Stad aan het Haringvliet tot aan de de molens en ook niet rondom Middelharnis. Alhoewel bij de gele ton toch nog een paar lossers. Een aanbeet en de vis komt een metertje of wat mee en schiet toch weer los. Snoekbaarsjes. En een vijftig meter verderop zien we een paar bellyboters en kanoërs vissen. Morgenochtend als we hier weer traileren hier op deze sterk maar eens kijken nog we een glasoog kunnen foppen voor de wedstrijd van Roofmeister. Wij gaan naar een koude klets.

Als we dan weer kijken op de ranglijst zien we dat we zijn ingelopen in het laatste half uur door verschillende teams en we zijn dus zesde geworden. Niet slecht dus voor de eerste keer meedoen. Een jaartje niet kunnen roofvissen met de Buster. Komt omdat de boot net klaar was voor de strijd. Robert Grinwis bedankt voor de scheurtjes lassen in je weekend. We hebben net op tijd weer de accu’s terug kunnen plaatsen en opladen om mee te doen.