Voornse Kanaal Bieb

Als ik kwart over acht aankomt is Jan net begonnen. En terwijl ik mijn spullen neerzet na natuurlijk een uitgebreide begroeting en eerst de nieuwtjes samen door nemen. Zonder te voeren vangt hij toch de ene na de andere voorntje en er zitten zo af en toe mooie exemplaren tussen die die moet netten.

Hij vist staande haak net over het randje heen en waneer de dobber dan tegen het randje aanloopt vangt hij ook blieken op de bodem uiteraard.

En tussen al dat kleine spul zit ook roofvis. In dit stadia zwemmen de scholen aasvisjes voorn, windes, brasem, rietvoorn maar ook rovertjes als baarsjes en snoekbaarsjes bijellkaar. Zo beschermen ze elkaar nog door in scholen te zwemmen en elkaar te waarschuwen. Een snoekje heb ik nog nooit gevangen in zo’n schooltje alles zo tien tot vijftien centimeter groot.

Ik gaat weer feederen terwijl Jan natuurlijk met de vaste stok vist. Alleen kijken of dat dit verschillen oplevert.

En jawel na twee korven voer gebracht te hebben best wel ver uit elkaar want zo nu en dan steekt de wind op. vang ik al een brasem.

En tien minuten later een baksteen van een voorn. Daar moet mijn buurman heel wat voorntjes tegen vangen met de vaste stok. Maar daar hoeft natuurlijk maar één zo’n voorn als die ik van de bodem haalt tussen te zitten en ik loop dan ver achter.

Als we eventjes bovenaan staan te kletsen met Joke een kennis van Jan koen mijn vriendjes weer langs en kruipen weer onder mijn Rive kist. Zelfs als ik terug gaat om verder te vissen waggelen ze langzaam voor de zekerheid het water in omdat moeders hen roept.

En nog steeds is al het voer voor de jongen. Terwijl moedereend de omgeving in de gaten houdt. Later op de kant moet ik echt het voer onder haar borst gooien en dan eet ze het snel op.

Dit spul zit er genoeg vandaag maar waar zijn die grote voorns gebleven.

Ik had het6 al gelezen in ons plaatselijk suffertje. Een soort van festival achter ons op het parkeer terrein. Allemaal old timers en trucks en die hele grote Amerikanen maken wel indruk, in ieder geval met hun claxons. We besluiten zodadelijk een hamburgertje daar te gaan halen want het ruikt goed.

Maar dan valt het bij beide stil een uurtje. Waar zijn ze gebleven. Toch stroomt het zo nu en dan heen en weer. Gaat waarschijnlijk de sluis open of het gemaal staan even aan.

Maar dan heeft Jan er een platte aan die als een dweil meekomt. Een hele oude strijder kan die netten zo mager als een kerkrat.

Wat een magere lat. Geen wonder dat die geen strijd gaf. Zo eentje had ik nu een woensdag aan de Ravelijn ook zegt Jan. Maar die telt gewoon mee en zo eindigde die net boven mijn schamel vangsten.

Bij mij is de vis ook weer terug maar het blijven kleintjes rond de vijftien centimeter die ik vang. Wel veel soorten vandaag weer. Die zullen eind van de maand aparte scholen gaan vormen want hun aasgedrag verschilt nogal. Een voorntje zoekt het over het algemeen half water terwijl die schele Pos vlak of op de bodem zijn eten zoekt. Daar in tegen een rietvoorntje in de bovenlaag van het zilte nat. Heeft ook een opstandige bek om van het wateroppervlak te kunnen foerageren. Een voorn rechtstandige en die Pos meer als een brasem een onderstaande bek.

De meesten visjes zodra ze het water weer aanraken schieten naar de overkant maar het ruisvoorntje blijft best wel lang op de balk voor me uithijgen en bekomen van zijn avontuur. Voordat die rustig weg zwemt. Heb dat al meer meegemaakt op het Oostvoornse meer. Toen een forel die naast me schoen minuten lang bleef liggen. Ook zo’n gaaf gezicht. Het is ook maatje 47.

Ze doen een dutje onder mijn stoel. zoeken naar gevallen voer. Zelfs als ik nu de hengel oppakt van de steun om de korf te vullen of nieuw aas aan de haak te prikken dan schrikken ze niet meer. Zeker de zes jongen niet. Moeders wil nog wel eens op kijken. Maar als ik dan een balletje voer bij haar gooit eet ze nu ook vlug ervan.

Maar dan gaat het elastiek er helemaal uit bij Jan en moet ik helpen netten. Wat een mooie baars vergist zich in wat maden. Je zou denken dat die juist achter al die aasvisjes aanzit. Die weegt meer als die magere twee maal zo grote brasem. We nokken af want we hebben trek in een sateetje of een broodje hamburger.

Maar we lopen eerst een rondje over het parkeerterrein aan de Woordbouwerplein. Wie verzint er zo’n naam. Wat een bling bling. Gaaf hoor en niet alleen oud er staat volgens mij ook splinternieuw tussen. Echte musclercars, hot-rod’s, pick-up trucks en low riders hoor ik van een ingewijde. Maar ziet ook brommers en motoren als Zundap’s, Harley’s en BMW’s

Nu had ik het dus al gelezen in Groot Hellevoet dat het de laatste keer is deze American Cars & Classics maar daar begrijp ik niets van. Dit evenement bestaat al van 2010. Wat een volk is hier op de been dus de doelgroep is er. Dan kom ik Ger den Reijer en Wil van Balen ook nog tegen dus er zal wel een stukje in de krant komen zeker bij Gers overpeinzingen. Ik zie dit nu voor de eerste keer omdat we aan het Kanaal zaten te vissen. Ik behoor duidelijk niet tot deze doelgroep want zit liever aan de waterkant. Maar ik snap niet dat er hier geen vergunningen meer voor worden afgegeven. Wat een volk vermaak zich hier, is het hier druk. Er verdwijnt steeds meer vertier in Hellevoetsluis tijdens de vakantie weken.

En daar kom ik de haringkoning tegen van Zuid Holland. Vandaag in het oranje met vitamientjes en een andere kar. Lekkere frisse versnapering op deze bloed warme dag. Als zo dadelijk de wind gaat liggen dan krijgt die het echt druk met zijn koele lekkernijen.

Maar als we bij de saté en hamburgers aankomen dan staat daar al een hele rij wachtende. Nee daar hebben we allebei geen zijn in. Ik moet zo dadelijk toch winkelen bij de turk op de Rijksstraatweg. Groente en fruit halen zegt Jan en die hebben ook heerlijke broodjes..