We komen 3cm te kort..

Zoals te lezen was ik was er nog niet verliefd op geworden zal ik maar netjes verwoorden. De andere disciplines van de hengelsport spraken me meer aan zal ik maar netjes zeggen. Maar sinds ik met Wim van Amen deze tak van de hengelsport beoefend gaat is de charmes steeds meer waarderen. En als dan de resultaten tegen over de mede hengelaars zienderogen verbeteren krijg je er vanzelf meer zin in. Was op 26 juli 2014 dat ik me voor het eerst er in verdiepte dat vissen met je aas aanbieden op 30cm boven de bodem ( https://bassbuster.nl/2014/07/26/dropshot-workshop/ ) bij een workshop bij de Catfish in Hellevoetsluis. Het was niet helemaal mijn dingetje. Dat hoofdzakelijk pielen op kleine vis. Dus de spullen liggen al dik een decennium in de kast te verstoffen.

Ik ben geboren in de vogelbuurt op de Bankastraat maar datzelfde jaar al verhuis naar de Willem Barentzstraat in de wijk Zeehavenlaan. Dan kon mijn vader al wandelend naar zijn werk bij Fokker. Kan me herinneren als ventje moesten we nog jaren lopen naar de Noordendijk t.o.v. het energie gebouw daar zat dan onze dokter. Drie jaar later verhuisde we naar Dubbeldam en zaten we daar als eerste midden in de polder de Lijsterbesstraat. Ons rijtje was als eerste bewoonbaar. Dan zag ik mijn vader nog in het donker naar zijn werk rijden op de brommer. Dat lichtje zag je de gehele Oudendijk gaan tot aan de kruising Stevensweg. Alles was nog weiland. Dat was natuurlijk een heerlijke tijd om daar op te groeien. Hier op de Staart dat kende ik ook wel met later vriendjes die er woonden van de middelbare school. Maar er is best wel wat veranderd in die veertig jaar. Toen was er één straat dacht ik.

We horen dat de beste stekken buiten het parcours liggen op de scheiding Wantij en Beneden Merwede.

Ik herken alleen nog de structuren. Maar blijft het dan ook bij. Daar bij die nieuwe brug aan de overkant had je eigenlijk maar één straat. Weet nog dat er een vriendje van school woonde die kon verschrikkelijk goed tekenen en schilderen. Ik moet nog pentekeningen van inkt van hem hebben die ik als kado kreeg. En zo mijmer ik hier verder terwijl Wim al een eindje is doorgelopen en met een paar hengelaars staat te praten.

Als we dan twee mede vissers ontmoeten die ook aan de vroege kant zijn dan nemen we wat tips door. Ze komen uit Dordrecht dus voor ons een prima gesprek. Ze vissen altijd aan de andere kant van Dordrecht aan de Biesbosch zijde. Dat ken ik nog wel van voor het Millennium toe viste ik daar met HSV Sterrenburg op de Zuidhaven, Oosthaven en naast het pondje met toestemming op het land van een boer. Roofvissen als wat we nu doen kenden we toen nog niet.

Nog even de hengel uit de auto gehaald en met deze wind of beter bijna geen wind haal ik denk ik makkelijk het talud.

Maar dan gaan we richting Wantijpark waar we ons moeten aanmelden. Laat dat nu zijn op het terrein waar ik mijn moter van mijn bootje altijd een beurt laat geven door Bert Welgraven. Zat is de klas bij me en telijkertijd zijn diploma gehaald en is toen hier gaan werken. Volgend jaar gaat die met pensioen dus waar kon ik de Buster beter brengen voor onderhoud. Denk niet dat die thuis kan zitten dus volgend seizoen kan ik wel weer een afspraak maken.

Dit is de prijs uitreiking van HSV Sterrenburg na gevist te hebben op die vlotten. Van die gasten heb ik dus leren witvissen.

Het is vanaf negen uur inschrijven en we starten om tien uur.

Het is een gezellige boel binnen en terwijl Wim koffie haalt gaat ik in de rij staan. Daar staan ook bekenden van vorige wedstrijden uit Geertruidenberg en Utrecht. Als Wim dan het meetlint laat zien. Heeye dat is makkelijk met schuiven kan je de vis langer maken. Dat kan niet de bedoeling zijn. En Sjoerd van Sportvisserij Zuidwest Nederland moet er om lachen dat wij dat weer hebben. We krijgen gelijk een nieuwe. Dan moeten er nog drie teams komen en wordt er buiten rond gelopen. Misschien lopen die nog buiten en weten de procedure nog niet. Dan komen er nog twee op de fiets en gaan we door zonder twee teams die niet zijn komen opdagen. Dat is jammer want ze hebben nee moeten verkopen om nog mee te doen. Dit is de laatste wedstrijd om je te kunnen plaatsen voor de nationale titel. 48 teams dus aan de start.

