Lekker even uitwaaien op de Oosterschelde

Erik en Floris gingen zondag naar het zoute. De verhalen dat de zeebaars er al was en volop werd gevangen kon ik niet uit hun hoofd praten. Fabeltjes ieder jaar weer  om iedereen gek te maken. Of dat nu de verkoopcijfers van de winkeliers omhoog moet stuwen vlak voor een paar dagen vrij met mooi weer. Ik weet het niet. Nog veel te vroeg en het water veel te koud. Er is nog geen speldaas en de garnaaltjes zijn nog maar net uit. Waarom ik toch niet meeging en met twee Busters op het water, dat is kikken kan ik je verzekeren. Tja, dat hoef je niet twee keer te vragen natuurlijk want op het water met de natuur om je heen is fantastisch. Willem gevraagd of hij meeging samen met junior (Jerre) dan was de vaarbewijs clan in ieder geval kompleet op Waldi na dan. Die zit nu met zijn meissie op La Palma bij Rene Flohil die daar een schitterend park heeft met vakantie huisjes. Je kan er wandelen op de vele routes die René´ op kaart heeft gezet en vissen op de meest exotische vissen. Afijn we dwalen wat af maar we hebben namelijk allemaal tegelijkertijd VB! gedaan. Laat ik zegen dat die jongens mij er door heen hebben gesleept want anders had ik het waarschijnlijk nog niet gehad. Moet je na 35 jaar regeltjes in je hoofd stampen en dat viel niet mee maar met z’n allen wil je natuurlijk niet af gaan dus na een paar weken zwoegen allemaal vet geslaagd. Waldi is natuurlijk een verhaal apart. Daar wilde op de middelbare school al iedereen met het examen achter zitten. Die leest dat een keertje en verbetert dan de leraar. Nog mooier is dat de Vamex nu een herziene versie uit gaat brengen nog dit jaar.

De boot vaarklaar gemaakt en om 7.45 was het koffietijd in huize Oosterhuis en 18.30 stonden we langs de N57 op de pouleplaats waar Floris ook net was gearriveerd. Met mijn kilometer aanduiding, daar is nu zeker wat mis. Die luistert niet meer naar de rest van de auto dus Peter  (van der Burg de Opel dealer waar je moet wezen) je ziet me ener deze dagen en deze keer niet om te vissen. Maar Erik, die was wat later omdat Willem de zwemvesten was vergeten. Toch zonde als je controle krijg. Scheelt je zo een etentje op het frietkot. Maar ik had toch liever gehad dat Erik niet het aas (kleine zagertjes) was vergeten door deze route verandering. Ik weet het, natuurlijk is het allemaal wat vroeg op de dag zo zonder goede koffie maar je vis spullen moeten in orde zijn. Eigenlijk regel 1 natuurlijk maar ze zijn nog in de leer zal ik maar zeggen. Die lagen dus nog uit te rusten in zijn koelkast. Zag het nu wel heel somber in of we een visje zouden vangen. Het was stil op de helling en we waren de enige. Of we daar nu vrolijker van werden, ik weet het niet maar wij gingen rustig aan richting de Zeelandbrug om het toch te proberen tegen beter weten in eigenlijk.

De stroming was er nog wel maar hij zal zo wel stilvallen over een half uurtje en dan natuurlijk draaien. Na een paar maal langs enkele pijlers te hebben gedrift werd het tijd voor koffie zal ik maar zeggen. En dat was deze keer wel makkelijk kan ik vertellen recht onder de Zeelandbrug mee-luisteren met al die fietsers die bovenlangs gaan. Wat gaan stemgeluiden toch ver over water heen want je kan ze letterlijk verstaan.

En Erik en Floris zijn ook wel toe aan een bakkie dus komen buurten. En als dan eindelijk de stroom gedraaid is en het als een jekko om de palen kolk en we na tiental driften geen enkele aanbeet hebben gehad gaan we de haven opzoeken. Als er vis zou zitten dan was het nu showtime geweest.

Want als enigste trofee en grote zeester daar word je ook niet vrolijk van dus moet koffie, patat, ijs of het maakt niet uit, moet het even goed gaan maken om het moraal wat op te krikken.

Dus trollend naar de haven, misschien een zeeforelletje, geep of makreeltje maar jammer genoeg geen enkele aanbeet kunnen registreren.

