Wat een geluk, gaat een staatslot halen

We kunnen het nog een keertje proberen zegt Leo met mijn kunstaasredder. Die heeft een zes meter lange vaste stok tot zijn grote vriend gemaakt. Het topdeel vervangen door wat weerhaken. Daarmee struint die regelmatig met laag water de kant af op ons snoekbaars stekkie voordat die begint te vissen. Regelmatig vissen daar vakantie gasten etc. en die lopen nogal eens vast tegen onze kant van het talud. Vooral bij schemer worden en donker. Dan vist Leo ’s morgens de shadjes van de bodem en vult zo zijn kunstaasdoos weer aan.

Dat is goed zeg ik dan. Want heb dat kameraatje al opgegeven na jarenlange dienst (2014) toen die dezelfde een Tough 8000 verving. Ik was gek op dat type digitaal compactje schokproof tot twee meter en kon 10 meter onderwater filmen en fotograferen. Al ver voor het millennium zat die elke vakantie in mijn fototas. Leo heeft nog een ankertje en de mijne gaat ook weer mee. Twee hengels met dreggen en we gaan op pad.

Het kameraatje zag ik nog geen een meter uit de punt van die steiger naar beneden vallen. Maar met het schepnet waarvan de steel vijf en halve meter is en met de aasredder van Leo halen we net de bodem. Daar voelen we dat het dan heel stijl naar beneden loopt. Ik denk dat die Olympus Tough 830 langs het talud naar beneden is gegleden want met de hengels en het loodje met extra dreggen vangen we van alles maar geen fototoestel onder de kant.

Zelfs een zwartbekgrondel tussen de netten, touw en mossels en weet ik al niet meer komt boven water. De haven moet hier dus ook er mee vergeven zijn. Vandaar dat de snoekbaarzen en aanverwanten predators ook hier ’s avonds in de haven te vinden zijn. We gaan gooien na de lootjes met de hengel met de ankertjes. Jullie gooien veel te ver zegt de wat we later begrijpen de vader van Harold de duiker.

Naast ons is Harold bezig met zijn vader aan zijn boot. De dieptemeter is losgeraakt. Harold is professional duiker en heeft opdrachten als zioek en bergen volgende week van een anker op de Noordzee. Leo is de beroerdste niet en vraagt of Harold misschien beneden gelijk naar dat kameraatje wilt zoeken. Ik kan niet duiken krijgen we te horen want heb geen loodgordel bij me. Maar zegt zijn vader ik heb wel een idee. Wat heb je er voor over als ik die vindt. En van het één komt het ander dat als de klus is geklaard aan Harolds zijn boot hij toch een poging waagt. Maar hij komt niet bij de bodem het is er dik vijf meter diep ook niet met één loodklomp. Wacht maar zegt paps ik heb een idee en komt even later terug met een zware flens. Knoopt er een touw aan en laat die zakken naast de steiger. Nu kan Harold zich naar beneden trekken en komt eigenlijk gelijk weer boven.

Met in zijn hand een spelende blauwe Olymus. Blij dat we zijn op de stijger. Je had hem nooit gevonden zegt die want het lag tussen drie stenen in. En precies een halve meter uit de steiger daar waar ik em had laten vallen en hem naar beneden had zien zakken. Had de paps van Harold toch gelijk toen we die ankertjes naar het diepe stonden te gooien.

Ik heb precies de zelfde zegt Harold alleen in een rode kleur. Een wereld ding en dat klopt wel en nu bewezen. Na een week in het water te hebben gelegen komt die spelend boven. Nog nooit de rubbers vernieuwd en gaan de luikjes bijna dagelijks open om de foto’s er af te halen en de batterij op te laden.

Wat blij ben ik er mee. En wat zal Silvan en John ook blij zijn want ik denk dat de foto’s er ook droog van af zijn gekomen als de elektronica het nog doet. Wat rekenen we af vraag ik dan en Harold zegt zo dadelijk een frietje bij de Stelle is prima. Wat een mazzel heb ik dan weer dat er juist een reparatie is waar mijn kameraatje in het water is gevallen. En dat Harold wel eventjes wilt kijken met zijn onderwater lamp.

We pakken in en vertrekken want Monica heeft het eten klaar staan. Harold moet samen met zijn vader maar genieten van Cafetaria de Stelle. Leo moet er om lachen in de auto. Wat is er vraag ik dan. Nou zegt die het is ook nooit saai met jou op pad. Er is altijd wel wat met jou als we op weg zijn er geburen altijd de vreemdste onverwachte dingen. Daar heeft die wel een beetje gelijk in. Ben ze ook gaan noteren..

En dat reddertje wat er dus al jaren aanbungeld. Dan heb je die nodig en het doet het gewoonweg niet. Hoeveel mensen ik al heb uitgelegd wat het is en wat het moet doen. Ontelbaar.

Eerste foto is nog wat wazig omdat alles is beslagen. Kamera komt van de koude bodem af en moet even aklimatiseren. Maar even later werkt die dus weer primadelux. Nu hopen dat alle compartimenten van de kamera het hebben overleeft maar ik denk dat ik alle mazzel van de wereld heb vandaag. Maar langs de sigarenboer voor een staatslot.

De verloren foto’s

Reactie’s