Dreumesen voor mij, of toch nog

Ik heb weer afgesproken met Leo natuurlijk mijn maatje in crime op de Punt dinsdag middag 24 oktober 2023. Het is net over vier uur en ik ben de eerste op de stek.

Ik heb het nog voor het uitkiezen dus gaat op het puntje zitten. Uiteraard eerst maar eens een rustige worp richting Melissant om de lijn weer zicht te laten strekken van de molenspoel.

Tweede gaat richting Stellendam langs de ducdalf palen. Daar zit ook een mooi gat en loopt het stijl op achter de palen langs. Warempel was dat wat. Halverwege wordt de shad aangetikt en de tweede worp is het gelijk raak. Een dreumes weliswaar maar een heerlijke tik op de top tot in je elleboog. Heerlijk. Nog maar eens die richting op gooien natuurlijk en nu op de zelfde hoogte een dikke ram tot in je schouder. En knap. De lijn af. Hoe kan dat nu ik heb em net geknoopt. Jawel precies op de knoop afgebroken de krulletjes van de knoop zitten er nog aan. Doorgesneden door de gevlochten lijn waarschijnlijk. Tegelijkertijd komt Leo aan en die heeft nog wel een reserve onderlijntje voor me bij zich. Dat scheelt weer een loopje naar de auto. Maar ze zijn er dus al wel en dat ver voor de schemering. Gaan we weer een heerlijke middag tegemoet. Het lijkt er wel weer op.

Inmiddels is Piet er ook gearriveerd en dan is het gezellig een praatje pot natuurlijk. Met Robert erbij als beginnend fotograaf in de leer moet dat goed komen vanmiddag onder een dubbele regenboog. Maar tot nu toe zo af en toe een dreumes van twee jaar oud en veertig centimeter valt er nog niet zoveel te melden. Wel zitten we zo heerlijk te vissen met zo nu en dan een aanbeet soms tegelijkertijd.

En terwijl Leo en ik het moeten doen met tweejarig spul pakt Piet op dezelfde stek hun oudere broertjes en zusjes er tussen uit. Zoals eigenlijk al heel de week. Hoe flikt die dat toch steeds die grotere er tussen uit te plukken uit de school.

Om dan even later het nog eventjes dik te bevestigen. Piet komt alleen maar voor dikke dames naar de waterkant. Wat een mooie bak is dat dan weer. Terwijl ik alleen maar kleine zandertjes kan foppen als ik weer op diezelfde plek vastloopt en aanslaat. Het blijft gewoon staan en dan weet je dat je aan e bak moet. Je zou bijna denken dat je vast zit aan de bodem maar de ervaring leert anders. Heel langzaam komt er beweging in alsof de vis zich er niet van bewust is totdat die een paar meter los komt van de bode en waarschijnlijk zich bewust wordt dat er aan hem getrokken wordt. Dan gaat de vis zwemen eerst de haven nog in, dan richting de palen dus moet ik er nog meer druk op zetten. Leo pakt al het grote schepnet en Piet haat snel zijn hengel binnen. Het is alle hens aan dek. Gaat toch nog goed komen vandaag hoor ik Leo nog want die ziet me ook maar alleen dreumesen netten. Want het lijkt er op dat we deze vis gaan zien want die komt nu toch langzaam richting de kant tot op een metertje of zeven. Maar dan op zijn dooie gemak draait de vis zich om en zwemt de die richting Middelharnis half water. Alsof kolen er op gaat en als een locomotief gaat die naar het grote water. De spoel giert het uit met een kromme stok en ik kan niets doen. Zonder haperen zwemt die gewoon weg totdat de haak los schiet.

Wat had ik die graag willen zien. Waarschijnlijk vals gehaakt maar wat een brute kracht dat was een hele grote vis. En drie verbouwereerde vissertjes achterlatend . Dat moeten we even verwerken want het is zelfs eventjes stil aan de waterkant. Wat een spektakel was dat dan.

Als pleister op de wonde mag ik dan toch nog een redelijk formaat netten maar wat ziet die vis er uit. Een flinke beschadiging aan zijn staart. Het is geen gezwel zoals je wel eens ziet maar een grote wond dat slecht heelt. Maar die vis heeft er zo te zien aan zijn dikke buik weinig last van. Wat een spektakel weer hier vandaag op onze geliefde stek. Weer een mooie herinnering bij geschreven.