Nog maar eens proberen

Vandaag zondag 24 maart 2024 een heel ander weertype. De oostenwind en die windstoten zijn er nog wel maar droog zo nu en dan een spettertje dat mag geen naam hebben. Dus het kriebelt natuurlijk na gisteren.

Het loopt naar vier uur en gisteren was dat de tijd voor een bijtuurtje. Warmte overal is zo aangetrokken en mijn hengels die staan altijd in standje “klaar”.

Het is overwegend bewolkt dus je zou denken dat het nog beter moet gaan dan gisteren. Het is opkomend water zie ik aan de stenen en palen. De Haringvlietsluizen staan denk ik dicht met die harde oostenwind.

Maar niets is minder waar en eindelijk na een uurtje een tennisarm te hebben gegooid kan ik de eerste aanbeet verzilveren.

Chris Sigaar komt ook nog eventjes buurten. Die is vanmorgen geweest hier op de punt. Toen was het druk met vijf man. Terwijl ik al weliswaar ’s middags al twee dagen alleen zit te vissen. We hebben het er over en ook over speciale aanbeten en Chris heeft het over zijn voorvalletje dat die eenkeertje bijna zijn hengel brak omdat die tot het uiterste moest gaan na een aanbeet. De vis bleef staan en kreeg toen door dat die ergens aan vast zat. Dan weet je dat het een mooie is. Maar die begint te zwemmen en zwemt zo richting Stellendam. Maar daar buiten de havenmonding zo tussen de houten dukdalven door en niets te vertellen met een gierende bijna dichte slip en ronde stok. en ent is chris weg slaat ik er eentje waarschijnlijk vals aan de haak. Je voet de het kunstaas vastlopen en ook deze blijft waarschijnlijk verbouwereerd liggen. Geen beweging en dan gaat de mijne richting Middelharnis met een gierende spoel. Intussen zijn er medevissers naast me komen staan en die komen even kijken van wat was dat nu.

Ik vang nog wel wat minie dreumesen, jaarlingen van dertig centimeter eigenlijk achterelkaar. Nog een scholen visje. Eentje is waarschijnlijk door een snoek te grazen genomen aan zijn littekens te zien. Wil em op de foto zetten maar voordat ik mijn toestelletje gereed kan maken spartelt de vis uit m’n natte handen. Is toch lastig aanzetten en de instelling goed zetten met één hand. Ik doe het niet eens zo slecht want de mannen naast hebben nog niets. Als ik dan met de wind eens heel ver in dat 35meter gat gooit om tegen dat talud omhoog te vissen loop ik vast en ben de shad kwijt. Het is net na zessen. Tijd om naar huis te gaan.

En dat moet ook kunnen. Heerlijk..