Dan na nog een briefing gaat nu niet bij het groot hoofd in de Merwede vissen want dan kan het een dure dag worden. Er is een stukje water waar er niet mag worden gevist en dat is zo’n vijftig meter Kade voor het Groot Hoofd. Dat is van rederij Klop en daar wordt dik gecontroleerd door onze vrienden BOA’s. Wees dus gewaarschuwd en de controleurs zullen daar continue aanwezig zijn ter assistentie want ben je er niet bekend dan is dat verleidelijk op dat mooie stukje je kunstaas te leren zwemmen. Rustig aan jongens door e poort en als iedereen er door is gaat pas de toeter om ongelukken te voorkomen. Het filmpje staat weer op Fb.

Wij hebben niet zo’n haast. Trouwens onze spullen liggen nog in de auto en gaan die nu ophalen. Alles omhangen en zo van dat neem ik toch maar niet mee en dat wel. Daar zijn we nog niet helmaal in bekend. Het is voo mij nog maar de vierde keer dat ik dit doet en twijfel nog overal aan. Zal ik dit mee nemen of dat en tenslotte gebruik je nog geen tien procent uit je tas. Als we gaan wandelen zien we niemand meer. We lopen om het haventje heen waar ze zitten te witvissen richting de rivier waar we onze zinnen hebben op gezet. Stromend water dat willen we zien als dat er is. Maar we horen dat het net hoog is geweest en nu naar laag gaat. Dat ziet je ook aan de kanten er is al snel een dik meter verschil.

In dat haventje kan je door de schuine kant eigenlijk niet vissen maar als we aan het einde zijn opper ik om het toch ff te proberen. Het stikt natuurlijk van de aasvis in de haven. Net als thuis in Hellevoet maar moeilijk om er een predator te vangen. Die zijn helemaal vol gevreten. Ik gooi met een 8cm shadje en loodkopje 10gram maar veel te zwaar voor deze ondiepe stuk. Wim is nog bezig om er wat aan te knopen en ik vraag heb je een blinkertje of zoiets voor me.

Ik dacht aan een kleine lichte APS want daar heeft Wim een kist vol van maar krijg een kleine Meps van een paar gram. Ik knoop dat er aan en het gooit amper twaalf meter ver weg. Ik laat het naar de bodem zakken en tik het weer omhoog en wil het gaan inhalen als ik vast loopt. He, verdorie maar dan herken ik dat natuurlijk en slaat ferm aan. Wat er dan gebeurt is fenomenaal. Het veranderd allemaal in een rustig stukje water in dit uithoekje van de haven in een orkaanische storm. De vis ramt gewoonweg door het smalle stuk heen naar de overkant. Gelukkig heb ik hem op de hengel eigenlijk voor op de rivier. Had ik die aan mijn dropshot dan had ik geen schijn van kans gehad. Het is eigenlijk over kilt waar ik hiermee staat te vissen. Maar de vis giert door de slip heen weer de haven in onder de vlonders door en ik steek mijn hengel diep in het water hopende dat de gevochten lijn niet de steigers onder water raakt of een bootje.

Wat een geweld en dan eindelijk na zeker vijf keer de kuierlatten te hebben genomen onder de steigers en boten door kan ik met heel veel druk de vis onze richting heen trekken. Twee keer duikt die nog langs het net wat Wim wil scheppen en daar gaat die weer meters lijn nemende. De drill is fantastisch maar je staat doodsangsten als die weer onder de steigers verdwijnt als je wilt die vis netten. Wat een sensatie. Maar eindelijk is die de sjaak en kunnen we meten en fotograferen. Met de kiewgreep heb ik de vis in bedwang maar die blijft spartelen en die klappen rammen door tot in de schouder. Nee die is niet blij. Snel op de meetlat en dan moet ik em omkeren voor de foto dezelfde kant te laten zien met kaart. Tja met al dat gespartel kom ook er ook niet ongeschonden uit. Wat een krachten komen er daar nog los en je wil de vis ook niet beschadigen. Als zon grote vis valt dat overleven ze niet. Die ziet je dag een paar dagen onderste boven zwemmen. Nee dat wil je niet.

Even later komen Arie van Loon en Richard Dikhoff van VHRD Dordrecht die natuurlijk heel veel hand en span werken verrichten vandaag langs. Die willen wel een paar pleisters plakken want dat is het vervelende van die wondjes het blijft maar bloeden. Die is gelijk door zijn pleisters heen. Hier heb ik niet op gerekend hoor ik dan. Ik hoor eind van de middag wel dat er een grote EHBO box is aangeschaft voor de volgende calamiteiten met dit soort evenementen. Mag ik een foto maken want ik heb volgende week een snoek jeugdwedstrijd hier in Dordt en moet de jeugd dit soort dingen uitleggen. Tuurlijk dat is geen probleem.

