StreetFishing in Utrecht

Ik haal Wim op om acht uur want we hoeven pas om tien uur in Utrecht te zijn maar doordat we het hele centrum hebben gezien door een netwerk fout op Wim zijn telefoon moeten we ons toch nog haasten.

We zijn toch nog ruim op tijd en melden ons bij de wedstrijd commissie op Mecklenburglaan 3-5, Utrecht (De Wilg/cafe mint). Pakken een bak koffie en nog eventjes het kleinste kamertje opzoeken. Kennismaken met onze medestrijders en de tijd is dan zo om.

Maar dan wordt iedereen nerveus en wordt er heen en weer getrippeld. De geluidsisalnatie begeeft het en als er gevraagd wordt wat dichter bij te komen staan gaat dat schoorvoetend. Want de snelle jongens willen hun plek niet opgeven bij de uitgang. Die gaan ook zo dadelijk al sprintend naar hun stekken.

Iedereen wordt succes gewenst en wat volgt is een grote stofwolk.

Als de stofwolk is opgetrokken moet de vervanger van Tobias Coesel ons echt even helpen hoe we in zijn groepsapp komen. Dat lukt hem ook niet gelijk en samen zijn ze nog wel even bezig. Maar even later werkt het en we gaan op pad. De auto staat aan de overkant voor €45,45 geparkeerd tot vier uur, ja echt waar geen typefout. Dan is het toch heerlijk geregeld allemaal in Hellevoetsluis. Daar moet je zomers ook Duits en Engels praten en soms zoeken naar een parkeerplekje maar dat kan overal gratis.

Daar kan Sportvisserij Nederland wel eens wat duidelijker zijn. We horen dat je auto ook bij de Lidel het winkelboulevard op de parkeerplaat mag zetten en dan de bus nemen naar het parcours. Dat scheelt de helft. Maar het blijft dus behelpen. Maar goed vandaar dat we nu rustig onze spullen kunnen pakken.

We lopen twee straten uit en zo kom ik weer aan mijn stappen op de telefoon. Was de laatste twee weken toch al goed bezig doordat Abby mijn kleine vriendje er weer was. Als Yvon en Johan op vakantie gaan is hun viervoetertje bij ons als logeetje. Heerlijk vinden wij dat na het afscheid van onze harige vriendjes. Nee ik neem geen hond meer. Wat een pijn doet dat steeds weer.

Mecklenburglaan 3-5, Utrecht (De Wilg/cafe mint).

Ik verlaat me helemaal op Wim want het is natuurlijk zijn feestje. Het is nog eventjes zoeken hoe de app werkt zodat we twee keer langs de verzamelplek lopen. Die zullen wel denken daar op het terras achter een kopje koffie. Daar heb je doe twee weer. Maar dan hebben we de richting te pakken van dat balletje op een landkaart. Het is best nog een eindje tippelen naar het parcours maar dan komen we bij de Maliesingel. Daar kiezen we achteraf de verkeerde richting. We gaan naar links omdat er meerdere wateren bij elkaar komen maar later op de dag zullen rechtsaf de vissen worden gevangen. Een Déjavu weer.

We zien het eerste uur helemaal niemand vissen. Dat vinden we ook niet zo raar want het water is hier dik en nadat we wat plugjes, blinkertjes, shadjes, dropshottend en swimbaits zwemles hebben gegeven wandelen we rustig verder. Het leuke aan dat vissen is dat iedereen je aanspreekt. Ook wat dames die een bootje aanleggen en van alles het huis uitslepen wat de verdere dag aangenamer moet maken. Als we dan vertellen wat er rondzwemt dan word er weinig meer uitgegeven aan zwemkleding in de toekomst. Is dat echt waar dat zulke grote vissen hier zwemmen. We hebben weer wat manen blij gemaakt met de uitgaven van hun meissie. Maar we kkunnen ze gerustellen dat die vissen banger zijn voor de zwemmers en het hazenpad zullen kiezen.

Dan eindelijk de verlossende schreeuw van mijn maatje. We vissen tussen de bootjes op baars. Wim met een spinner langs de bootjes en ik dropshotten met kleine schadjes, kreeftjes, wormpjes, etc. langs en om de bootjes. De eerste vis kunnen we meten en doen we weer mee. Wat kan je blij zijn met een baars. En waar er eentje zit zijn er meer. Dus snel verder vissen hier.

