Uitwaaien op de Punt

Vandaag zaterdag 23 maart 2024 af en toe een bui waar hagel tussen met harde windstoten met acht graden Celsius. Maar we hebben nog een weekje voordat het seizoen sluit voor twee maanden. Gisteren ook met Jan Kwebbel afgesproken dat ik zou komen. Dus warm aankleden en een regenbroek aan.

Ik vis hier altijd zittend maar staan kan sowieso niet. Levensgevaarlijk als die wind plotseling opsteekt. Het meeste water ziet ik vallen aan de overkant van de plas. Daar gaat het goed tekeer maar hier is het wel uit te houden en je hoeft je shadje maar in de lucht te gooien en die ligt bij Middelharnis voor de haven.

Ik ben aan de vroege kant met zoveel licht want het zonnetje schijnt zo nu en dan heerlijk warm is vadertje glasoog er nog niet. Die zit nog bij de scholen aasvis op het Haringvliet. Het is wachten totdat die de havens en de ondiepten optrekken. Maar het is weer genieten aan de waterkant tussen de futen en meerkoeten en jammer genoeg ook wat aalscholvers. Je zou ze wat als ik ze de vleugels zit drogen aan de overkant op de palen.

Na wat gewisseld te hebben met kleuren en gewicht altijd de goed doende Fox een aanslag op het kunstaas. Het is geen grote stekel een halve meter maar het begin is er.

Jawel ze zijn er al wel wachtend op de prooivis net als de futen. Die zwemmen om me heen al duikend de diepte in maar ik zie nog geen visjes in hun bek. Net als mijn shad die wordt wel argewanend aangetikt maar tot een brute aanval komt het niet. Ik voel het en ziet het aan mijn kunstaas. De staart zit zelfs gedraaid om de dreg. Spannnnend.

Maar dan is er altijd eentje die het niet kan laten en er vol voor gaat. Zelfs met deze wind voel ik de beuk op de gevlochten lijn die strak staat op 28grams loodkop met de top vlak bij het water als het kunstaas de bodem net niet raakt. Wat een ramm was dat dan. Deze is wel een beter formaat dat voel je meteen zeker twintig centimeter groter. En de volgende worp over dezelfde plek levert weer een aanbeet op deze keer een natte scheet aanbeet. Snoekbaars vissers herkennen die meteen en al meerdere keren door de BassBuster beschreven. De vis houd ook de shad eigenlijk vast. En als ik mijn landingsnet pakt vliegt die bijna te water gepakt door de wind. Nee landen vanaf deze pier met deze wind is lastig. Dus dat wordt em niet en verspeel ook dan die goud groene rakker. Draait zich om en doet zijn bek open en de shad valt er gewoon uit. Kijkt nog brutaal naar me van hier heb je je nepperd terug en duikt de diepte in. Kan er wel om lachen gelukkig in m’n eentje.

Tuurlijk ik mis en loss er een paar zelfs vlak aan de kant zodat er geen pasfotootje van is gemaakt maar ik heb een wereldmiddag.

Het laatste uurtje ik wilde al naar huis gaan komt Piet van de Peel naast me staan mijn maag horende. We verspelen nog wat vissen vlak aan de kant. Maar die van Piet had ik graag geportretteerd dat was een beste zou mijn maatje Joop zeggen.

We missen er nog een enkele maar groot zijn ze niet. Mijn 2meter schepnet is te kort en met deze wind als je die omhoog steekt ben je hem toch kwijt dus auto release komt nog al eens voor als het een dreumes is en vandaag niet portretwaardig of zijn we te lui om naar het trapje te lopen. Als Piet de paal los laat wordt dat levensgevaarlijk. Er zijn windstoten bij dat ik blij ben zittend te vissen.