Maar ik zit nog vol met adrenaline. Wat een drill, wat een sport was dat dan. Mijn dag kan niet meer stuk wat een mooie snoek was dat dan. En binnen een kwartiertje 90cm op onze kaart staan. Wat gaat dat worden vandaag. Misschien kunnen we ons al rookkies wel plaatsen zegt Wim dan. Namelijk de eerste vijf vandaag van de vijftig teams kunnen zich plaatsen om in Haarlem te vissen voor de nationale titel. Dat zou wat zijn zeg.

De app werkt nog niet zo best bij ons. We krijgen de vissen niet doorgezet. Bij die snoek waren genoeg mensen van Sportvisserij Nederland bij en die staan wel garant zeggen ze maar het is voor Wim lastig. Ik vist maar gewoon door. Hebben we trouwens afgesproken van te voren. Hij doet de administratie en ik blijf door vissen. Dat mobiel enz. is niet mijn ding en toevallig vissen wel.

Maar het lukt maar niet om die visjes door te geven en terwijl ik lekker zit te tikken probeert Wim contacten te leggen al we dan eindelijk door krijgen van mede vissers dat je de locatie vrij moet geven op de app waar je bent. Hehhe eindelijk. Nu kunnen we de kaart vol maken met baarsjes, winde en roofbleitjes weliswaar ver onder de maat maar 8x 12cm is ook bijna een meter.

Als dan de app werkt dan zal je dat net ziet. Het water is al flink gezakt en we vangen alleen maar visjes onder de twaalf centimeter. Die grotere zijn weg. Je moet vijf baarzen door geven en mag als bijvangsten drie stuks Rfb, winders, grondels of een meerval bijvoorbeeld. Later zal dit ons opbreken maar dat weten we nu nog niet. Met volle moet gaan we verder.

Het duurt best nog lang voordat we weer vijf nieuwe baarsjes kunnen vangen en zeker boven de tien centimeter. Die groter rond de twintig zijn verdwenen. Maar we willen in ieder geval de kaart vol hebben en gaan zo dadelijk achter de snoekbaars aan op de rivier. Alles wat we dan anders vangen is upgraden.

Als we dan van van het steigertje vertrekken van de Erasmus. Heel aardige bewoners trouwens waar we mee aan de praat raakten. Dat is toch wel het leuke van het streetfishing. Het contact met de mensen. Je had die schoolklas moeten horen toen ik met die dikke snoek op de foto ging. De auto’s stopten gewoon ervoor. Zwemt dat hierzo. Nee hoor is steevast het antwoord. Dat neem ik mee van thuis. Er zijn al dik twee uurtjeverder. Zullen we het wantij oversteken of gaan we richting Beneden Merwede. Daar zal het wel stromen. Het Wantij gaat naar zijn laagste punt nu toe.

We besluiten richting de rivier te lopen. Want aan de overkant op de kades is het al druk daar bij de Maasstraat de reddingsbrigade

We steken de Oranjelaan nog over naar de Vlijweg. Maar bij deze lage waterstand is er niet te vissen. Denk dat er derig cm water staat helemaal vol planten. Wel horen we dat als je een stukje doorloop het dieper is. Dan is er zelfs een haventje. Keuzes maken is nog niet onze sterkste kant dus want achteraf hadden we dat misschien moeten doen. Maar mijn vader zei dat al heeel lang geleden. Achteraf kijk je een paard in de kont. Alle vis gaat bij deze lage waterstand natuurlijk naar dat diepe gedeelte. Onthouden dus voor de volgende keer.

Want we hadden onze zinnen op een snoekbaarsje gezet en wilde daarom maar stromend water en de tijd begint te dringen. Dus we verlaten dat binnen water bij de vijverweg, steken de Oranjelaan weer over richting het Wantij. Als we terug lopen langs de Brandweerkazerne Noordendijk zitten er een paar mensen die meer vissen in de hand hebben dan wij vandaag hebben genet. Gezellig hoor met dit nog mooie weer. Iedereen heeft goede zin en een praatje is zo gemaakt.

Het ziet er op de Lange Wantijkade nu heel anders uit dan vanmorgen toen we aankwamen in Dordt. Er liggen nu grote schepen aangemeerd en eentje daar nog met draaien de motoren nog van. Altijd goed om daar te vissen op predators en dat blijkt wel. We zie een team een mooie baars vangen en ze hebben er net eentje gemist boven het schepzakske. De aasvis raakt in paniek en zwemmen eventjes gedesoriënteerd door de stroming van de schroeven rond en daar profiteren dan de roofvissen van.

Wat zouden wij graag nog zo’n mooie baars vangen, nog liever een snoekbaarsje natuurlijk. Maar we kunnen ze niet trickeren.