Door die baars te vangen blijven we hier nog even hangen. We zien geen aasvis of futen jagen er op. Het water ziet er voor ons, als je het Haringvliet gewent bent als dood uit. Maarja waar één rode ridder de Perca zit moeten er meer zijn. Dat is een scholenvis bij uitstek. Maar of die ook te interesseren zijn in ons kunstaas dat is een ander verhaal. Er komen er terug lopen die ook op onze stekken gooien. Niets vangen maar die lopen door op dit stilstaande water en zullen later daar juist hun baarzen gaan vangen. Wij lopen dus precies de verkeerde kant op. Achteraf kijk je een paard in de hol zei mijn vader altijd.

Wij denken er aan om door te lopen naar die splitsing verderop als dan naast ons er toch nog een dikke baars uit komt. Hoe vaak is dat ons al overkomen. Maar ook anders om twee jaar geleden. Toe had iedereen ook al op een stek gevist en wij kwamen na zelfs Dennis Holvath die voor ons liep ook niet eentje de minste. Was dat jaar toen de kampioen streetvissen en Wim gooit er nog maar een spinnerbait overheen en pakte een mooie snoek waardoor we ons kwalificeerde voor de finale. Jammer genoeg kwam de corona tijd er toen aan en werd die niet gevist. Maar we hopen ons vandaag te kwalificeren en anders heeft Wim volgende week nog een kans met Martijn. Dan is er nog een kwalificatie wedstrijd in Dordrecht. Dan gaat daar ons dreamteam PikeFishing in zijn sterkste opstelling vissen. Daar moet het zeker gaan lukken. Maar hier zijn we al goed bezig met in ieder geval een vis op de scorekaart.

We lopen al vissende langs de bootjes die mooie schaduwplekken geven. Dus schuilplaatsen voor aasvis maar ook de predators waar wij vandaag op jagen. Tuurlijk gaat dat een keertje fout voor mij en het ultra lichte plugje en een windvlaag.

Maar dan waait het ultra lichte plugje tegen een bootje. De haakjes zijn vlijmscherp en haken natuurlijk net in het touwtje van een bootje. Met mijn 116kg is het niet verstandig op dat puntje van dat bootje te stappen. Gelukkig offert Wim zich op en kan het losmaken.

Aan het einde bij de driesprong daar stroomt het duidelijk wel. Hier had ik toch wel wat vis verwacht. Met verschillende kunstaas soorten bestoken we het voorbij stromende water en natuurlijk onder de brug maar helemaal niets kunnen we trickeren.

Als we dan naar de andere kant gaan van de brug gooi ik mijn spinnerbait in een overhangende boom. Net als er twee locals naast me komen staan te kijken natuurlijk. Dan hoor ik dat die hier altijd met de boot vissen en steeds heen en weer om die middelste steun pilaar varen. Dan is het vaak een uurtje niets om dan plotseling een paar dikke snoekbaarzen of snoeken te vangen. De foto’s die ze me laten zien liegen er niet om. We blijven hier dus wat langer staan en laten drijvend kunstaas onder de brug door drijven om het vervolgens met verschillende snelheden weer binnen te halen. Maar niets, nada, taai is het vandaag voor ons.

We besluiten om niet door te lopen want we horen van de locals dat we eigenlijk hier op een “hot” spot zitten. Dat laten ze ook zien. Mooie snoeken vooral. De vis moet een keertje komen en dan moet je er zijn. Veel uren maken noemen we dat ook bij ons op de Punt. Ook zo’n stek van alles of niets. Het is daar ook wachten op een schooltje dat langs komt die zwemmen langs het talud. Dan heeft ook plotseling iedereen een kromme stok in handen en kan je er vaak meerdere foppen om dan zomaar weer een uurtje niets te zien.

We zoeken de andere kant weer op van de brug waar we meer geloof in hebben door al die schaduwplekken. Deze keer gaat ik naar de overkant. Maar voordat ik mijn kunstaas aan de spelt kan knopen hoor ik al de vreugdekreet van Wim. Die heeft het aan de snoek met onze vriend Essox. Vlak voor zijn voeten na de laatste dukdalf een metertje uit de kant foto 11.48uur. Met een dieplopende plug kwam die em achterna en dan krijg je een hartverzakking als die muil voor je voeten open gaat. Gelukkig staat de slip goed. Daar heb ik van geleerd met die mooie snoekbaars op het Haringvliet tijdens de Yamaha Chalance twee maanden geleden hoor ik em zeggen. Daar droom ik nog van zegt Wim. Nachtmerries heb ik er nog steeds van. Maar met deze snoek zijn we reuze blij. Weer 71cm bij ons totaal dat we kunnen optellen.