In de haven aangekomen, die was net wakker. Alle zeilboten gingen er uit en wij naar binnen maar ook de frituren moest natuurlijk nog opstarten. Die was nog lang niet open dus gaan we op ons dooie gemak trollend langs Noord Beveland over de schaar van Colijnsplaat richting zee, de Neeltje Jans. Nogmaals gezegd maar het is schitterend weer, windstil met een lekker zonnetje. Af en toe wat sluierbewolking en dan was een truitje wel nodig. Maar heerlijk weer natuurlijk zo in het voorjaar.

Maar net als op zoveel plaatsen in Nederland staan hier ook het op de goede plekken, waar op de steile taluds dus die soms van 32 meter naar twee gaan vol met netten. Die weten natuurlijk ook wel waar ze die neer moeten zetten. Misschien wordt het tijd om die uit te kopen en de natuur weer zijn gang te laten gaan. Maar gelukkig ga ik daar niet over.

Maar het is heerlijk weer en de natuur is op zijn best. We zien tuimelaars een kleine dolfijnen soort. altijd weer een prachtig gezicht. Als we vanaf de kant vissen met steurkrab, een zoutwater garnaal aan het Calantkanaal zien we ze ook altijd voorbij trekken maar dan meestal in groepjes van 3, 4 stuks achter elkaar aan springend door het oppervlaktewater heen.

Algemeen

De tuimelaar is de grootste dolfijnensoort van de Noordzee. Tuimelaars zijn bekend van dolfinaria. De meeste tuimelaars in de Noordzee zijn 3-4 meter lang, bijna twee keer zo groot als een bruinvis. Een volwassen dier weegt ongeveer 650 kilo. Tuimelaars zijn grijs met een witte buik en hebben een grote sikkelvormige rugvin en een spitse snuit.

Voedsel

Het voedsel van een volwassen tuimelaar bestaat uit allerlei soorten vis. In het Nederlandse deel van de Noordzee eten ze vooral vissen die in scholen zwemmen en op de bodem voorkomen. Meestal zijn dat kleine visjes die tussen de 10 en 20 centimeter lang zijn. Een tuimelaar eet tussen de 6 en 8 kilo vis per dag. Als tuimelaars in een groepje zijn, gaan ze ook samen op jacht.

Voortplanting

Kalfjes worden het hele jaar door geboren, hoewel er in de winter beduidend minder geboortes zijn dan in de rest van het jaar. Een volwassen vrouwelijke tuimelaar krijgt elke 3-4 jaar een kalf. De jonge dieren gaan voor het eerst wat vis eten als ze een maand of elf oud zijn. Tot die tijd drinken ze melk bij hun moeder. De jonge tuimelaars blijven vaak enkele jaren bij hun moeder.

Gedrag

Tuimelaars zijn zowel dichtbij de kust als op open zee te vinden. Vaak komen ze op open zee in grotere groepen voor dan langs de kust. Tuimelaars zijn gemakkelijk te ontdekken en herkennen door hun actieve gedrag. Ze springen vaak het water uit en zwemmen geregeld op de boeggolf van een boot of grote walvis mee. Ondanks hun vriendelijke uiterlijk kunnen tuimelaars soms agressief zijn tegenover andere walvisachtigen. Zo is bekend dat tuimelaars in de Moray Firth aan de oostkust van Schotland bruinvissen aanvallen.

Voorkomen langs de Nederlandse kust

Tot in de jaren zestig was de tuimelaar samen met de bruinvis de meest voorkomende dolfijn in de Noordzee. Zo waren er in de jaren dertig elke dag rond de 20-30 tuimelaars in het Marsdiep bij Texel. Sindsdien zijn er echter steeds minder waarnemingen. Een mogelijke reden voor de afname van het aantal tuimelaars in de Noordzee is het afsluiten van de Zuiderzee. Hierdoor is er waarschijnlijk een afname geweest van een aantal vissoorten die als voedsel dienden voor de tuimelaar.

Bron: Internet

En als we dan ook nog worden uitgezwaaid door een stelletje zeehonden wordt het tijd om te overleggen. Wij zitten nu bij de Mattenhaven tegen de Neeltje Jans aan en hier heeft Willem een volger gehad. Is een vis die de plug op een haar na mist, of eigenlijk beter gezegd op het laatste moment er voor kiest niet toe te slaan. Moet zeker een zeebaars zijn geweest want de kolk die erbij gepaard gaat is zeker niet van een geep. De boot schommelt door de boeggolf. Kunnen ook twee man geweest zijn die beide een kreet slaan van vreugde. Eindelijk leven in de brouwerij. Maar we vissen het hele stuk enkele keren nogmaals af met verschillende plugjes maar niets, nada, noppes.

