Even vanaf de kant

*Vandaag toevallig wel een mooie aanbeet.*

John is gisteravond aangekomen en na een filmpie van Mad Max hebben we het wel gezien. Morgen 23 september 2015 lekker vissen op het Haringvliet of Oude Maas we hebben er zin in. Maar ‘s morgens om half zes tot negen uur giet het. Echt een wolkenbreuk dus liggen we (apart…) op bed tv te kijken. Wat een soft en wanneer ik dan eieren met spek ga bakken moeten we wat anders verzinnen.

Na overleg om te vissen of te sleutelen want hier is van alles te doen besluiten we naar Nieuwkoop te rijden. We fietsen even naar Marco van Evin want daar hebben we beiden nog wat te regelen en kan ik gelijk de auto uit testen maar die rijd prima de lux. Met Marco afgesproken dat ik m’n sensor voor de Onix uiterlijk volgende week binnen krijg en John’s zijn Minn Kota is dan ook gerepareerd. Hier in het noorden is het best goed weer maar als we weer naar het zuiden rijden storten we ons in de regenbuien. En na een onoverkomelijke Mac Donald met John aan board, echt m’n stuurbekrachtiging hielp me niet scheurde we de parking op voor een snelservicehap. Heerlijk natuurlijk.

*Ik kijk uit het raam maar het klaart nog niet echt op.*

Maar vandaag 24 september 2015 is het weer er niet veel beter op geworden en na wat computer uurtjes wil ik een frisse wind door mijn hooft laten waaien. ik ga ff naar de “Punt”. Maar als ik daar aankom staat de wind precies de haven in met witte koppen. Dat is niet fijn werpen dus ga ik maar noodgedwongen een beetje pielen bij de sluisjes want ze spuien wel. Maar daar is het water veel te vuil. Ik probeer nog wel wat maar denk er al aan om het op te geven. Ik stap in de auto maar dan zie ik aan de vlaggen dat de wind is gedraaid en ik ga kijken op de punt en warempel de wind staat niet meer zuid de haven in maar west zuid en dan heb je em lekker in de rug. De regen is even gestopt en als ik de parkeerplaats opdraai komt Robert ook net aan. Die heb ik nok nooit zien vissen maar is altijd aanwezig. Hij loopt met me op naar het water en als ik m’n derde worp maakt is het raak. Geen gigant maar er is vis. Hoopvol want op deze wereld stek is het de laatste jaren sprokkelen geblazen qua aanbeten.

Natuurlijk belt Robert Leo gelijk op zijn werk dat hij de containers bij de ECT met rust moet laten en hier heen moet komen want drie worpen later heb ik er weer eentje. Allemaal dezelfde jaarklasse zo dik in de vijftig centimeter en ze geven goed partij.. Maar wanner ik er eentje lost vlak aan de kant en die vlucht linea recta recht over de stek heen is het afgelopen met de aanbeten.

Maar een half uurtje later als Jan ook is gearriveerd vangen we plotseling vissen van een maatje groter. Zou dat komen omdat die ene vis die is gelost over de stek heen weg vluchtte?? De aasvis zit tegen onze kant aan met miljoenen. Jan pakt er nog eentje en ik ook, vissen die tegenwoordig heel mooi zijn op het Haringvliet vanaf de kant. Jaja dat is hard gegaan de laatste vijf jaar. Dit formaat noemde je een dreumes maar je bent spekkoper er nu eentje te vangen.