Maar we kunnen nu een stuk overslaan want bij de Prins Clausbrug dat ligt buiten ons parcours. Dat is waar we vanmorgen hebben voor verkend en die locals tegen kwamen die ons een beetje wegwijs hebben gemaakt op dit gedeelte van het water.

Ik heb er vandaag toch wel heerlijke gevoelens over weer terug en in Dordrecht rondlopen. Allerlei herinneringen natuurlijk. Tienerjaren, middelbare school leeftijd met zes jongens in een blauw Dafje en een oranje Eendje naar Frankrijk bij Bordeaux. Aan de kust in Lacaneau Ocean. Of met een Vrijheid en een kajuitbootje van Dordrecht naar Friesland. We zijn tot de kagerplassen gekomen want daar was het wel heel gezellig met een discotheek op een eiland. Willy was daar eentje van die woonde op de Korte Wantijkade naast het Groot Hoofd en alles vliegt natuurlijk weer door je hoofd. En dan Marjan de vriendin van Aart die zelf een eindje verderop woonde die een woning kreeg iets verderop de Riedijk tien nummers verder naast het Groot Hoof. Met z’n allen in mijn Capri naar Suppertramp. Dit blog heet de BassBusterHerrineringen maar we dwalen nu wel een heel endje af. Ach degene die het zich ook nog herinneren vinden dit vast niet erg.

Bij de ingang van de Riedijkshaven mag er weer gevist worden. Dat hele puntje van Dordt is van een beroepsvisser en daar mag niet worden gehengeld.

Hoe vaak zal dit stukje zijn gefotografeerd. In ieder geval door mijn vader en mij. Later voor portretten op locatie en bruidsparen maar dan spreken we van voor het Millennium.

We fietsen naar het einde toe. Onder toeziend oog van de controleurs vang Wim nog een flinke grondel. Dat was als een een aanbeet van een grote snoekbaars zegt Wim dan op mijn dropshot hengeltje. Ja dat is een gevoelig stokkie. Het mag niet zo wezen maar een heerlijke dag gehad en genoten. We gaan dit zeker vaker doen samen.

We moeten nog een stukkie wandelen en ik wil nog naar de Bleijenhoekstraat waar we straks doorheen lopen.

Daar woont Judith nu. Die kwam altijd oppassen in Dubbeldam op mij m’n broertje en zusjes. Moest ze helemaal van de Brouwersdijk uit Krispijn op de brommert komen. Die heb ik ook al ff niet gezien. Steevast natuurlijk een kerstkaart ieder jaar maar het is als gisteren als we elkaar zien. Zo hartelijk en jammer dat we voor vier uur bij watersportbedrijf de Graaff moeten zijn om ons te melden voor de prijs uitreiking. Geen tijd voor een bakkie maar dat komt nog wel goed.

Judith heeft nog een cadeautje voor me. Ik verzamel dus pins en speldjes. Ik wordt dus weer verwent. Ben ik blij mee.

Dus we gaan snel door richting Wantijpark.

We zijn ruim op tijd terug en eerst maar al onze bagage in de auto leggen.

Dan een heerlijk biertje en wachten op de uitslag. Dan horen we dat er een prijsje is vanaf de vijftiende plek. En er is budget over dus er wordt vandaag ook een prijs van 50€ weg gegeven voor de grootste snoek, snoekbaars en baars.

Ik heb niet alle prijswinnaars er op de foto staan. Er zijn er best veel die dat niet willen of niet door hadden. Maar die we onderweg hebben gezien en of gesproken hebben die staan er op met hun prijs. Zal later de namen opzoeken als dat lukt wanneer de standen lijst op de Sportvisserij Zuidwest Nederland staat. Wij zijn zevende geworden van de 48 teams. Niet slecht toch las je bedenkt dit voor de vierde keer te doen. We komen 3cm te kort om derde te zijn en je dan te plaatsen voor de NK later dit jaar. Zo dicht zit het bij elkaar dan is het zonde dat we die roofbleitjes en windes van vijftien centimeter door dat looprooster lieten ontsnappen bij het fotograferen en ze al spartelend van de mat vielen. Een leerproces we moeten nog fanatieker worden want het kantelt op de centimeters. We moeten nog veel leren. Het valt niet mee keuzes maken en misschien toch eens een weekje voor de wedstrijd het water verkennen.

Arie van Loon en John Lubbers bedankt voor de EHBO hulp met de bloedende hand. Alles prima geregeld Sjoerd en William vandaag. Gelukkig mankeerde die snoek niets en zwemt weer. Wij hebben weer een heerlijke dag gehad en komen volgend jaar zeker weer.

Jammer hoor dan begin je zo goed en kan je alleen maar 81cm aan kleine vis bij vangen en zo komen we net wat te kort.

Rest nog de komplete uitslag.

Reactie’s