Buckaroo’s naar BearLake

We hebben morgen de hele vijver wat rood is, het rode rondje wil ik zelf gaan zitten omdat ik de enige ben met de vaste stok.. kan ik mooi vooruit vissen en in de kant.

Maar het verkeer is een stukje drukker geworden dan voor het Millennium toen ik zo af en toe een bruidsreportage voor mijn maatje John Foto Nispeling deed. Reed ook in een heel andere auto en negen van de tien keer midden in de nacht. Deed ik er een dik uurtje over maar dat kan nu niet meer.

Als ik aankom verwelkomt Arno me en heeft het laatste stukje appeltaart op de houtkachel gezet dan is die lekker warm. Heerlijk zo’n verwelkoming.

Ik kan nog net aanschuiven bij Marcel, Mike Kees, Nico en René met mijn stuk appeltaart.

Terwijl de rest aan het opbouwen is van hun visplek. Ik denk dat ik weer links gaat ztiten op dezelfde plek als de vorige keer toen nog met Theo. Daar is de meeste ruimte en kan ik wat leren van Peter en Piet.

En terwijl ik mijn spulletjes uitpak zitten ze naast me al glijk lekker te vangen. Dat belooft wat voor vandaag.

Ik moet nog eventjes wachten op mijn eerste vis maar dat ben ik wel gewent naast die toppers naast me. Die kan je toch niet bijhouden. Daar doet ik dit pelletwaggler vissen te weinig voor en deze gasten vissen er wekelijks op. Alles moet tot in de puntjes kloppen wil je die mannen kloppen.. Net als verleden zaterdag bij dat streetvissen. Leuk om mee te maken maar dat is weer een aparte discipline in de hengelsport. Dat moet je tot in de finesse beheersen wil je medoen om de prijzen.

En Marco wil wel ff een plaatje schieten van mijn eerste vis van vandaag.

Voor mij duurt het even. Naast me aan deze kant door Peter, Piet en zijn maatje wordt goed gevangen. Daar is het ingooien en je hengel goed vast houden anders ben je die geheid kwijt. Voor Marco en mij is het probleem dat we tegen de wind onze parapludobber net niet tegen het eiland aan kunnen gooien. Net als de pellets die we schieten. Die komen een meter van het eiland terecht en de vissen zitten echt onder dat eiland. Hoe dichter je erbij kan gooien des te beter het is. En als dat trio aan deze kant eenmaal de vissen erop hebben zitten op hun stek door gezamenlijk continue pellets te schieten dan blijft er voor de rest weinig over om te vangen zeker als je niet precies kan gooien tegen dat eiland aan. Maar toch dan de volgende is een spiegelkarper.

Dan ook eindelijk pak Marco naast me ook zijn tweede vis. En die past maar net in zijn netje. Wat een gigant van een graskarper.

Ik ben anders gaan vissen. Met een zwart balletje als dobber de vorige keer gekregen van Peter in de Campinavijver waar we ook met wind verder weg moesten vissen. Dat balletje genaamd “Zinkende Boldobber” zakt ook langzaam door de waterlaag heen. En dat gaat beter maar het lukt nog niet mijn pellets een metertje verder te schieten. Wat jammer dat je hier geen eigen pellets mag gebruiken. Heb in de auto nog een emmertje 8mm pellets staan. Die zouden het wel halen met deze zucht tegenwind.

Aan de overkant aan de andere kant van het eiland bij Arno wil het ook nog niet lekker gaan. Hij krijg wel beet maar kan ze nog niet vangen. De eerste komt met een beetje hulp van een local die hier dagelijks vist. Maar na het broodje bal vangt die de ene na de andere karper. Op twee stekken, voerplekken gemaakt vier meter uit de kant vangt die het snot voor de ogen.

Want dit formaat vissen op de vaste stok dan kan je aan de bak.

Dan gaat er de toeter. Schaften. Dus alle hengels uit het water. Niet er in laten liggen want dan ben je na de lunch uitgevist. Hier op BearLake is het altijd een broodje cholesterol verbeteraar eeuuhe bal. Broodje tennisbal zonder boter dus dan maar mayo er op met een beetje mosterd voor de smaak.

Zo ff pauze en een gezellig praatje met warme hap. Dat heeft Arno weer goed geregeld. Met zo’n breake ziet je mekaar tenminste even en komen de verhalen los. Maar niet lang hoor er is visdrang onder de mannen.

Omdat ik mijn pellets niet bij dat eilnd kan schieten gaat ik de middag beginnen met de method. Op de bodem gaat ik ze zoeken. En waaremple gelijk heb ik er een goede vis aan die ik verspeel. Dat is lekker en Marco die dat ziet komt ook een method met wat voer bij me halen.

Maar ik krijg nu wel na vijf minuten beet maar ook veel lijnzwemmers. Ook als de method onderweg naar de bodem is net voordat die dan neerploft heb ik al rukken aan de lijn. De vis zit gewoon half water tot een meter boven de bodem.

