Het Punt Fenomeen

Het fenomeen op de punt want hoe kan dat toch steeds. De eerste vier worpen een aanbeet. Een baars, een misser, een losse en een mooie snoekbaars op dezelfde plek om vervolgens twee uur te moeten werpen voor de eerst volgende serieuze tik. Niet eens een tik maar een heel slap dweiltje de shad haalt de bodem niet. De zogenaamde en zo langzamerhand welbekende natte scheet aanbeet.

Ik ben er om 12.00 uur dinsdag 20 oktober 2015 op onze welbekende stek en helemaal in m’n eentje. Jan en Jan liggen er met de boot en ik zie ze er eentje misslaan. Een losse, hij komt een metertje of twee mee maar schiet toch nog alsnog los. Ze zijn er dus wel maar net te ver om vanaf de kant te bereiken. Behalve natuurlijk voor Roy die gooi op dit moment toch wel het verste van de buckaroo’s, van ons allemaal van de Punt.

Ik wilde eigenlijk al twee dagen gaan met de boot maar heb te veel last van mijn rug om te traileren. Maar met een paar diclofenac tabletten lukt het me net een paar uurtjes hier te gaan zitten.

Maar als zo vaak hier gebeurt zijn het ditmaal zelfs de eerste vier worpen een aanbeet om daarna pas twee uur later weer een slappe trilling te kunnen verzilveren. Hij wordt dan denk ik opgevangen want je voelt niets als de shad zou moeten neerkomen op de bodem alsof die in de watten valt en zachtjes weg zinkt. Benoemt tot de natte scheet aanbeet door de BassBuster. Sla maar want meestal zit de shad diep verankerd. Diagonalen vanaf de kant is een heel precies werkje en helemaal nog niet zo gemakkelijk. De een doet het met een wat zachtere top terwijl de ander het beste de grond, stenen, zand, wier en mossels aanvoelt met een harde top. En dat is belangrijk want de shad wordt bijna altijd genomen vlak bij de grond, bij de laatste “zweving” van de shad met zijn ozo belangrijke staart en daarom is het zo belangrijk dat je voelt wanneer je bodem pakt. Dat ene moment als de loodkop de bodem zou moeten bereiken is dan ook het belangrijkste en ook het spannendste moment natuurlijk.

*Weliswaar een dreumes maar ben er blij mee.*

Het is een dreumis maar ben er blij mee na twee uur de stek uit te hebben gegooid. Heb alle richels, stenen, schelpen bankjes en gaatjes wel enkele malen bevist en eindelijk de beloning.

Eigenlijk wist ik het al want een enkele worp ervoor was er een staart bijtertje, meestal de schuld van dit formaat vissen.

Maar het is niet zo wild meer op deze stek. Vaak zitten we er alleen maar te chillen en dan is er soms een gelukkige. Gisteravond 19 oktober 2015 was dat Roy.

*En verleden vrijdagavond was ik de gelukkige.*

Vorige week vrijdagavond 16 oktober 2015 mocht ik er eentje vangen en dan mag je even het middelpunt van de buckaroo’s zijn. Het is een hecht vriendenclubje en als je een paar dagen niet bent geweest dan krijg je een soort drang en of dat vangdrang is of het klessebessen mist houd ik in het midden maar je bent blij weer bij “geouwehostes” te hebben. Je bent weer bij wat er allemaal gebeurt in Hellevoet en op de vis gronden in het delta gebied. Er zit om de vissers heen de oude garde van de punt, gasten die nog nooit een hengel in de hand hebben gehad maar er toch elke avond even langs lopen of fietsen, natuurlijk de zeebonken van het zoute. Een soort hangplak dus.

Zo was Leo donderdag 8 oktober 2013 de gelukkige een wel hele mooie zander te vangen vlak voor de neus van onze Duitse vriend die ieder jaar een paar weken komt vissen. Die heeft een vakantie huisje en voordat de familie wakker wordt staat hij hier zo ook in de avond uurtjes. Maar we zien hem ook op het strand dus die heeft het thuis nog niet zo slecht je vakantie dagen zo te kunnen besteden.

*Een paling op de shad het moet niet gekker worden.*

En ik vang donderdag 8 oktober 2015 weer op de eerste worp een paling. Die worden steeds vaker gevangen en voor de witvissers onderhand een plaag geworden op het Voornse knaal en het Spui. Daar zie je ze in dat stromende water vele exemplaren rond de twintig centimeter zwemmen tussen de stenen als je stil zit. Dan ben je niet blij als witvissers die gladde alen op je voer te hebben. Dan vis je al bij voorbaat een verloren wedstrijd.

Alleen 5 oktober 2015 was goud en ving ik bij de dageraad enkele glasogen en een verdwaalde baars bij zonsopgang. Maar de rest van de maand was wisselvallig zowel ‘s morgens, overdag en des avons. Voor ons makkelijk natuurlijk je springt op je fiets als je even een uurtje heb en je zit op de beste stek van het Haringvliet. Maar het is uren maken en nu met al die aasvis in de haven is het op “tijd” zijn als de stekels binnen komen om te foerageren. Dan heb je een werelds uurtje en kan je zomaar enkele snoekbaarzen, baarzen of zelfs een mooie snoek vangen. Maar je moet wel investeren dus vroeg op staan, je middag pauze gebruiken en als je dan nog puf heb je avond borrel overslaan. Het leven kan soms hard zijn….

* geouwehostes= hoeren is niet zo’n net woord