We vissen er natuurlijk een uurtje door maar we krijgen geen beet meer met wat we ook aan de spelt binden en lopen weer langs de bootjes terug naar “onze” baarzenstek. Maar ook daar geen succes.

We willen toch het laatste half uur proberen bij de brug daar waar het water binnenstroomt en dan linksaf slaat i.p.v. van rechtdoor waar we nu staan. Raar want op de kaart zien we dat het daar smaller is. Waar we nu staan en verder is het breder maar komt toch ook uit waar alle wateren uit komen. Wat jammer dat ik vorige week ziek was en we niet konden voorvissen. Kijken hoe het water hier loopt en waar het goed bevisbaar is. We vissen nu dus eigenlijk blind. Op de bonnefooi dus. En dan is het al weer vier uur. Wat gaat tijdens het vissen toch altijd weer die tijd snel voorbij.

Impressie afloop en prijsuitreiking;

Terwijl Wim de lijst wegbrengt en de foto’s voor vier uur moet inleveren. Want dat lukte ons tijdens de wedstrijd niet. Toch deden we het verkeerd met Watsapp en Messenger door elkaar heen. Younameit. Kom ik gelijk aan een hele gezellige tafel zitten. Daar hoor ik waar ik had moeten zijn vandaag. Heel openhartig wordt er verteld hoe en wat ze hebben gedaan. Nu oud nieuws maar toch. Mooie verhalen hoor ik weer.

Dan is er nog de groepsfoto.

En horen we waar de vissen vandaag op zijn gevangen.

Dan stappen we in de auto en ziet ik het nu goed. Die diehard gasten weten niet van ophouden. FF een sprintje trekken om dat vast te leggen.

Ik heb weer een hele leuke leerzame dag meegemaakt. Dat Streetfishing is wel een spelletje apart. Zomaar twee keer meedoen in een jaar is leuk maar voor de prijzen doet je dan niet mee. Een gedegen trainen en voor vissen is een must. Maar dat wisten we en meedoen voor mij was prioriteit lekker vissen in de binnen stad van Utrecht. Weer helemaal nieuw voor me. Valt het kwartje goed dan kan je nog de grootste baars, snoekbaars of snoek vangen en een leuke prijs winnen. Maar een goede voorbereiding op zoiets is een must. Net als al de andere visserij. De ene dag is de andere niet maar ken je het water een beetje en de weersgesteldheid zoals nu dat er en hoop dik water het deltagebied binnen komt dan kan je daar op reageren. Voor Wim is het volgende week knallen met Martijn. Dan moeten ze in de selectie wedstrijd in Dordrecht scoren. Nu zijn we weer een ervaring rijker.

De bekende hamburger langs de weg hoeft voor Wim niet dus we zoeken een van der Valk op. Mij ook goed want ik eet eigenlijk nooit buiten de deur. Kan eigenlijk niets vinden op de kaart en varkenshaas heb ib ik gister al op. Dan neem ik ik een kippetje. Wat kan daar mee mis gaan denk je dan en Wim een biefstuk maar die staat met brood op de kaart. Kan ik frietjes krijgen erbij i.p.v brood. Jawel maar dat moet je dan extra bestellen. Wat zit er dan bij mij bij vraag ik. Niets allen op een bedje groente. Nou die groente wil ik inruilen voor patat, gebakken aardappeltjes of aardappel voor mij part puree. Je begrijpt het al er zit gewoon niets bij. Kan je vertellen dat die groente of wat er ook op zo’n blik staat er onder je moet zoeken en niet te kanen is.

Dan bestel je een hoofd gerecht met wat smakeloze gewokte groenten zonder een aardappel gerecht. Die moet je bij bestellen. En is dat dan goed kan ik er mee leven maar de helft van dat kleine bakje frietjes waar je dan met zijn tweeën moet doen is de friet zo hard daar breek je je tanden op. Wat is dat van de Valk achteruit gegaan in kwaliteit. Vroeger voor het millennium kreeg je er al de grootste ijsjes met aardbeien. Want het laatste gerecht onthoud je maar nu is dat helemaal,.. ik ben er klaar mee.

Staat gelukkig wel een barkeeper achter de toog want de Irish en French Coffee zijn heerlijk. Wegwezen hier nadat ik nog een groepsfoto een tafeltje pakistanen heb gefotografeerd. Tja kan het niet laten als ik al dat gestuntel ziet gebeuren.

Wim bedankt voor de gezellig dag en weer wat opgestoken over dat streetvissen. Ik houd me aanbevolen vpor de volgende keer als Martijn verhinderd is. Was weer en hele ervaring rijker voor me.

Zijn we toch nog 18e geworden.