De top staat niet stil. Onderweg een paar rukken en als de bodem is bereikt duurt het even voordat het is gevonden en dan vallen ze waarschijnlijk het voer in de method aan. Ze slepen er zelfs mee. En als ze de pellet hebben gevonden dan schieten ze los. Wordt er gek van.

Marco kan er wel eentje foppen maar die is om een werploodje gevraagd. Dus zonder voerkorf vissen en een 20gram loodje met pellet en dat werkt dus wel.

Denk dat ik zo toch maar weer die zinkende bal er aan doet. De vis ziet zo te zien een dikke meter boven de bodem aan de aanbeten te zien met de method.

Rechts naast me ziet ik zo nu en dan een stofwolk van een vis die schrikt als daar mijn method per ongelijk valt bij het inhalen van een vis. Een meter verder steekt wat onkruid over het water en daar gooi ik wat balletjes method voer. Het zijn twee mm pellets met wat zoetstof. Daar gaat ik zo dadelijk de method bijleggen.

Maar dan krijg ik een tip van de vismaat van Peter. Nu is het zo dat altijd rondom Peter het op de Kalverstraat lijkt. Wat een volk komt daar dan kijken soms drie rijen dik. Die ziet dat ik met een Parapludobber vist een creatie van Peter die ik al drie jaar mee vist. Je moet een paddestoel of parachute dobber hebben die is twee gram zwaarder en dan kan je wel tegen dat eiland vissen. Die gooit net een dikke meter verder.

Ik dus naar Peter en die is zo moeilijk niet. Ik krijg zelfs er eentje uit zijn eigen wedstrijd doos. Moet wel even geduld hebben want die drilt net een grote vis. En als die dan weer ingooit en mijn onderlijn wil pakken is die weer bijna zijn hengel kwijt. Dat gaat er achter mekaar door. Deze Paddestoeldobber is net wat zwaarder dan mijn paraplu versie en dat merk ik gelijk. Ik haal nu makkelijk het eiland en kan veel preciezer gooien. Nu nog mijn 6mm pellets er zien te krijgen.

En jawel hoor bij de derde worp een aanbeet uit het boekje. Mijn pellet en dobber valt pal naast dat hoekje van het eiland. De lijn onder de dobber valt gestrekt en zakt naar beneden en bij mijn strakke lijn verdwijnt eigenlijk gelijk mijn dobber met een ruk en ziet ik de lijn zich direct strekken. Nee klieven door de waterlaag. Wat een heerlijke aanbeet. En die vismaat van Peter legt het gelijk vast. Ben zo blij als een kind met kerstmis maar dan verspeel ik de vis toch nog halverwege de drill. Maar we hebben de foto’s nog hoor ik dan.

De volgende laat best lang op zich wachten en dat hkomt gewoon omdat ik mijn pellets niet op de goede plaats kan krijgen een metertje verder dicht tegen dat eiland aan. Ik leg een tweede hengel neer drie meter van me vandaan vlak uit de kant. Heb er al wat voer gegooid want dat heb ik nu toch. Met de Method verder weg in het diepere gedeelte wil het niet lukken. Maar onder mijn kant heb ik gelijk continue lijnzwemmers. De aanbeet kan niet uitblijven. En jawel hoor daar gaat de top en hengelsteun met een vaart naar links en de baitrunner geeft netjes lijn af.

Dan vang ik er dus twee kort achterelkaar. Laat de ene weer zwemmen en de method hengel knalt naar links. Wel op de baitrunner gezet en die vismaat van Peter wil dit wel vastleggen. Bedankt.

Het gaat eigenlijk hardstikke goed nu met de method vlak aan het kantje. Die vissen zijn natuurlijk gewent dat einde van de dag iedereen zijn overgebleven aas en voer er in kiepert na de visdag. Heb het al eens eerder verteld dat de kinderen van een commercial vijver in Engeland zien doen dat die einde van de dag pas gingen vissen en zomaar een meter uit de kant hun aas lieten zakken.

Marco is eventjes naar de overkant achter de vaste stok van Arno gaan zitten. Die heeft vanmiddag niet stil gezeten. Wat een aantallen heeft die gevangen op het elastiek.

En ook naast Arno hebben Mike, René en Marcel een prima dag beleeft met grote aantallen karpers.

Wat goooeeed, deze keer hoeven we niet zelf te BBQen maar wordt het gedaan. Dat is een hele verbetering.

Ik heb me weer heerlijk vermaakt met de Buckaroo’s. Wat een fijne dag weer. Bedankt Arno voor de organisatie van dit alles. Was weer tot in de puntjes geregeld. Alleen jammer dat je de auto niet van het slot kreeg en zo lang moest wachten op de ANWB.

Lekker hoor een setétje, worst, karbonaadje, hamburger en een speklap met brood en wat kruidenboter met salade. Dat is een prima afsluiting van deze dag.

Wat een soft. Arno en Marco rijden als laatste weg en ik ziet thuis pas de berichten. De auto gaat niet meer open. En dan duurt wachten altijd veel te lang.

Gelukkig, wel gelukt maar wel drie later thuis.