Ook Willem en Erik hebben het prima naar de zin want als Erik zijn schoenen uit doet voelt hij zich thuis en op zijn gemak.

De TrouthBuster gebeld want die lag tegen de Roggenplaat aan te vissen en die was natuurlijk zo bij ons en na een gezellig uurtje samen te hebben gedobberd gaan we weer richting Schelpenhoek. We gaan eerst nog een maaltje Kokkels rapen want Erik wil nu eenmaal de pan vanavond nog opzetten. Ik wil nog beginnen over die zagers maar kan het maar net voor me houden. We zouden zeker nog wat platvis hebben gevangen. Er wordt namelijk volop Schar gevangen op dit moment en zou een leuke afsluiting van de dag zijn geweest.

De SCHAR is een bruine platvis. Over het gehele lichaam heeft het donkere stippen. De vis kan maximaal 42 centimeter worden. De ogen van de vis draaien in haar jeugd naar de rechter kant. De vis is ruw, als je van staart naar kop wrijft. De kop is relatief klein. Schar komt veel voor in de Wadden- en Noordzee, en wordt beperkt gevangen voor de verkoop. Schar komt algemeen voor langs de Nederlandse kust. Verder kan de vis gevonden worden in de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Oostzee. Schar paait van december tot maart. Het voedsel van scharren bestaat voornamelijk uit wormen en kreeftachtigen, maar ook weekdieren, vissen en stekelhuidigen.

Lekker scheuren tussen al die zeilboten wel met gepaste ruimte natuurlijk…

We zijn natuurlijk met die Busters in no time om de Roggeplaat heen gevaren met een gangetje van dik 55 km/uur.

Voordat we eruit gaan rapen we nog een maaltje bij elkaar want onze kookgigant onder ons wil dat wel eens uitproberen. En zo’n initiatief moet je alleen maar steunen. Daar kan alleen maar iets moois uit voort vloeien en is zo gepiept. Ik zelf ken alleen maar de mossel als schelpdier om te eten en die worden dan door de chef kok uit Bruinisse gekookt. Dorien natuurlijk en die Mossels komen van mijn zwager, Martin vandaan die ze zo van een kottervisser krijg. Ons kent ons is het daar nog en zo hoort dat. Zo gaat dat daar nog onder elkaar in dat pitoriske dorpje aan het Grevelingemeer. Tja gaat erom wie je kent en niet wat je kent en dat gaat hier ook zo op. Deze mossels zijn niet te overtreffen. Hangcultuur uit Bru. Heerlijk zijn die. Eenmaal gegeten dan hoef je nergens anders meer mossels

We zijn er zo uit en terwijl we de spullen inruimen vraagt een groepje chinezen in gebrekkig engels waar Erik die kokkels vandaan heeft. Hij wijst aan waar en je ziet ook andere mensen daar lopen. Alleen verteld hij er niet bij dat het nu laag water is. Hoe die zodadelijk terug moeten komen dat weet ik niet. Wel nemen we als afsluiting ons patatje oorlog om de de dag door te kunnen nemen. Die kan niet meer stuk natuurlijk. Weliswaar geen vis maar een heerlijke dag op het water met je vrienden. We vermaken ons zo ook wel. Gelukkig zien we die chinezen weer terug bij de patat kar. Die maakte ruzie want ze vonden het een beetje lang duren. Dat patat bakken dan. Daar kon ik ze geen ongelijk in geven maar moet zeggen dat die patat heerlijk was

En omdat mijn buitenkraan de winter niet heeft overleeft en na mijn vistrip door Indonesia nog niets van was gekomen om dit euvel op te lossen bood Willem aan om dit spoelen van de motor met fresch water om het zout eruit te spoelen bij hem te doen onder het genot van een gersten natje. Wat kan het leven soms simpel zijn. Toch..

Reactie’s

Hoi Freek,

Leuk verhaal weer en met de auto had je zeker windje mee hé?

Groetjes Gerard

EEENIG !!!

Je zou zo een column kunnen gaan schrijven in een visblad !

Groetjes, Ina