Monica doet dat wel ff voor

Vandaag 9 maart 2012 ben ik uitgenodigd door Leo om weer eens naar de “Punt” te komen voor een ochtend sessie. Die twee bakken koffie en het ochtend ritueel op het kleinste kamertje maakte dat ik anderhalf uur later was dan Leo die in de schemer is begonnen.

Het is al weken slecht vanaf de kant eigenlijk al vanaf de dooi met gisteren dan een opleving. Maar vandaag bij aankomst heeft Leo al anderhalf uur geen tikkie gezien laat staan gevoeld want het is frisjes aan het water met de wind schuin van rechts de haven in vanuit Dirksland zal ik maar zeggen.

Dus zet ik me naast een verkleumde Leo en gaan de roddels eeuuhheuu verhalen weer in het rond. En vanaf hier Arie beterschap want die heeft het niet best gehad afgelopen weken maar gelukkig weer aan de beter hand en 10 kilo lichter. En uit het niets dan een ferme tik op de stok van Leo en weg is de kou. De terreinmeester van de ECT is in zijn nopjes en deze keer breng ik het geluk naar de waterkant. Zouden ze het gaan doen maar wat we verder ook (uit)proberen qua kleuren, gewichten en diverse vormen staarten het mag niet baten en inmiddels is Jan de spruitenkoning ook gearriveerd en staan we met z’n vieren te smijten.

Zelfs Monica komt even kijken tussen het boodschappen doen hoe het er mee gaat en wil het wel even voor doen hoe dat moet en wij met zijn 4ren staan te kijken hoe Monica “eventjes” een mooie snoekbaars vangt.

En waar wij dan met z’n allen heel de ochtend een tennis arm staan te gooien vangt Leo zijn meissie de mooiste zander van de dag. Zo eventjes tussen het winkelen door.

Dat noem ik nu “even binnen komen zonder kloppen”. Leo schept de vis en weg is Monica weer nog wel met de mededeling dat het eten over twee uurtjes klaar is want Leo heeft de middag dienst en moet om 14.00 uur opstappen dat is al jaren prima geregeld natuurlijk door het grootste havenbedrijf van de Europoort. Waar vindt je zulke meiden nog. Goud zijn ze met een diamanten randje.

En de enigste die goed heeft opgelet en er wat van heeft opgestoken van de lessen van Monica is Jan want die vangt ook een mooie snoekbaars met zijn nieuwe set, molen en hengel jaja daar staat voor een paar centen. En aan de dril te zien is dat een mooie vis. Het is weer genieten op de Punt in de eerste stralen van een beginnend lente zonnetje.

En hij dirigeert de vis naar onze landingsplaats een trappetje in het talud dat doorloopt onder water. Natuurlijk een perfecte plaats om een vis zonder landingsnet te pakken met een lip tang, in zijn nek wel uit de buurt van zijn rugstekels blijven want voorral de eerst pen is gemeen scherp of de kieuwgreep maar wel eerst goed kijken waar de dreg zit en de vis is gehaakt. Want al hij nog een klap na geeft terwijl je de hand achter zijn kieuw wilt steken kan dat pijnlijk aflopen en dat geldt dan voor beide. Zo’n spartelende vis van een beetje formaat wat door middel van een dreg aan je handpalm of vinger hangt is geen pretje kan ik je verzekeren.

En wat heb ik van Monica geleerd vandaag is heel weinig want ik kan op een misser na waarschijnlijk een vals gehaakte (verkeerd gehaakt kan overal zijn behalve in de bek) want de schub zit nog op de dreg die zeker van vadertje glasoog afkomstig is volgens mijn mede kompanen geen aanbeet verzilveren. Moest vroeger al voor aan in de klas zitten en dat was niet omdat ik zo goed oplette. Daar is dus nog weinig verandering in gekomen en ze zeggen nog wel dat wijsheid met de jaren komt. Heb ik zeker nog heel wat jaren voor de boeg..